Vernieuwing in continuiteit
Jos de Beus te Hilversum weet met zijn advies voor de kandidatenlijst
van de gemeenteraadslijst, en vooral met zijn mondelinge toelichting,
de PvdA Amsterdam behoorlijk van verwarring te brengen. Misschien
zelfs wel te beschadigen.
Het is de gewoonte dat wijze mannen met hun commissies streven naar
een zekere consensus en wellicht het schip van koers doen veranderen
maar het toch op zijn minst varende weten te houden. Nu heeft de PvdA
wel voor zwaardere stormen gestaan en dit overleven we ook wel weer,
maar enige
bijsturing door een aantal loodsen met ervaring is wel op zijn plaats.
Laat ik voorop stellen dat de commissie veel goeds heeft gedaan en een
keur aan nieuwe mensen heeft gevonden die voor de partij op de lijst
willen staan. De commissie heeft in Rob Oudkerk een lijsttrekker
gevonden die de taal van de Amsterdammers spreekt en die een
enthousiasme en veranderingsgezindheid uitstraalt die bijna
Schaeferiaaans aandoet. De commissie draagt als nummer twee Hannah
Belliot voor. De keuze voor haar is terecht; in Zuid-Oost heeft zij
bewezen kundig en bindend te zijn. Wie de tekst van De Beus leest die
hij bij de presentatie in de Waag heeft uitgesproken, kan niet anders
dan concluderen dat hij een scherp oog heeft voor vermeend
clientalisme en kleffe vriendjespolitiek. Met hem ben ik van mening
dat dit hiervoor geen plaats mag zijn in onze partij. Maar hij gaat te
ver door bij voorbaat een ieder die de lijst nog wil wijzigen van
onsportief gedrag te betichten. Wat hij manipulatie van een
ledenvergadering noemt kun je ook partijdemocratie noemen. Of moeten
we weer terug naar de jaren vijftig waarin aan aantal prominente
partijgangers bepaalden hoe de lijst eruit zag: "geen discussie
mogelijk!" ?
Jos de Beus laat nog een aantal steekjes vallen. Ik loop ze even door
en doe daarna een voorstel / oproep doen om ervoor te zorgen dat PvdA
Amsterdam de verantwoordelijke rol kan blijven spelen die in de stad
nodig is. Sinds het einde van de koude oorlog vertoeft Brezjnev al
niet meer aan de Amstel. Er is heus het nodige veranderd. Eberhard van
de Laan heeft in de partij een frisse wind laten waaien. De laatste
jaren heeft Sybren Piersma dit voorgezet. Veranderingen in de sfeer
van de partij die een langere houdbaarheidsdatum hebben dan 4 jaar.
Er zijn nieuwe gezichten verschenen. De vorige raadsperiode kwamen er zes nieuwe leden in en de commissie draagt nu opnieuw een aantal nieuwe mensen voor. Van vastkleven aan het pluche is dus geen sprake. Juist de voorzitter Bouwe Olij die De Beus zo beschimpt en onsportief gedrag verwijt heeft ervoor gezorgd dat op tal van lekken de partij weer open debat plaats vindt. Op de Deelraadlijsten dringen mensen door die weer interesse in de politiek hebben gekregen omdat men collega^Òs ontmoet die eten wat er op straat en in de buurten gebeurt. Het beeld van een in zichzelf gekeerde partij is niet meer actueel.
Een tweede, in mijn ogen nog belangrijker punt waar het advies van de commissie De Beus niet genoeg evenwicht vertoont, is de juiste balans tussen continuiteit en vernieuwing. Gelukkig zijn er, zoals gezegd, een heleboel nieuwe gezichten op de concept lijst. Maar de continuiteit is onvoldoende gewaarborgd. De continuiteit van het bestuur is in het geding als alleen maar nieuwe wethouders aantreden. Het collectieve (PvdA)geheugen verdwijnt daarmee uit het College van B en W. Dat risico mogen we niet lopen. De balans tussen vernieuwing en continuiteit is dan zoek. Het is daarom onbegrijpelijk dat een alom gewaardeerd wethouder, nu twee maal achtereen uitgeroepen tot beste wethouder, slechts op een 5de plek gekandideerd staat.
Het mag toch niet zo zijn dat er kennelijk een niet partijgenoot als
Maarten van de Poelgeest voor nodig is de kwaliteiten van Duco Stadig
te beschrijven. Bij de algemene
beschouwingen gaf hij een treffend beeld: wie de ring van Amsterdam
rond rijdt ziet alle projecten in aanbouw en in startfase. Projecten
het allemaal nog zeker 4 jaar noodzakelijk is dat een ervaren
wethouder aan het stuur blijft: IJburg, de herstructurering van
Zuid-Oost, de ontwikkeling van de Zuid-as , de herstructurering van de
Westelijke tuinsteden en de grote projecten in Noord. Ik heb Duco vijf
jaar van dichtbij meegemaakt en heb van afstand nog steeds met hem te
maken. Uit eigen ervaring zeg ik dat
Amsterdam zich gelukkig mag prijzen met een bestuurder van zijn
kwaliteit. Die zet je toch op een wethoudersplaats?
Ik pleit voorvernieuwing in continuiteit. Vandaar mijn concrete
voorstel en oproep aan iedereen die de Partij van de Arbeid in
Amsterdam een goed hart toedraagt: houd Duco Stadig in het College van
B&W, zet Duco op plaats 3.
Marjanne Sint