18-09-2001 | 20:36
FEYENOORD GEEFT VOORSPRONG WEG IN MOSKOU
Vooraf zou Feyenoord wellicht getekend hebben voor een gelijkspel in de lastige uitwedstrijd tegen Spartak Moskou, maar gezien het wedstrijdverloop overheerste toch voornamelijk teleurstelling in het Rotterdamse kamp. Dat had alles te maken met het scoreverloop, want de ploeg van Bert van Marwijk gaf in vijf minuten tijd een 0-2 voorsprong uit handen en moest uiteindelijk genoegen nemen met een 2-2 eindstand.
In het elftal dat in het grotendeels lege Luzhniki-stadion aan de klus
tegen Spartak Moskou begon, was de aanwezigheid van Jean-Paul van
Gastel de meest opvallende. De terugkeer van de Brabander in het
basisteam had alles te maken met Van Marwijks beslissing om tegen
Spartak Moskou in defensief opzicht extra zekerheid in te bouwen. In
plaats van een linkerspits, moest Van Gastel het middenveld van
Feyenoord meer body geven.
Er waren in het hotel overigens wel een paar gesprekken met
verschillende spelers aan voorafgegaan, voordat Van Marwijk zn
definitieve beslissing nam. Veel tijd hoefde de coach voor die
gesprekken niet te reserveren, want al zn gesprekspartners waren het
in grote lijnen met Van Marwijk eens. Wat dat betreft kreeg ik in de
gesprekken vooral bevestiging van wat ik al vermoedde, vertelde de
coach.
Er lag realisme ten grondslag aan Van Marwijks beslissing om meer
zekerheid in te bouwen. Als ik trainer zou zijn van Real Madrid zou ik
mijn systeem nooit aanpassen en tegen elke ploeg op dezelfde wijze
spelen. Maar ik ben trainer van Feyenoord en dan weet je dat je je in
internationale wedstrijden niet alles kunt veroorloven. Je kunt wel
van alles willen, maar je moet natuurlijk niet naïef zijn
De coach had in de dagen voorafgaande aan het treffen met Spartak ook
lange tijd overwogen Ramon van Haaren in de basisopstelling op te
nemen, maar zag daar op het laatste moment toch vanaf. Tegen de Russen
mocht Tomasz Rzasa vanaf het eerste fluitsignaal meedoen. Het feit dat
Van Haaren lange tijd geblesseerd was en wedstrijdritme miste lag aan
die beslissing ten grondslag, al gold dat gedeeltelijk ook voor Van
Gastel. De middenvelder was dan weliswaar fit, maar speelde dit
seizoen nog niet een keer in het eerste elftal. Wat dat betreft gingen
de gedachten van Van Gastel in aanloop naar het treffen even terug
naar twee seizoenen terug, toen hij vanuit een vergelijkbare situatie
plotseling moest aantreden tegen Lazio Roma. Maar, glimlachte de
Brabander een dag voor de wedstrijd in het Luzhniki-stadion, het enige
verschil is dat ik toen lichamelijk eigenlijk niet klaar was voor die
wedstrijd. Dat is nu anders. Ik ben topfit.
Dat was ook geen overbodige luxe, want Feyenoord moest tegen de
volksclub uit Moskou direct vol aan de bak. Spartak bepaalde in de
openingsminuten het tempo van de wedstrijd en dat lag vanaf het eerste
fluitsignaal hoog. In die fase tekende zich ook al snel de ware aard
van de Russische ploeg af. Binnen een kwartier bleek Van Marwijk
gelijk te hebben gehad, toen hij in aanloop naar de wedstrijd stelde
dat de counters van Spartak Moskou weliswaar levensgevaarlijk konden
zijn, maar dat de ploeg van trainer Oleg Romantsev in defensief
opzicht nog weleens een steekje liet vallen.
Spartak bleek in het begin inderdaad in staat om razendsnel richting
doel van Zoetebier uit te vallen. Met name het gemak waarin spits
Beschastnykh zich af en toe in kansrijke posities wist te
manoeuvreren, stelden de zenuwen de meegereisde Rotterdamse fans (een
kleine honderd in getal) in die openingsfase een paar keer flink op de
proef. Maar de afgevaardigden van het legioen konden ook al snel hoop
putten uit de verwarring in de Russische verdediging. Bert van Marwijk
had het speltype van Spartak Moskou cryptisch omschreven als een
georganiseerde chaos, maar eenmaal aan de wedstrijd begonnen bleek het
toch ook vaak een ongeorganiseerde chaos te zijn. Met name Tomasson
profiteerde van de schoonheidsfoutjes in de Russische verdediging, al
bleef het bij een aantal plaagstootjes.
Het aantal mogelijkheden voor Feyenoord nam toe, naarmate Spartaks
druk van de openingsminuten afnam. De Rotterdammers kregen hierdoor de
mogelijkheid combinatie-voetbal te spelen, wat bij vlagen ook
uitstekend lukte. Toch kwam de openingstreffer van Feyenoord nog vrij
onverwacht. In het naspel van een aanval over rechts, leek er voor
Feyenoord in eerste instantie weinig eer te behalen, tot de bal uit
een scrimmage voor de linkervoet van Paul Bosvelt belandde. Feyenoords
aanvoerder bedacht zich geen moment en schoot vanaf een meter of
achttien raak: 0-1. Voor het eerst die avond zwegen de toeters van het
Russischse publiek, terwijl Bosvelt en zn maatjes in relatieve stilte
hun feestje vierden bij de cornervlag.
Feyenoord toonde zich vervolgens volwassen genoeg om rustig te blijven
voetballen en te loeren op een volgende kans. Die kwam er ook al snel,
toen Kalou slim profiteerde van slordigheid in de Russische defensie
en ongehinderd vanaf de middenlijn op het doel van de debuterende
Kabanov kon afstormen. Bovendien wist de Ivoriaan zich verzekerd van
de steun van Jon Dahl Tomasson, die attent was geweest in het
anticiperen op deze droommogelijkheid. De vraag was niet of, maar hoe
de twee Feyenoorders deze kans gingen verzilveren. Kalou kreeg
tenslotte een mogelijkheid die je maar zelden ziet in de Champions
League. En toch ging het fout. De Afrikaan speelde de bal te ver voor
zich uit en zag tot zn afgrijzen dat Kabanov alsnog kon ingrijpen.
Gelukkig voor Bert van Marwijk en zijn mannen had deze domper geen verstrekkende gevolgen. Feyenoord zette zich over de teleurstelling heen en ging door waarmee het bezig was: het spelen op balbezit en loeren op foutjes in de Russische defensie. Toch leek Spartak kracht te putten uit de misser van Kalou, want de Russen drongen iets meer aan. Met name Beschastnykh toonde zich gevaarlijk, al werd hij bij zn grootste kans van de eerste helft geholpen door een comunicatie-stoornis tussen Van Gobbel en Emerton.
Ook in de tweede helft was Beschastnykh de gevaarlijkste man aan Russische zijde, maar telkens stond Edwin Zoetebier in zn weg. De Rus had al drie kansen laten liggen, toen Feyenoord plotseling deed waar juist Spartak Moskou bekend om staat: het verplaatste het spel razendsnel via twee schijven (Rzasa en Van Hooijdonk) naar de andere kant van het veld, waar Tomasson uiteindelijk kon profiteren: 0-2.
Feyenoord leek door de treffer van Tomasson op rozen te zitten, maar
de partij was nog niet gespeeld. Spartak bleef aandringen en met name
Beschastnykh ontwikkelde zich steeds vaker tot een plaaggeest van
Zoetebier, die overigens meer en meer moeite kreeg om de Russische
schoten klemvast te krijgen.
Toch was het niet Beschastnykh die voor de aansluiting zorgde, maar de
Braziliaan Robson. Hij bracht weer wat leven in het Luzhniki-stadion
door een aanval door het midden te verzilveren: 1-2.
Niet veel later, toen Van Gastel inmiddels het veld had geruimd voor
Jan de Visser, stond de wedstrijd alweer op zn kop, toen Beschastnykh
deed waarmee hij het voorgaande uur al steeds had gedreigd. De lepe
spits scoorde en bracht zo de stand op 2-2, ondanks Rotterdamse
protesten over vermeend buitenspel.
Feyenoord kwam door die treffer in zwaar weer terecht. Spartak
ontwikkelde steeds meer druk op het doel van Zoetebier, die de Russen
tot zn schrik van steeds dichterbij op het doel zag schieten. Tot aan
de laatste minuut hing een treffer van Spartak in de lucht, zonder dat
Feyenoord daar, op een niet beloonde uitval van Pierre van Hooijdonk
na, in aanvallend opzicht nog iets tegenover kon stellen.
Het was dan ook een mengeling van opluchting en teleurstelling,
waarmee Feyenoord het eindsignaal van scheidsrechter Lopez Nieto
aanhoorde.
(Klik hieronder voor de statistieken)
Wedstrijdverslag: SPARTAK MOSKOU - FEYENOORD (2-2)
bron : Exclusief voor Feyenoord.nl/Michel van Egmond