STAATSTERREUR IN TURKSE GEVANGENISSEN
Drie hongerstakers om het leven gekomen, velen zijn verlamd geraakt en hebben het geheugen verloren als gevolg van dwangvoeding
De afgelopen 2 weken zijn in Turkije opnieuw revolutionaire gevangenen gevallen in de strijd tegen de invoering van de F-type-isolatiegevangenissen. Cengiz Soydas stierf op 21 maart, de 151e dag van de hongerstaking in de Sincan-gevangenis in Ankara. Cengiz maakte deel uit van de DHKP/C (Revolutionaire Volksbevrijdingspartij/Front). Op 7 april stierven Adil Kaplan, behorende tot de TKP-ML (Turkse Communistische Partij marxistisch-leninistisch) in de gevangenis van Edirne, en Bülent Çoban, behorende tot de DHKP/C in de Kandira-gevangenis, op de 170e dag van de hongerstaking.
Sinds 19 december 2000 heeft de fascistische Turkse staat geprobeerd om het verzet van de gevangenen te breken, d.m.v. een bloedbad, folter, isolatie en dwangvoeding.
HET VERZET KON ECHTER NIET GEBROKEN WORDEN!
De strijd van de gevangenen in de Turkse gevangenissen wordt in West-Europa vrijwel geheel doodgezwegen en genegeerd. Weliswaar sprak de EU haar diepe treurnis uit over de dood van Cengiz Soydas en drong het aan op maatregelen om verdere slachtoffers te voorkomen, maar dat is een huichelachtige reactie! De Europese landen zijn medeschuldig aan de moorden en het folteren van de gevangenen. De EU heeft zelf de invoering van de F-type-gevangenissen tot voorwaarde gemaakt voor de toetreding van Turkije tot de EU. I.p.v. het Turkse regime scherp te veroordelen wordt de Turkse president met alle egards door de Nederlandse overheid ontvangen en wordt Turkije beloond met miljarden aan IMF-kredieten die het land nog verder in de afhankelijkheid en sociale ellende zullen drijven. Tienduizenden zijn de straat al opgegaan om te protesteren tegen de prijsverhogingen. In verscheidene steden kwam het daarbij tot botsinen met de politie en werden honderden mensen opgepakt.
De revolutionaire gevangenen hebben aan het begin van het verzet, op 20 oktober 2000, gezegd dat de F-type-gevangenissen in gebruik worden genomen om de programma s van het IMF zonder problemen door te kunnen voeren. Toen was er nog geen sprake van een crisis in de huidige omvang en de daarop volgende ontslagen en faillissementen. Maar de gevangenen hebben toen al gezegd dat het IMF-programma tot doel heeft het volk tot op de laatste cent uit te zuigen en het land tot op de laatste vierkante meter aan de imperialisten te verpatsen en dat het F-type-gevangenissysteem in gebruik wordt genomen met het oog op het te verwachten verzet van de bevolking. De gevangenen hebben gelijk gekregen.
DE STRIJD TEGEN DE F-TYPE-GEVANGENISSEN IS EEN STRIJD TEGEN HET I.M.F.
HET IS EEN STRIJD TEGEN DE TIRANNIE, DE V.S., ROOF, PLUNDERING EN VERWOESTING,
VOOR EEN ONAFHANKELIJK EN DEMOCRATISCH TURKIJE.
(uit: verklaring n.a.v. de dood van Adil Kaplan en Bülent Çoban, van het HÖP (Platform voor recht en vrijheid) 7 april 2001)
Alle F-type-gevangenissen en vele ziekenhuizen zijn veranderd in foltercentra met als doel dwangvoeding toe te passen. De volgende gevangenen zijn als gevolg van deze marteling al invalide geworden, hebben hun geheugen verloren en zijn verlamd geraakt: Semra Askeri, Hatide Yazgan, Serkan Aydogan, Eylem Yesilbas, Baris Kaya, Ayse Bastimur, Mehmet Zincir, Endercan Yildiz en Hüseyin Çinar.
Na de dood van Cengiz Soydas werden alle hongerstakers die zich in een kritieke toestand bevonden naar ziekenhuizen overgebracht om daar aan dwangvoeding te worden onderworpen. De gevangenen worden aan de bedden vastgeketend. Verder wachten de autoriteiten af tot het moment dat andere gevangenen het bewustzijn verliezen om vervolgens dwangvoeding op hen toe te passen.
LATEN WE ONZE STEMMEN VERHEFFEN VOORDAT DE F-TYPE-GEVANGENISSEN IN KERKHOVEN ZIJN VERANDERD!
CENGIZ SOYDAS, ADIL KAPLAN EN BÜLENT ÇOBAN ZIJN ONSTERFELIJK!
10 april 2001
Internationalistisch Comitee
inter.com@trouwweb.nl