23 januari 2001
Rembrandt als etser: twee studies naar de praktijk van produktie en
verspreiding.
Drs. E.B.M. Hinterding, Letteren 12:45 uur
Promotor: Prof.dr. P.A. Hecht, co-promotor: Dr. J.P. Filedt Kok
Het proefschrift van Erik Hinterding gaat over de etsen van Rembrandt en in het bijzonder over de vraag hoe ze tot stand kwamen en werden uitgegeven. Centraal daarbij staat de vraag of het bestuderen van de watermerken in het papier van Rembrandts etsen behulpzaam kan zijn bij het in kaart brengen van de praktijk van productie en verspreiding. Daartoe zijn met behulp van moderne opnametechnieken zoals röntgentechnologie en bètaradiografie ruim 2000 watermerken geregistreerd. Met behulp van deze watermerken kunnen afzonderlijke afdrukken en zelfs de verschillende stadia van een ets redelijk nauwkeurig wordt gedateerd. Het blijkt dat Rembrandt zijn prenten gewoonlijk in kleine aantallen drukte en dat ze regelmatig werden herdrukt. Verder blijkt dat Rembrandt vlak voor zijn faillissement in 1656 op veel grotere schaal prenten heeft herdrukt dan daarvoor, wat vermoedelijk moet worden begrepen als een poging om zijn financiële problemen het hoofd te bieden. Ook is het aannemelijk dat hij kort voor zijn faillissement niet langer kon beschikken over de koperplaten die hij voordien had gemaakt, waarschijnlijk omdat hij ze had verkocht.