Verbond van Verzekeraars

Administratieve lasten zorg reduceren met 30%

De administratieve lasten in de gezondheidszorg kunnen met 30 procent worden teruggedrongen. Dat is de belangrijkste conclusie uit het rapport Minder regels, meer zorg van commissie-De Beer. De commissie denkt dat het grootste gedeelte van deze besparing is te behalen in een vermindering van de wet- en regelgeving. Die visie ligt in lijn met de gedachten van het Verbond.

Volgens het Verbond kan het rapport ertoe bijdragen de discussie in de zorg meer te richten op het vereenvoudigen van de administratieve processen en wet- en regelgeving. Er worden in het rapport oplossingen aangedragen voor administratieve problemen, waardoor een totale herziening van het verzekeringsstelsel wellicht minder noodzakelijk wordt.
Volgens commissie-De Beer bedragen de administratieve kosten (kosten die voortvloeien uit de naleving en uitvoering van de regels en wetten van de overheid) jaarlijks ongeveer 1 miljard euro. De kosten zouden met 300 miljoen euro kunnen worden verminderd, vooral aan de kant van de aanbieders van de zorg. Voor het terugbrengen van de overige kosten kunnen vooral zorgverzekeraars bijdragen met een jaarlijkse reductie van 22 procent. De commissie heeft zich beperkt tot de administratieve lasten van de AWBZ, de Ziekenfondswet en de WTZ. De particuliere verzekering is buiten beschouwing gelaten omdat het hierbij niet gaat om administratieve lasten ten gevolge van wet- en regelgeving van de overheid.
De commissie denkt dat de reductie van de kosten door zorgverzekeraars vooral ligt in de uitvoeringskosten. Zo wordt in het rapport gesteld dat het declaratieverkeer tussen instellingen en patiënten/zorgverzekeraars voor de grootste administratieve lasten in de zorgsector zorgt. De commissie stelt daarom voor een landelijke databank in te voeren voor het uitwisselen van gegevens ten behoeve van declaratieverkeer. Andere adviezen zijn onder andere: meer steekproefsgewijze controle, beter informeren over nieuwe tarieven en deze pas invoeren als ze definitief zijn, een maximum aan behandeltermijnen stellen voor declaraties, het elektronisch aanbieden van declaraties door zorgaanbieders en het vooraf inventariseren van de consequenties van beleidsregels en een betere afstemming hierover met het veld.

Bondig, februari 2002