Persbericht
- Havens en cinema centraal in ON THE WATERFRONT
- 1e Filmmaker in Focus geselecteerd: Roy Andersson
Het International Film Festival Rotterdam (woensdag 24 januari tot en
met zondag 4 februari 2001) presenteert ter gelegenheid van de
dertigste editie van het festival en als bijdrage aan Rotterdam 2001,
Culturele Hoofdstad van Europa het speciale programma ON THE
WATERFRONT, een film- en videoprogramma rond havensteden. Met de
selectie van de Zweedse regisseur Roy Andersson als Filmmaker in Focus
eert het Filmfestival de bevlogenheid van een unieke filmer.
On the Waterfront
Wereldhaven Rotterdam vormt de inspiratie voor een speciaal programma
dat het thema 'cinema en havensteden' exploreert en uitbreidt. Havens
bieden romantische settings voor prachtige films. Maar het zijn ook
plaatsen van (wan)hoop waar fortuin wordt gemaakt of verloren in
havenkroegen en bordelen; plaatsen waar migratiestromen in hun meest
schrijnende vorm zichtbaar worden. ON THE WATERFRONT omvat zowel
havenklassiekers waaronder ON THE WATERFRONT (1954) van Elia Kazan en
QUERELLE (1982) van Rainer Werner Fassbinder als nieuwe films
waaronder BRONX-BARBÈS (2000) van Eliane de Latour, FREEDOM (2000) van
Sharunas Bartas en DUTCH HARBOR: WHERE THE SEA BREAKS ITS BACK (1998)
van Braden King/Laura Moya.
Een bijzonder onderdeel van ON THE WATERFRONT vormt de opdracht die
het International Film Festival Rotterdam heeft verleend aan tien
filmmakers uit de voorhoede van de snel groeiende digitale cinema om
een videodagboek te maken in of vanuit een havenstad naar keuze. De
volgende filmmakers nemen hieraan deel: Michael Pilz en Gabrielle
Hochleitner (Havana), Laura Waddington (o.a. Venetië), Mahamat Saleh
Haroun (New York), Jem Cohen (New York), Nathalie Alonso Casala (Sint
Petersburg), Garin Nugroho (Jakarta), Lou Ye (Shanghai), Chris Petit
(Purfleet/Londen), Pablo Trapero (Buenos Aires), Jon Jost (geen
specifieke havenstad).
ON THE WATERFRONT is een coproductie van het International Film
Festival Rotterdam en De Productie. Het programma is, net als CRUEL
MACHINE (1998) en DIGITAL NEW WAVE (1999), samengesteld door Gertjan
Zuilhof. ON THE WATERFRONT is mede mogelijk dankzij financiële
bijdragen van Rotterdam 2001, Culturele Hoofdstad van Europa en het
Filmfonds Rotterdam.
Filmmaker in Focus: Roy Andersson
Met de selectie van de Zweedse regisseur Roy Andersson (Göteborg,
1943) als Filmmaker in Focus eert het Filmfestival Rotterdam de
artistieke bevlogenheid en onconventionele werkwijze van een uniek
filmer. Andersson filmt, zonder script, bijna uitsluitend in zijn
eigen studio in Stockholm. Hij regisseerde lange en korte films en een
groot aantal commercials. Anderssons nieuwste film, SONGS FROM THE
SECOND FLOOR, is een profetisch-geëngageerd meesterwerk van grote
schoonheid en humor. De muziek is geschreven door ABBA's Benny
Andersson.
Het complete festivalprogramma verschijnt op 18 januari 2001 in druk
als bijlage bij de Volkskrant en online via
www.filmfestivalrotterdam.com. De kaartverkoop start op 18 januari
2001.
Noten aan de redactie
1. In bijlage: biografieën & director's statements videoproject On the
Waterfront en biografie Roy Andersson
2. via www.filmfestivalrotterdam.com (pers) zijn foto's beschikbaar.
3. Voor informatie, interviews en foto?s kunt u contact opnemen met de
persvoorlichters van het festival, Bert-Jan Zoet en Anita Baars, tel:
010-8909090, email: press@filmfestivalrotterdam.com
Bijlage bij persbericht dd 14 november 2001
On the Waterfront / videodagboeken
biografieën & quotes uit director's statements
Chris Petit begon een zeer gevarieerde carrière na een studie Engels
als filmcriticus voor het invloedrijke Londense tijdschrift Time Out.
Zijn eerste speelfilm, RADIO ON (1979) was direct zijn meest
spraakmakende en werd een ware arthouse klassieker. In de jaren
tachtig maakte hij nog enkele speelfilms, waaronder het in Berlijn
gedraaide CHINESE BOXES, waarna hij zich toelegde op het vervaardigen
van originele en ingenieuze televisiedocumentaires en filmessays. In
de jaren negentig zette Petit weer een nieuwe stap met het publiceren
van zijn debuutroman 'Robinson'. Hij publiceerde daarna de politieke
thriller THE PSALM KILLER en bleef actief als maker van innovatieve
films en video's.
Films (o.a.): RADIO ON (1979), AN UNSUITABLE JOB FOR A WOMAN (1981),
FLIGHT TO BERLIN (1983), CHINESE BOXES (1984), THE FALCONER
(1988),LONDON LABYRINTH (1993).
Jon Jost (1943) is een Amerikaanse avant-garde filmmaker met een grote
reputatie en staat van dienst. In de jaren zeventig begon hij als
politiek geïnspireerd, autodidact filmmaker aan de opbouw van een
oeuvre dat vele tientallen documentaires, korte films en speelfilms
zou gaan omvatten. Zijn films zijn in alle hoeken van de wereld op
filmfestivals vertoond en gezaghebbende instellingen als het Museum
for Modern Art in New York organiseerden retrospectieven van zijn
werk. Hij won prestigieuze prijzen voor individuele films als de
Berlijnse Caligari Lifetime Achievement Award. De laatste jaren heeft
Jost zich gestort op het werken met digitale video vanwege de relatief
lage productiekosten en de esthetische en technische uitdagingen.
Films (oa.): SPEAKING DIRECTLY (1973), ANGEL CITY (1976), BELL DIAMOND
(1985), PLAIN TALK & COMMON SENSE (1988), ALL THE VERMEERS IN NEW YORK
(1991), FRAME UP (1993), LONDON BRIEF (1997), MURI ROMANI (2000).
Director's statement On the Waterfront: 'My piece is less about a
specific port than a meditation on travelling and on a lifespan (mine)
of much travelling, many homes and many ports.'
Laura Waddington (1970) is in Londen geboren. Na een literatuurstudie
in Cambridge verhuisde ze naar New York waar ze begon met het maken
van korte films en video's en geïnteresseerd raakte in alternatieve
manieren van produceren. Zo werkte ze met onder haar kleren verborgen
spionagecamera's en maakte ze een film die in vijftien verschillende
landen werd opgenomen door mensen die ze vond via internet. Haar
belangstelling voor het 'samplen' van zowel beelden als geluiden
bracht haar tot een samenwerking met de componist Simon Fisher Turner.
In 1998 verliet ze New York en werkte sindsdien in Lissabon, Parijs en
Barcelona. Haar werk is internationaal vertoond in bijvoorbeeld Taipei
(Golden Horse Festival), Montreal (International Film Festival on New
Film and Video) en Berlijn (Transmediale).
Films (o.a.): THE VISITOR (1992), THE ROOM (1994), ZONE (1994), THE
LOST DAYS (1999).
Director's statement On the Waterfront: 'CARGO is a video diary filmed
on a containership leaving from Venice and travelling to the Middle
East. The underpaid crew from Rumania, Poland and The Phillipines
works on short term contracts. They told me of their homes and of the
problems in their countries that had led them to sea. Although it was
forbidden to film in ports, I hid at a porthole to film life outside.'
Nathalie Alonso Casale (1970) studeerde in 1992 af van de Nederlandse
Film en Televisie Academie met de korte film MEMORIAS SIN BATALLAS (Y
OTROS MUERTOS). De film won verscheidene nationale en internationale
prijzen waaronder een Gouden Kalf en de Canon Tuschinski Award. Voor
de in 1993 in Litouwen gedraaide korte film 17TH OF MARCH won ze in
het Franse Aubagne de prijs voor de beste reportage. In 1996 maakt ze
haar eerste lange speelfilm MEMORY OF THE UNKNOWN, die geselecteerd
werd voor de VPRO Tiger Award Competitie op het International Film
Festival Rotterdam. Ze was betrokken bij de totstandkoming van films
van andere regisseurs als montage-adviseur, editor, scenariste en
actrice. De laatste jaren heeft ze ook veel samengewerkt met Axe, een
avantgarde theatergroep uit Sint Petersburg.
Films (selectie): MEMORIAS SIN BATALLAS (Y OTROS MUERTOS) (1992), 17TH
OF MARCH (1993), MEMORY OF THE UNKNOWN (1996), 3 JANUARY (1997),
SIESTA, LA TETERA Y LA ROSA (1997), MAN LOOKS AT WOMAN, WOMAN LOOKS AT
MAN (2000).
Director's statement On the Waterfront: 'I have some images in mind
which I want to catch: the invisible presence of the underwater-light
and underwater-air in a town like Saint Petersburg; the scratching
sound of small fish in plastic bags of fisherman along the Neva-river.
The movement of light and time is very special in port towns.'
Michael Pilz (Gmünd 1943) is een eigenzinnige Oostenrijkse
documentairemaker met een omvangrijk oeuvre. Op zeer jonge leeftijd
begon hij al intensief te fotograferen en niet lang daarna met het
zelf vervaardigen van 8 mm films. In de jaren zeventig werkte hij veel
voor televisie. Zijn lange contemplatieve observatie van het leven van
bergboeren in HIMMEL UND ERDE (1982) bezorgde hem een solide
internationale reputatie. Met FELDBERG bewoog hij zich op het terrein
van de fictie. Binnen en buiten Oostenrijk heeft hij vele lezingen
gegeven, deelgenomen aan seminars en workshops geleid. Als één van de
eerst filmmakers heeft hij de mogelijkheden van de kleine
videoformaten onderkend en in het werken daarmee heeft hij de laatste
jaren een zeer eigen en persoonlijke stijl ontwikkeld.
Films (selectie): HIMMEL UND ERDE (1993), PRIVATE EYES (1994), WAS
ÜBERSETZT IST NOCH NICHT ANGEKOMMEN (1996), BRIDGE TO MONTICELLO
(1999), PIECES OF DREAMS (1999).
Director's statement On the Waterfront: 'This film will not only be
about Havana. It will also be a personal statement, a kind of filmic
diary about two European filmmakers. The result will be a many-sided
dialogue, on the level of everyday life in Havana and that of the two
filmmakers and on the level of imagination between the film's images
and sounds.'
Garin Nugroho (Yogjakarta 1961) is de hoop van de Indonesische film.
Een uitgesproken filmmaker die internationaal erkenning krijgt zowel
voor zijn documentaires als zijn speelfilms. Nugroho voltooide een
rechtenstudie, maar gaf uiteindelijk de voorkeur aan een carrière als
filmmaker. Zowel zijn fantasierijke speelfilms als zijn sociaal
betrokken documentaires wonnen internationaal vele prijzen en
vooraanstaande critici zien in hem een van de meest veelbelovende
filmauteurs van Azië.
Naast het maken van films schrijft Nugroho artikelen voor kranten en
tijdschriften en geeft hij les aan het kunstinstituut in Jakarta waar
hij zelf werd opgeleid.
Films (selectie): CLAPPING HANDS (1986), LOVE ON A SLICE OF BREAD
(1991), WATER AND ROMI (1992), LETTER FOR AN ANGEL (1994), AND THE
MOON DANCES (1996), LEAF ON A PILLOW (1998).
Director's statement On the Waterfront: 'I would like to make a
documentary about the Tanjun Priok-society in Jakarta. This
harbour-city is a meeting place full of hope and anxiety where many
new values came to Indonesia. From it, a new multicultural society
grows as a new culture. On the other side, it is a place where sad
stories take place: wars usually start in harbours.'
Lou Ye (Shangai 1965) groeide op als kind van theateracteurs en bracht
een groot deel van zijn jeugd achter de coulissen en in kleedkamers
door. Hij wilde naar de kunstacademie van Beijing om te leren
schilderen, maar werd tot zijn aanvankelijke teleurstelling toegelaten
tot de filmafdeling. Al tijdens zijn studie werd Lou Ye een
vooraanstaand lid van de zogenaamde zesde generatie van Chinese
filmmakers; een beweging die brak met tradities, zich openstelde voor
Westerse invloeden en onderwerpen zocht in het moderne, snel
veranderende China. Zijn afstudeerfilm WEEKEND LOVER werd een
voorbeeldfilm voor de zesde generatie en won de Rainer Werner
Fassbinder Prijs van het festival van Mannheim. Lou Ye won met zijn
tweede speelfilm SUZHOU RIVER tijdens het International Film Festival
Rotterdam 2000 een VPRO Tiger Award.
Films: WEEKEND LOVER (1994), DON?T BE YOUNG (1995, tv), SUZHOU RIVER
(2000).
Director's statement On the Waterfront: 'This DV-project is one of the
best ways to work in relaxation and freely in a democratic atmosphere.
You don't need to worry about censorship as long as you take the
camera and stand face to face to what's in front of you. And ask
yourself what to shoot. Maybe this is the original initiative of film
production.'
Mahamat Saleh Haroun (Abéché 1961) is een filmmaker uit Tsjaad die
zijn opleiding volgde in Parijs en sinds 1982 leeft en werkt in
Bordeaux waar hij zich mede toelegde op de journalistiek. Hij maakte
diverse korte films en twee lange documentaires over Afrikaanse musici
en theatermakers.
Zijn laatste film BYE BYE AFRICA ging in première tijdens het Festival
van Venetië: een originele, persoonlijke mengeling van documentaire en
fictie en de eerste film die Haroun draaide in zijn vaderland. Haroun
speelde zelf de hoofdrol in de film die op een speelse, maar toch
diepgravende manier vragen stelt bij de opgaven van een Afrikaanse
cineast.
Films: MARAL TANIÉ (1994), GOÏ-GOÏ (1995), BORD'AFRICA (1995), SOTIGUI
KOUYATÉ, UN GRIOT MODERNE (1996), BYE BYE AFRICA (1999).
Director's statement On the Waterfront: 'A story about exile, solitude
and suffering. A story of a young, homesick African girl in New York.
The story of her long letter written to her sister in Africa.'
Jem Cohen (1962) woont en werkt in New York. Zijn werk (films, video's
en installaties) beweegt zich tussen experiment, documentaire en
narratieve fictie.
Films (selectie): AMBER CITY (1999, korte film), BLOOD ORANGE SKY
(1999, korte film)
Director's statement On the Waterfront: 'Today, many waterfronts are
focalpoints of urban makeovers. My piece will concentrate on New
York's Southstreet Seaport. I intend to make use of DV's low profile
to simply observe this New Waterfront. When a waterfront turns so far
from what the ocean once represented, can the water find ways to
return?'
Pablo Trapero (Argentinië 1971) studeerde architectuur en film. Hij
volgde een aantal seminars bij onder meer Fernando Birri, Maria Luisa
Bemberg en Miguel Perez en was in de filmindustrie werkzaam als editor
en regieassistent. Hij maakte twee korte films. Zijn speelfilmdebuut
CRANE WORLD (Mundo grúo) won een VPRO Tiger Award tijdens het
International Film Festival Rotterdam 2000.
Films: SPOILT BRAT (1992/1993, korte film), SHOPS (1995, korte film),
CRANE WORLD (1999)
Bijlage bij persbericht dd. 14 november 2001
Filmmaker in Focus: Roy Andersson
Roy Andersson (Göteborg, Zweden, 1943) studeerde literatuur en
vervolgens film. In 1969 sloot hij met succes zijn studie aan het
Zweeds Film Instituut af. Het jaar daarop voltooide hij zijn eerste
lange speelfilm, A SWEDISH LOVE STORY, die de Grote Prijs won op het
International Film Festival van Berlijn.
Zijn tweede lange speelfilm GILIAP (1975) werd in 1976 vertoond op het
Filmfestival van Cannes. Omdat zijn werkwijze radicaal verschilt van
conventionele methoden produceert hij vanaf 1975 zijn eigen films en
sticht hij in 1981 een eigen productiebedrijf, Studio 24. Zo kan hij
in alle vrijheid zijn films maken en produceren; een ongebruikelijke
positie in de filmindustrie. Hij filmt, zonder script, bijna
uitsluitend in zijn eigen studio in Stockholm, waar sets met
ongebruikelijke precisie worden nagebouwd. Om zijn uiterst zorgvuldige
en tijdrovende manier van filmen te bekostigen maakte hij ongeveer
driehonderd commercials die op hun beurt opvallen door een
persoonlijke en ongewone stijl.
In 1996 begon Roy Andersson met zijn derde speelfilm. Pas nu, vier
jaar later, is SONGS FROM THE SECOND FLOOR (Sånger Från Andra
Våningen, 2000) wat het volgens Andersson moet zijn: een
wonderbaarlijke episodenfilm over kwetsbaarheid, vernedering en
respect in het leven van zo'n vijftig verschillende figuren in een
niet nader aangeduide stad op het noordelijk halfrond.
SONGS FROM THE SECOND FLOOR draait uiteindelijk om vier centrale
personages: de 60-jarige meubelhandelaar Karl, zijn maîtresse en zijn
twee zoons. ABBA's Benny Andersson (geen familie) schreef de muziek
voor SONGS FROM THE SECOND FLOOR.
Met de selectie als Filmmaker in Focus vraagt het Filmfestival
Rotterdam extra aandacht voor de toewijding waarmee Roy Andersson een
bijna onmogelijke manier van filmen tot zijn levenswerk maakt. Het
vertonen van een groot deel van Anderssons oeuvre in Filmmakers in
Focus maakt duidelijk hoe zijn meesterlijke nieuwe speelfilm, SONGS
FROM THE SECOND FLOOR (2000), tot stand kon komen.
International Film Festival Rotterdam 2001, Filmmaker in Focus: Roy
Andersson
PROGRAMMA (ONDER VOORBEHOUD):
SONGS FROM THE SECOND FLOOR (2000), speelfilm
A SWEDISH LOVE STORY (1970), speelfilm
GILIAP (1975), speelfilm
BESÖKA SIN SON (1967), korte film
LÖRDAGEN DEN 5.10 (1968), korte film
ATT HÄMTA EN CYKEL (1968), korte film
SOMETHING HAPPENED (1987), korte film
WORLD OF GLORY (1991), korte film
DEN VITA SPORTEN (1968), documentaire
ROY ANDERSSON, COMMERCIALS
Informatie: Persvoorlichting International Film Festival Rotterdam,
Bert-Jan Zoet of Anita Baars,
tel 010 - 8909090 of press@filmfestivalrotterdam.com of fax 010 -
8909091
14-11-00 | press@filmfestivalrotterdam.com