Gemeente Zoetermeer

Hoe versterkt Zoetermeer haar sociale en culturele structuur?

Een kwestie van geven en nemen en leren te doen! Woensdag 13 februari jl. is het onderzoeksrapport Bouwen aan bindingen: Sociale cohesie in Zoetermeer gepresenteerd aan het gemeentebestuur van Zoetermeer. Onderzoeksleiders zijn dr. Leon Deben en dr. Rob van Ginkel, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam (UvA). Het onderzoek is in opdracht van de gemeente uitgevoerd in het kader van het Masterplan 2025 waarin de visie op de toekomst van Zoetermeer staat beschreven. De bevindingen van dit exploratief onderzoek spelen een belangrijke rol bij de verdere uitwerking en concretisering van het Masterplan en het beleidskader voor Welzijn.

De onderzoekers vergelijken Zoetermeer met andere zogenaamde New Towns zoals Almere en Lelystad. De New Towns zijn inmiddels uitgegroeid tot volwaardige steden met een flink inwonerstal en een uitgebreide structuur van stedelijke voorzieningen. Met de groei kunnen echter ook problemen op het terrein van sociale samenhang ontstaan. Het inwonertal van Zoetermeer groeit van 110.000 nu, naar 130.000 in 2008. Deze bevolkingsaanwas brengt mogelijk een problematiek mee die bekend is van andere snelgroeiende steden. Dit leidt tot de vraag welke maatregelen en voorzieningen kunnen bijdragen aan een versteking van de sociale infrastructuur en de sociale cohesie op wijkniveau.

Het onderzoek is geconcentreerd op drie wijken, elk van deze wijken vertegenwoordigt een bepaalde, tijdgebonden, vorm van woningbouw en kent een eigen voorzieningenniveau op het gebied van wonen, werken en welzijn. Ook de sociale samenstelling van de bevolking en de mate van lokale binding varieert. Middels vergelijking van onderzoeksprojecten in groeisteden in Nederland en in het buitenland is de sociale problematiek en de aanpak daarvan geïnventariseerd. Er zijn interviews gehouden om inzicht te krijgen in de Zoetermeerse sociale cohesie met onder andere wethouders, beleidsambtenaren, wijkagenten, medewerkers van wijkposten, welzijns- en jongerenwerkers, vertegenwoordigers van woningcorporaties, huismeesters en natuurlijk de inwoners van de drie onderzochte wijken.

De onderzoekers doen een groot aantal aanbevelingen op het terrein van sociale infrastructuur en sociale cohesie en de versterking daarvan. Er wordt onderscheid gemaakt naar leefomgeving, sociale en culturele speerpunten en werken aan de wijk. Een van de conclusies is dat op basis van het onderzoek het schorten aan sociale samenhang niet onderschreven kan worden. De meeste inwoners hebben een sociaal netwerk op lokaal niveau en deels daarbuiten. De gemeente kan faciliteren en partnerschap zoeken met de burgers van Zoetermeer om dit te verbeteren. Maar de inwoners zelf dragen ook een bijzondere verantwoordelijkheid om hun stad schoon, leefbaar en veilig te houden. Overlast is niet uit te bannen in een stad als Zoetermeer. Het is een kwestie van geven en nemen. En door voortdurend leren door te doen, kan leiden tot een grotere binding, participatie en identificatie.


Gemeente Zoetermeer © februari 2002

Last update: 15 February 2002