Kabinetsvoorstel zorgstelstel: lang verwacht, maar te weinig concreet
De CDA-fractie in de Tweede Kamer vindt het jammer dat uit een eerste analyse van "Vraag aan bod" blijkt dat onderlinge meningsverschillen in de coalitie hebben verhinderd dat er echte keuzes worden gemaakt over de inrichting van ons zorgstelsel. Veel wordt doorgeschoven naar een volgend regeerakkoord en daarmee zijn kostbare jaren verloren gegaan.
Woordvoerder volksgezondheid Siem Buijs: "Uit de analyse in "Vraag aan bod" blijkt dat er nog steeds dezelfde knelpunten zijn als aan het begin van paars. Het beleid van Borst van "kleine stapjes" heeft niet gewerkt. Ondanks al het extra geld is er niets echt verbeterd. Het kabinet doet het nu voorkomen alsof er met deze nota opeens meer artsen, verpleegkundigen en verzorgenden zijn. Alsof er plotseling meer ambulances rijden, alsof er voldoende verpleeghuisbedden zijn, alsof de intensive-care-bedden in de ziekenhuizen voldoende zullen zijn en alsof er opeens verloskunde thuis zal kunnen blijven plaatsvinden. De wachtlijsten zullen echter niet opeens verdwijnen. De kaalslag die er in de afgelopen jaren in de zorg heeft plaatsgevonden kan nu niet opeens worden opgelost. Een stelselwijziging is daartoe een wel eerste stap. En zelfs die stap wordt nu niet echt gezet. Het volgende kabinet zal pas echt stappen kunnen nemen."
Het CDA betreurt dat de coalitie niet - in navolging van de SER - tot
overeenstemming heeft kunnen komen over de zorgverzekering. Buijs: "Het
lijkt wel alsof het oppoetsen van de onderlinge verschillen, en daarmee de
electorale strategie, belangrijker is dan het daadwerkelijk oplossen van de
problemen. De verschillen worden groter voor gedaan dan ze in werkelijkheid
zijn. Wil de titel van de nota "Vraag aan bod" echt worden waargemaakt, dan
zullen de kosten zichtbaar moeten worden, zal de verzekeringsgedachte moeten
worden hersteld en zal er concurrentie moeten kunnen zijn. Een eigen risico
moet daarbij een eigen keuze van de consument zijn. Sociale waarborgen van
de overheid zijn verzekerd via de acceptatieplicht en via compensatie via de
fiscaliteit. Door de lasten voor zorg te maximeren op 10% van het inkomen
kunnen eventuele nadelige inkomenseffecten van een nominale premie worden
tegengegaan. Verder moet de overheid echt durven loslaten. Geen
aanbodsbureaucratie meer! In dit voorstel loopt alles weer door elkaar heen:
nominale premie, procentuele premie, eigen risico en verplichte eigen
betalingen."
De gehele reactie van de Tweede Kamerfractie is te downloaden door in de
rechtermarge op de diskette-icoon te klikken.