GroenLinks Tweede-Kamerfractie Nieuwsbrief 18 september 2001 15:06
Begroting voedt ongenoegen over verdeling nieuwe welvaart
(18 september 2001)
De Troonrede stond terecht in het teken van de terroristische aanslagen tegen de VS. Deze misdaad tegen alles wat menselijk is tart iedere verbeelding. Vorige week dinsdag sprak de minister-president uit zijn hart. Naast zijn uitingen van medeleven, riep hij op tot een waardige reactie. Gisteren is zijn toon ineens verhard. Morgen zal ik hem vragen waarom. Waarop bereidt hij ons voor? Ik voelde me veel meer thuis bij de reactie van vorige week.
Vergeleken met 10 jaar geleden, zo stelt het CPB, heeft de begrotingsvoorbereiding 2002 het karakter van een luxeprobleem. Dat mag zo zijn, maar wie alleen oog heeft voor gunstige financiële kengetallen gaat voorbij aan het groeiende ongenoegen over de slechte verdeling van de nieuwe welvaart.
De miljoenennota 2002 is een begroting met een dubbel gezicht. Aan de ene kant de toenemende welvaart, aan de andere kant toenemende onvrede. Onvrede over de nog steeds grote inkomensverschillen en onvrede over de staat waarin ons onderwijs, de zorg en het leefklimaat zich bevinden. Paars schiet hier tekort. Dat vraagt om een nieuw evenwicht.
Wij willen een nieuw evenwicht in de verhouding tussen economie en milieu, tussen welvaart en welzijn, tussen consumeren en investeren. Dat is mogelijk als wordt afgezien van lastenverlichting. Paars verspilt hier ruim 3 miljard gulden aan. Er wordt zelfs een totaal onnodige verlaging van de vennootschapsbelasting bepleit. Ook een aanpak van de sterk gestegen topinkomens blijft achterwege.
GroenLinks zal woensdag in haar tegenbegroting aantonen dat het anders kan. Door slim lasten te verschuiven in plaats van te verlagen, wordt ruimte gevonden voor de aanpak van publieke armoede. Zonder in te teren op het begrotingsoverschot wordt een extra impuls in zorg, onderwijs, natuur en milieu gefinancierd. Zelfs de werkgelegenheid kan hier wel bij varen.
Kortom, wie het groeiende ongenoegen wil keren, kiest voor een nieuw evenwicht. Zo komen wij tegemoet aan de wens van veel burgers, die betere voorzieningen verkiezen boven een verdere economisering van onze samenleving.
Paul Rosenmöller