VVSG-voorzitter en burgemeester van Genk Jef Gabriëls stelt de zaken
tendentieus voor wanneer hij zegt (Belang van Limburg, 18/12) dat de
steden en gemeenten de riem forser zullen moeten aanhalen omwille
van het jongste sectoraal akkoord voor de lokale besturen en wanneer
hij het heeft over de wispelturigheid van de Vlaamse regering
aangaande het Gemeentefonds. Is de VVSG-voorzitter het juiste spoor
bijster?
De Vlaamse regering heeft, op mijn voorstel, recent het
ontwerpdecreet op het Gemeentefonds goedgekeurd. Dit ontwerpdecreet
houdt een substantiële verhoging van de middelen van het
Gemeentefonds in en dus een merkelijke stijging van de inkomsten van
de gemeenten.
Reeds eerder werd het Gemeentefonds gespijsd: in 2001 werd de
dotatie met 1 miljard frank verhoogd, in 2002 wordt een bijkomende
injectie gegeven van 1,1 miljard en voor 2003 wordt, via het
ontwerpdecreet nogmaals een bijkomende injectie voorzien van 1,2
miljard. Bovendien wordt in 2003 een groeivoet van 4,5 %
gegarandeerd.
Dit alles betekent dat de globale dotatie van het Gemeentefonds
(inclusief investeringsfonds en waarborggedeelte van het SIF-fonds)
stijgt van 52,4 miljard in 1999 tot 62,2 miljard frank in 2003.
Dit betekent een stijging met bijna 10 miljard frank of 18 %. De
Vlaamse regering heeft hier consequent gehandeld in haar streven
naar de (noodzakelijke) inhaaloperatie voor het Gemeentefonds. Van
wispelturigheid is niet de minste sprake.
Het ontwerpdecreet voorziet bovendien vanaf 2004 een jaarlijkse groeivoet van het Gemeentefonds van inflatie + de geraamde groei van het Bruto Nationaal Inkomen. Dit is inderdaad een nuance bij eerdere denkpistes die voorzagen in een groeivoet van inflatie + 2,5 %. Of de nieuwe groeivoet nadeliger dan wel voordeliger is dan de groeivoet van inflatie + 2,5 % is dus afhankelijk van de economische groei. Dat men de uiteindelijk gekozen groeivoet maar minnetjes vindt, betekent dat men wel zeer hoge verwachtingen koesterde of dat men totaal geen rekening wenst te houden met de macro-economische en de budgettaire toestand. Ik pas voor zo'n beleid.
Het sectoraal akkoord 2002 voor de lokale besturen voorziet in een verhoging van de eindejaarstoelage voor de personeelsleden met 6.000 frank bruto, hetgeen voor de steden, gemeenten en provincies een jaarlijkse kost betekent van 760 miljoen frank. Dit moet zeker haalbaar zijn, gelet op de evolutie van het Gemeentefonds.
Het is correct dat de VVSG (met voorzitter Jef Gabriëls) de
goedkeuring van het akkoord had verbonden aan een aantal
voorwaarden, waaronder het groeipad van het Gemeentefonds. Tijdens
de onderhandelingen, die parallel liepen met de discussies rond het
Gemeentefonds, is van overheidswege nooit gesteld dat de beslissing
aangaande de groeivoet van het Gemeentefonds reeds genomen was -
wel werd melding gemaakt van mogelijke pistes. Nooit werd er evenwel
van overheidswege tijdens de onderhandelingen onvolledige informatie
verstrekt.
De stelling dat steden, gemeenten en provincies door het jongste
sectoraal akkoord, dat overigens ook heel wat elementen bevat voor
een kwalitatief beter personeelsbeleid, in financiële ademnood
zouden geraken, is gewoon onjuist. Ook het resultaat met betrekking
tot het sectoraal akkoord 2002 voor de lokale besturen mag gezien
worden. VVSG-voorzitter en burgemeester Jef Gabriëls is geen
leeghoofdig man. Maar de feiten moeten erkend worden.
Paul Van Grembergen
Vlaams minister van Binnenlandse Aangelegenheden,
Ambtenarenzaken en Buitenlands Beleid
---