Uitnodiging kwartaalproeverij
PERSBERICHT
UITNODIGING KWARTAALPROEVERIJ ZATERDAG 12 MEI 2001
Thema: zomerwijnen
Lokatie: Galerie Mackenbach, Jansbinnensingel 4 te Arnhem.
Met veel plezier nodig ik u uit voor de zomerproeverij. Het wordt tijd voor lichte wijnen, wijnen die passen bij zomerse gerechten of lekker zijn om op terras of balkon van te genieten.
De proeverij is op een bijzondere lokatie, te weten in Galerie
Mackenbach. Op tweede paasdag wordt de expositie van Leon Tebbe
geopend. Tijdens de proeverij kunt u schilderijen en grafiek van zijn
hand bewonderen.
De kwartaalproeverij begint om 15.00 uur en wordt omstreeks 15.30 uur
onderbroken voor een toelichting op het werk van Leon Tebbe. Vanaf
16.00 uur is er een zogenaamde doorlopende proeverij tot 18.00 uur.
Graag bij uw opgave de aankomsttijd doorgeven.
Vooraf aanmelden noodzakelijk: 026 - 443 43 60 of
per e-mail: info@societas-vinum-bonum-est.nl
De kosten bedragen f 12,50 p.p.
Bijlage informatie over Leon Tebbe
De samenzwering van het dissonante
Schilderijen en grafiek van Leon Tebbe, te zien van 16 april tot en
met 20 mei 2001 in galerie Mackenbach.
Er zijn schilders die hun hele leven in een en dezelfde stijl werken.
Er zijn er ook die schijnbaar moeiteloos en even vaardig
verschillende stijlen door elkaar gebruiken. Tot de laatste categorie
behoort de schilder en graficus Leon Tebbe. Alleen al zijn
schilderijen zijn op z'n minst onder te verdelen in drie soorten. De
eerste soort is ogenschijnlijk figuratief. De tweede soort is een
broeierig huwelijk tussen het figuratieve en het abstracte en de
derde soort is volstrekt abstract. Je zou bijna zeggen: er spoken in
Tebbes hoofd meerdere schilders. Bij nadere beschouwing moet je
evenwel vaststellen dat Tebbes werk, ondanks de verscheidenheid aan
genres, een centraal thema heeft. Dat thema zou je voor het gemak
kunnen omschrijven als harmonie. Maar met die harmonie is iets aan de
hand. Tebbes ontegenzeggelijk uitgebalanceerde doeken barsten van de
onrust.
'Mijn werk begint met kijken', zegt Tebbe. Het kijken, zoals Tebbe
het bedoelt, is echter niet het gebruikelijke over de dingen heen
kijken: het zien, registreren en weer vergeten van wat zich in ons
blikveld bevindt. Het is het werkelijke kijken naar wat zich aan de
ogen voordoet. Voor wie zo kijkt, is waarnemen een complexe
aangelegenheid. Zoiets eenvoudigs als een bierflesje is voor de echte
kijker geen simpele omtrek, maar een oogverblindende samenstellingen
van matte en spiegelende vlakken. In die constellatie ziet de kijker
dan ook nog eens een reeks rechte, schuine en gebogen lijnen die
elkaar ontwijken en ontmoeten.
Voor de daadwerkelijke kijker is er een hoop te zien en niet alles
is harmonie. 'Als ik om mij heen kijk', zegt Leon Tebbe, 'zie ik een
hoop visuele herrie. Alleen al de kleuren werken elkaar voortdurend
tegen. Groen is bijvoorbeeld tamelijk stabiel, maar blauw wijkt terug
en rood en geel dringen zich op. Die visuele chaos wordt nog eens
versterkt door de venijnige wisselwerking tussen de volumes en hun
richting, de contrasten en het tegen elkaar in van voor- en
achtergrond.'
Preoccupatie met de disharmonie van het visuele is een van Tebbes
eigenaardigheden. Het vormt het uitgangspunt van zijn werk. In zijn
abstracte schilderijen brengt Tebbe om te beginnen een aantal vormen,
contrasten en kleuren op het doek die elkaar tegenwerken, wegdrukken
en proberen uit te wissen. Over een veld van blauwe, rode en groene
vlakken schildert hij bijvoorbeeld een geel raster en zo ontstaat
iets dat alle kanten op rent. Het blauw wijkt, terwijl rood en geel
wedijveren om een plaats op de voorgrond. Een andersoortige, maar
vergelijkbare visuele spanning schept Tebbe in zijn ogenschijnlijk
figuratieve doeken. In zijn atelier rangschikt de schilder een aantal
voorwerpen op een plankje. Het aldus ontstane stilleven wordt
vervolgens het doek op gelogen, want Tebbes figuratie is een behendig
en arglistig spel met de conventies van de schilderkunstige weergave
en de gewoontes van het kijken. Het perspectief van het ene botst met
de vlakke en bijna abstracte weergave van het andere. Voor en
achtergrond lopen onbegrijpelijk door elkaar. Tebbe schildert een
werkelijkheid die zich in de werkelijkheid niet aan onze blik kan
voordoen en die de ogen verdraait.
Tebbe werkt zich in eerste instantie al schilderend in de nesten.
'Er komt in de beginfase van een schilderij altijd een moment van
grote onsamenhangendheid', zegt de schilder. 'Alles schreeuwt tegen
elkaar in. Op zo'n moment denk je: als ik het schilderij nu met een
stevige dreun op de grond zet, valt alles er vanzelf af.' Het moment
van de grootste onsamenhangendheid is echter ook het moment waarop
zich de mogelijkheid voordoet van het tegenovergestelde. Dat is geen
voor de hand liggende gedachte, maar de schilderkunst bewijst dat
harmonie ontstaat uit de samenzwering van het dissonante. Sterker
nog: wie harmonie wil bereiken, moet beginnen met disharmonie, want
op een of andere manier is evenwicht altijd de vrucht van spanning.
De twee kleuren die zich linksboven naar de voorgrond drukken en de
kleuren die rechtsonder door hun tegengestelde werking ruimte
scheppen, kunnen een mysterieus verbond sluiten. Dat wonder voltrekt
zich echter niet vanzelf.
Nadat Tebbe zijn doeken heeft bezaaid met haarden van visuele
onenigheid, begint het geduld eisende werk de aldus geschapen
mogelijkheden voor het tegendeel, de harmonie en de samenhang, ook
daadwerkelijk uit te buiten. Het is een kwestie van doen en proberen,
waarbij je hoogstens een beroep kunt doen op je intuïtie om je uit de
netelige situatie te redden. Zo ontstaat het eerder genoemde
abstracte doek. Daarop dansen de blauwe, wijkende vlakken achter de
stabiel groenige, horizontale banen; enigszins nerveus, maar ook in
een beweging die zichzelf verzamelt tot een welluidende, orkestrale
golf. Zo ontstaan de ogenschijnlijk figuratieve doeken. De elementen
van die doeken bestrijden elkaar - in hun diepte en vlakheid, hun
onderlinge positie en richting - en desondanks of juist daardoor
grijpt alles in elkaar tot een alarmerende eenheid. Dit soort
staaltjes van dissonantie en harmonie, waarbij het eerste overgaat in
het tweede zonder zichzelf op te heffen, geven de verbeelding een
hoop te denken. Kun je het stap voor stap in gedachten volgen? Kun
je, zonder het beeld voor ogen, begrijpen dat harmonie steunt op het
tegenovergestelde? Je moet het wellicht eerst zien om te weten dat
het zo is.
--
SOCIETAS VINUM BONUM EST,
BEATRIXSTRAAT 44,
6824 LR ARNHEM