Vanaf 19 september 2001: Panoramafoto's van Marcel Hectors in Limburgs Museum (Limburgs Museum)
Toegevoegd: 15-8-01
Met kattenogen kijken in het Limburgs Museum
LIMBURG OP HET TWEEDE GEZICHT
Sef Derkx
Dik twee jaar struinde fotograaf Marcel Hectors (1954) door Limburg. Kwam op allerlei mogelijke plekjes, maar nog meer onmogelijke. Fotografeerde in alle jaargetijden, op elk tijdstip van het etmaal en bij ieder licht. Hij keek door de zoeker met de onbevangen blik van de buitenstaander. Zag voor de ronddraaiende lens van zijn Noblexcamera een heel andere provincie dan hij verwacht had. Maakte meer dan 6.000 opnames waarvan er zon 3.000 werden gebruikt voor de Historoscoop, de multimediale theatershow van het Limburgs Museum. Het restmateriaal ging in mappen en werd nog een maal geraadpleegd voor de kalender Panorama Limburg 2001, samengesteld in opdracht van drukkerij Schrijen-Lippertz, het Limburgs Museum en Het Limburg Landschap. Meer dan een jaar later koos Marcel Hectors opnieuw uit zijn omvangrijk archief. Onder de titel Limburg op het tweede gezicht Panoramafotos van Marcel Hectors laat hij die selectie van 19 september 2001 tot en met 6 januari 2002 zien in het Limburgs Museum in Venlo.
Overgangsland
Limburg, vooral het deel onder Sittard, is vol. Meer dan vol. Dat is het eerste antwoord van Marcel Hectors op de vraag wat hij karakteristiek vindt voor Limburg. Niet zon gekke reactie als je bedenkt dat hij woont in het lege land van het Friese Workum, met rondom alleen maar gras en luchten. Dan is het contrast groot met Limburg, waar natuur in zijn ogen niet meer is dan een park omgeven door een hek van prikkeldraad. Het ongerepte, arcadische Limburg van reisgidsen bestaat volgens Hectors niet. Nou ja, in reisgidsen wel, maar de fotografen hebben zich in onmogelijke bochten moeten wringen om het andere Limburg buiten beeld te houden. Het andere Limburg is een overgangsland, een surrealistische demarcatiezone tussen België en Duitsland waar mooi en lelijk stuivertje lijken te wisselen.
Grauw
Van die provincie doet hij verslag in 35 panoramafotos. Persoonlijke visies van een buitenstaander op Limburgse landschappen en mensen. Een buitenstaander die niet is uitgegleden over de bananenschil van de zelfverzonnen en gekoesterde clichébeelden van Limburg. Neem bijvoorbeeld de afgraving van een berg mijnafval bij Heerlen. Zo grauw en meedogenloos. Als je niet beter wist, zou je denken dat dit Oost-Europa is. Maar gelukkig ontbreekt de humor niet in de tentoonstelling. Op het dak van theater de Maaspoort in Venlo staat een tv-verslaggever. Hij is verkleed en staat op het punt een carnavalsuitzending aan te kondigen. Op het moment suprème steekt de wind open dreigt zijn steek af te blazen. Op het nippertje kan hij het hoofddeksel vastgrijpen.
Kattenogen
De opnames zijn niet alleen interessant vanwege hun inhoud. Ook het formaat boeit. Met een panoramacamera, die een beeldhoek heeft van 140 graden heeft, zie je in de breedte meer dan met een paar mensenogen. Katten schijnen zo te zien. Dat gegeven alleen al, is het bezoeken van de tentoonstelling waard!