VPRO
Ook bouwfraude bij kleine bouwprojecten
Bouwbedrijven maken ook bij 'kleine' projecten voor particulieren,
zoals dakkapellen, serres en andere verbouwingen aan een huis, geheime
prijsafspraken. Dat zegt Dick Terlingen in het VPRO radioprogramma
ARGOS (Radio1, vrijdag 22 maart 2002). Terlingen is aannemer en
ex-vice-voorzitter van het Algemeen Verbond voor Bouwbedrijven (AVBB).
'Ik heb stellige indruk dat wat toen gebeurde, namelijk al dat
vooroverleg en al die zaken, dat dat nu nog precies zo gebeurt, ook
op het kleine niveau. Op dezelfde manier als het toen op het kleine
niveau ging.' Terlingen is dezelfde, die vorige week in het
tv-programma Zembla vertelde hoe aannemers ambtenaren omkopen om aan
opdrachten te komen.
Justitie viel afgelopen dinsdag binnen bij tientallen bouwbedrijven.
Vooral de grote jongens in de bouw werden door justitie bezocht, zoals
Strukton, Hollandse Betongroep en Koop Tjuchem. En het betrof grote
bouwprojecten, met doorgaans de overheid als opdrachtgever.
De ophef over de bouwfraude is ontstaan naar aanleiding van de
schaduwboekhouding van het bouwbedrijf Koop Tjuchem, die openbaar is
gemaakt door ex-directeur Bos van dat bedrijf. Uit die boekhouding
bleek dat bouwbedrijven niet alleen zogenaamde calculatiekosten
vergoed wilden zien maar ook dat er via allerlei illegale manieren
geprobeerd werd te achterhalen wat de hoogste prijs voor een
bouwproject zou kunnen worden. De meerprijs die in rekening gebracht
werd, werd vervolgens verdeeld onder de aannemers die bij
voorvergaderingen aanwezig waren.
Ex-AVBB-vice-voorzitter Dick Terlingen vertelt nu in Argos dat dat bij
kleine bouwprojecten niet anders ging. 'Als er marge was en we hadden
het idee we kunnen opvullen tot honderdduizend, dan doen we dat',
aldus Terlingen. Om te zoeken naar de hoogste prijs hebben de
aannemers zo hun eigen manieren. Bijvoorbeeld, aldus Terlingen: 'Dat
vraag je aan de architect. Een van de aannemers heeft een goede
relatie met de architect en gaat bij hem eens informeren wat die
ervoor heeft staan. Wij vergaderen voor. Dat is een wapen om een
aanvaardbare prijs te krijgen. En de hoogst mogelijke prijs is dus een
aanvaardbare prijs.'
En dat gebeurt, zo geeft Terlingen toe, zonder dat de opdrachtgever
daar iets vanaf weet.'
De Europese Commissie verbood in 1992 het maken van onderlinge
afspraken over de prijs en zogenaamde calculatievergoedingen. Voor die
tijd bestond er een wijd vertakt netwerk van zogenaamde prijsregelende
instanties. Volgens Terlingen is het maken van prijsafspraken na het
verbod van Brussel in 1992 gewoon doorgegaan. Niet alleen voor grote
projecten maar ook voor kleine projecten.
Terlingen: 'Ik ben er heilig van overtuigd dat wat er toen was, dat
dat nu nog steeds geldt.
Ik heb als lid van het dagelijks bestuur van het AVVB in de delegatie
gezeten die de onderhandelingen deed over dit onderwerp met de
minister en het ministerie. Ik heb toen een keer voorspeld: 'Mijne
heren, u moet niet de illusie hebben dat als u het verbiedt dat het
ook niet meer zal plaatsvinden.' En uit de gegevens en de berichten
die we nu allemaal krijgen, concludeer ik dus duidelijk dat datgene
dat ik toen voorspeld heb, dat dat is uitgekomen en dat het dus nu nog
steeds gebeurt.' En het gebeurt volgens Terlingen ook op het
micro-niveau. Dus bij het bouwen van dakkapellen, serres en
dergelijke. 'Ik denk niet dat er een scheiding is tussen groot en
klein.'
De heer van Elk was tot 1995 directeur van de Zuid Nederlandse
Aannemersvereniging. Hij gold als de nestor van de prijsregelende
organisaties. Van Elk zegt in Argos dat de praktijken zoals Terlingen
die beschrijft, nooit toegestaan zijn geweest. Ook niet voor 1993.
Van Elk: 'De reglementen van de prijsregelende organisaties hebben
nooit toegestaan dat er willekeurige opzetten werden gedaan die dan
onderling werden verdeeld.' Hij kenschetst het als: 'onregelmatige
prijsopdrijving. Het is in strijd met de wet Economische
Mededinging.'
22 mrt 02 16:04