Amsterdam, 23 januari 2001
Preventie van wervelfracturen kan kwaliteit van leven verhogen
Wervelfracturen veroorzaken een duidelijke afname in de kwaliteit van
leven bij vrouwen van wie de botten na de menopauze zwakker worden.
Deze kwaliteit van leven werd gemeten in vijf domeinen: pijn,
lichamelijk, sociaal en mentaal functioneren, en algemeen welbevinden.
Op al deze domeinen blijken vrouwen met wervelfracturen een verlaagde
kwaliteit van leven te hebben. Anna M. Oleksik promoveerde woensdag 17
januari j.l. aan de Vrije Universiteit te Amsterdam op een aantal
onderzoeken naar wervelfracturen bij vrouwen na de menopauze met
osteoporose.
Osteoporose is een botziekte waarbij de bothoeveelheid verminderd is
en de botstructuur verzwakt, zodat gemakkelijk botbreuken ontstaan.
Volgens de norm van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) komt in
geïndustrialiseerde landen bij bijna 30% van alle vrouwen na de
menopauze osteoporose voor. Dit aantal zal waarschijnlijk in de loop
van de komende decennia verdubbelen door de groei van het aantal, vaak
minder gezonde, ouderen. Wervelfracturen behoren tot de drie
belangrijkste fracturen bij osteoporose, naast heup- en polsfracturen.
Slechts één op de drie wervelfracturen wordt onmiddellijk herkend.
Vaak herkent men een fractuur niet als zodanig, maar interpreteert men
de klachten als ongemakken van de oude dag en wordt niet direct
medische hulp gezocht. Wervelfracturen kunnen echter wel tot ernstige
pijn en invaliditeit leiden.
Oestrogeentekort is een belangrijke factor bij het ontstaan van
osteoporose. Patiënten met osteoporose kunnen soms baat hebben bij een
langdurige toediening van het oestrogeen-hormoon. Dit brengt echter
een groter risico op borst- en baarmoederkanker met zich mee. Daarom
wordt momenteel de toediening van oestrogeen-achtige preparaten,
zogenaamde selective estrogen receptor modulators (SERMs), onderzocht.
Deze bootsen de voordelen van oestrogeen na en vermijden de nadelen
van de behandeling met dit hormoon. Een andere groep middelen tegen
osteoporose is bisfosfonaten. Echter, voor zowel oestrogeen, SERM als
bisfosfonaten geldt dat er nog onvoldoende zicht is op de effecten bij
gebruik op lange termijn.
In het proefschrift van Oleksik worden zeven studies beschreven over
vrouwen na de menopauze met osteoporose. Van de twee onderzoeken over
de kwaliteit van leven van vrouwen met wervelfracturen zijn de
conclusies:
* bij patiënten met osteoporose neemt de kwaliteit van leven af als
het aantal wervelfracturen toeneemt;
* bij patiënten met bestaande wervelfracturen wordt de kwaliteit van
leven nadelig beïnvloed door iedere nieuwe wervelfractuur, ook als
deze niet direct door de patiënte opgemerkt wordt.
Om deze redenen is vroegtijdige behandeling en preventie van wervelfracturen van groot belang. Maar ter ondersteuning van de vroegtijdige preventie moet wel meer kennis verworven worden over de lange-termijn-effecten van de behandeling van osteoporose.
Meer informatie:
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met de dienst public
relations en voorlichting van het VU medisch centrum, Jan Spee of
Harry te Walvaart, tel. (020) 444 3444, fax (020) 444 3450.
© Academisch Ziekenhuis Vrije Universiteit
12/02/01
dienst public relations & voorlichting
prv@azvu.nl