Ingezonden persbericht
Amersfoort, 11 april 2002
Briefnummer: A 02. 079
ARMANDO ALS TEKENAAR, een retrospectief
30 april - 15 september 2002
Vanaf 30 april a.s. is in het Armando Museum de tentoonstelling Armando als tekenaar te zien. De expositie werd samengesteld door het Kupferstichkabinett in Berlijn en was onder de titel Armando als Zeichner in de zomer van 2001 daar te zien. Vervolgens reisde de expositie naar het Westfälisches Landesmuseum für Kunst- und Kulturgeschichte in Münster. Voor het laatst in het Armando Museum is de tentoonstelling te zien. De officiële opening van de tentoonstelling vindt plaats op 5 mei om 15.00. Bij die gelegenheid zal Armando zelf een inleiding geven op zijn tekeningen.
De tentoonstelling Armando als tekenaar omvat een honderdtal tekeningen en geeft daarmee een totaaloverzicht van dit deel van zijn oeuvre. Er zijn tekeningen te zien vanaf het eerste begin in 1953 tot het meest recente jaar 2001. Met uitzondering van de jaren 1965-1967 is de tekenkunst voor Armando de meest continu bedreven discipline van zijn oeuvre. De tekeningen van Armando zijn volstrekt autonome werken. Nooit fungeren zij als voorstudies of schetsjes voor later werk. De activiteit van het tekenen staat centraal. Een compositie ontbreekt nadrukkelijk. Strevend naar een zo vrij mogelijke vorm werkt hij nu eens met gesloten ogen of in het donker, dan weer met beide handen tegelijk. Heel bewust wordt hierbij de verwantschap met de kindertekening, met haar oorspronkelijkheid en gebrek aan virtuositeit, geaccepteerd.
In de vroege tekeningen uit de jaren 50 krijgen gevoelens van haat en agressie een directe weerslag op het papier. Als de haat in de jaren 70 verandert in reflectie gaat Armando, tot in het begin van de jaren 80, gebruik maken van foto s van soldaten, landschappen en personen. Hieraan voegt hij, vaak in meerdere delen, een pure tekening toe. Ook maakt hij series tekeningen met een meer subtiele en poëtische lijnvoering, waarvan de ijle lijnen iets landschappelijks suggereren. Na zijn verhuizing naar Berlijn in 1979 ontstaan er series, veelal op klein formaat, geïnspireerd door de stad, haar oorlogsverleden en haar verloren cultuur. Tekeningen met een vlechtwerk van lijnen, dat bestaat uit koortsachtig op- en neergaande grafietstrepen die zich op sommige plekken aan elkaar vastknopen. In de tekeningen uit de jaren 90 en begin 2000 wordt een toenemende transparantie bereikt. De tekeningen, waarvan het wezen berust op lineariteit, op meestal zuivere licht-donkereffecten en zeer fijne nuances brengen iets uitgesproken immaterieels tot uitdrukking.
Essentieel in al de tekeningen van Armando is de uitdrukkingskwaliteit van de lijn, die in staat moet zijn steeds opnieuw existentiële uitspraken te doen. Het onzichtbare zichtbaar maken staat daarbij centraal.
Ingezonden persbericht