Toegevoegd: 10-1-01 Filmmiddag op zondag 21 januari

Midsummer Pop Meerlo herleeft in Limburgs Museum

Sef Derkx

Begin jaren zeventig stond Meerlo stevig op de kaart van de popmuziek in Nederland. Het festival Midsummer Pop - drie dagen en nachten aan een stuk muziek op het terrein van de plaatselijke ruitervereniging - was een begrip. Het affiche sprak én spreekt nog steeds tot de verbeelding. Genesis, Colin Bluntstone, Nico van daarvoor The Velvet Underground en Argent zijn klinkende namen. Midsummer Pop was het Limburgse Woodstock, het Lowlands avant-la-lettre. Alleen kon je op Woodstock je hondje nooit meer terugvinden, terwijl dat in Meerlo door het kleinschalige karakter van het feest geen probleem moest zijn. Wat heet trouwens kleinschalig? Het festival groeide uit van drieduizend betalende bezoekers in 1971 tot zes duizend in 1973. Problemen waren er alleen met het weer. In 1972 werd in allerijl een tweede tent opgezet om het drijfnatte publiek niet nóg natter te laten worden.

Midsummer Pop was een initiatief van de Jongeren Beweging Meerlo. In de roerige jaren zestig had die een ware revolutie in het dorp ontketend. Meerlose jongeren hadden de neus meer dan vol van de hokjesgeest in de KJV, een in hun ogen licht verkalkte, katholieke standsorganisatie voor de jeugd. Door het dorp waaide een frisse bries en de opstandige jongeren troffen zich in hun eigen honk: Soos Merlijn. Daar werd het idee geboren voor een klinkend beatfestival dat het traditionele Meerlose blaaskapellenfestival moest doen verschrompelen tot een onbeduidend dorpsfeestje. Misschien zonder het zelf te beseffen legden de Merlijngangers de basis voor wat enkele jaren lang na PinkPop als het tweede Limburgse popfestival bekend stond. Maar een beetje katholiek bleef de Meerlose jeugd toch. Het batig saldo van het festival ging naar de missiepaters.

Een van de initiatiefnemers en dragende krachten toentertijd was René Poels. Met een super-8 camera maakte hij van de Midsummer Pop-edities 1972 en 1973 opnames die dik een kwart eeuw later gerust legendarisch mogen worden genoemd. De collage, die het Limburgs Museum op 21 januari vanaf 13.30 uur vertoont, laat vooral zien wat er op het festivalterrein en de camping gebeurt. Je zou dat zo kunnen samenvatten: kleurrijke jongeren beleven in Meerlo de ultieme vrijheid. Met voor psychedelische noodgevallen een drugsteam van de katholieke Universiteit Nijmegen achter de hand. En na een onstuimige nacht de apotheekhoudend dorpsarts voor the morning after. Tussendoor zijn er opnames van optredende bands als Alquin met de Venlose toetsenvirtuoos Dick Franssen, de band met de langste haren van Nederland Q65, Rob boogie-woogie Hoeke, Shakin Stevens & The Sunsets, CCC Inc. en Solution. René Poels leidt de filmbeelden in.

Aansluitend op Midsummerpop in Meerlo vertoont het Limburgs Museum clips en concertregistraties van de videowerkgroep van het OOC in Venlo. Daarbij wordt de stof der vergetelheid afgeblazen van formaties uit de periode 1985 tot 1990 als Kotz, The Last Post, Oh Dev, The Popes Wife en The Revells. De muziek varieert van industrieel tot rockabilly en markeert daarmee perfect het einde van een schijnbaar richtingloos, maar achteraf o zo belangrijk decennium, in de popmuziek. De visuele vormgeving van de Venlose muziek is van de hand van onder meer Tejo Merkus en Piet Nelissen. De filmmuziekmiddag in het Limburgs Museum in Venlo op zondag 21 januari begint om 13.30 uur en het einde is voorzien om 15.30 uur. Telefonische reservering is mogelijk: 077 352 21 12.