N-VA pakt willekeur bij wegtakeling voertuigen aan (29/12/01)
De (fout)geparkeerde wagen werd weggetakeld, velen hebben het al eens
meegemaakt. Dikwijls beginnen de problemen dan pas. Niet alleen heerst
er een grote willekeur inzake tarieven, sommige takelbedrijven wensen
het voertuig niet terug te geven alvorens een fikse - dikwijls
contante - geldsom wordt betaald. Ook al ben je ervan overtuigd dat je
voertuig onterecht werd weggesleept.
Nochtans mag een takelbedrijf wettelijk de sleepkosten niet
terugvorderen van de vermeende foutparkeerder en mogen de garagehouder
en het takelbedrijf het voertuig niet inhouden bij niet-betaling van
de kosten. Niet alleen de rechtbanken oordeelden meermaals in die zin,
in antwoord op een schriftelijke vraag van N-VA-voorzitter en kamerlid
Geert Bourgeois bevestigde Minister van Verkeer en Infrastructuur,
Isabelle Durant, deze zienswijze.
Het takelbedrijf moet zich voor de betaling van de kosten wenden tot
de overheid die het wegtakelen gevraagd heeft. De overheid moet dan
zelf optreden tegen de betrokken bestuurder.
In de praktijk wordt deze wettelijke regeling straal genegeerd. Uit
het onderzoek dat Test-Aankoop en VTB-VAB in januari van dit jaar in
210 Vlaamse en Brusselse gemeenten verrichtten, blijkt dat er op het
terrein volstrekte willekeur heerst. De meeste gemeentes (96%) laten
takelen toe als de auto andere weggebruikers hindert, maar 7% doet het
al voor een gewoon verkeerd geparkeerde auto, zonder dat er van enige
hinder sprake is.
Over wie, wat en hoeveel betaald wordt, is de verwarring nog groter.
Slechts 7,5% van de gemeenten heeft een vaste prijs afgesproken met de
takelfirma's aan wie het wegslepen is uitbesteed. Nog eens 7,5% past
de tarieven van de vereniging van de autohandel Federauto toe, met
verhogingen voor avond-, zaterdag- en zondagswerk. En in 91% van de
gemeenten en steden vraagt de takelfirma de betaling rechtstreeks aan
de automobilist, niettegenstaande het wettelijk verbod.
Maar 12% van de politiediensten blijkt te weten dat het takelbedrijf
de wagen niet mag bijhouden tot de betaling van de factuur.
Uiteindelijk betaalt slechts 6% van de gemeenten de factuur aan de
takeldienst, om nadien het bedrag terug te vorderen van de bestuurder,
zoals wettelijk vereist. Daarenboven varieert de prijs van 1.700 fr.
(Londerzeel) tot 7.260 fr. in Oostende (zondagstarief weliswaar). Tot
slot bestaat nergens een systeem dat de automobilist verwittigt dat
zijn auto is weggesleept. (Budget&Recht nr. 154 - jan./feb.2001)
De schriftelijke vragen van Geert Bourgeois aan de federale ministers
brachten geen soelaas. Volgens de minister van Verkeer moet haar
collega van Justitie optreden en de procedure wijzigen. Die blijft
echter bij de pakken zitten, net als de minister van Binnenlandse
Zaken. Deze achtte de vragen van Bourgeois zelfs na zes maanden nog
geen antwoord waard.
Gezien het stilzitten van 'snel en efficiënt' paarsgroen, vat de N-VA
de koe bij de horens. In het wetsvoorstel van de kamerleden Frieda
Brepoels en Geert Bourgeois wordt er een onderscheid gemaakt
naargelang de redenen voor het wegslepen van een voertuig.
Bij een verkeersinbreuk, meestal wanneer het voertuig niet
reglementair is geparkeerd, moeten de takelkosten betaald worden door
het opdrachtgevend bestuur, dat de kosten moet terugvorderen van de
overtreder. Het voertuig moet onmiddellijk worden teruggegeven aan de
eigenaar en de kosten moeten teruggevorderd worden.
Gebeurt de wegtakeling om administratieve redenen in geval van bvb.
brand, een gasontploffing.... dan vallen de kosten ten laste van de
gemeente.
Daarnaast voert het wetsvoorstel ook de verplichting in voor de
politie om, in de mate van het mogelijke, na te gaan of de bestuurder
zich niet in de onmiddellijke omgeving bevindt zodat wegtakeling kan
vermeden worden.
In het wetsvoorstel van de N-VA moet de politie ook een inspanning
leveren om de bestuurder op de hoogte te brengen. Dit kan bvb. door
het gebruik van zelfklevers die worden aangebracht op de plaats waar
de auto stond, zoals in Spanje. De politie kan het telefoon- of
GSM-nummer van de betrokkene zoeken en hem waarschuwen. Immers, al te
vaak slaat de bestuurder die zijn wagen niet terugvindt in paniek. Hij
twijfelt of de wagen wel op die plaats achtergelaten werd en begint te
zoeken, of hij denkt dat het voertuig gestolen is. Vermoedt men
daarentegen dat de auto weggetakeld is, dan weet men niet waar
naartoe.
Tevens moet de politie in het PV duidelijk de omstandigheden en de
redenen van het wegtakelen vermelden: verkeersinbreuk, administratieve
redenen, ander misdrijf...
Daarnaast moet de kostenregeling in de wet opgenomen worden, zodat
elke wettelijke betwisting uitgesloten is en een aantal procedures
overbodig worden.
Tot slot moet de Minister van Binnenlandse zaken de politieraden de
opdracht geven om de wegtakeling aan te besteden overeenkomstig de wet
van 24 december 1993 inzake overheidsopdrachten. Zo verdwijnt de
huidige willekeur inzake tarieven: binnen elke politiezone geldt
hetzelfde tarief en de verschillen tussen de politiezones worden
minimaal. Vanzelfsprekend blijft de mogelijkheid tot een ander
eenheidstarief behouden bij nacht, op zaterdag-, zon- en feestdagen...
Auteur:
Nieuw-Vlaamse Alliantie
Frieda Brepoels, kamerlid, Geert Bourgeois, alg. voorzitter
Meer informatie:
Contactpersoon: Ben Weyts, woordvoerder
Telefoon: 02/219.49.30
Fax: 02/217.35.10
E-post: ben.weyts@n-va.be
Url: www.n-va.be
http://www.n-va.be/public/pages/visie/nieuws/pub_HeetVanDeNaald_detail.asp?ID=1116