Wim van Velzen
Persbericht drs Wim van Velzen
Coördinator Stabiliteitspact in BZ Commissie
Brussel, 28 mei 2002
Op 28 mei 2002 sprak Erhard Busek, Speciaal Coördinator voor het
Stabiliteitspact, voor de leden van de Buitenlandse Zaken
Commissie. Het Stabiliteitspact is opgericht na het uiteenvallen
van Joegoslavië op initiatief van de Europese Unie en heeft meer
dan 40 partners, waaronder de EU en haar lidstaten,
kandidaat-lidstaten en internationale organisaties zoals de NAVO,
de OESO, de OVSE en de VN. Inmiddels bestaat een vrijhandelsakkoord
tussen alle landen van de regio.
Het Stabiliteitspact financiert onder andere de
electriciteitsvoorziening in de regio door het stimuleren van een
regionale electriciteitsmarkt en de wederopbouw van
electriciteitsnetten die vernield tijdens de oorlogen.
Bestrijding van werkloosheid staat ook hoog op de agenda, met name
in gebieden waar deze hoog is zoals in de Oekraïne en
Oost-Slowakije. Bij de toekenning van projecten wordt dan ook
vooral gekeken of er werkgelegenheid door gecreëerd wordt. Tevens
moet de grensoverschrijdende misdaad worden aangepakt, zoals
autodiefstal, creditcardfraude en mensensmokkel. Europol is beperkt
in haar mogelijkheden om de georganiseerde misdaad in de regio te
bestrijden. Busek sprak zich kritisch uit over de bemoeienis van de
VS bij de uitvoering van de wet, de EU vindt namelijk dat de
nationale rechterlijke instanties onafhankelijk moeten kunnen
functioneren. In Macedonië biedt de EU infrastructuur aan in ruil
voor wapens, dit heeft tot nu toe goede resultaten opgeleverd.
De terugkeer van vluchtelingen heeft ook hoge prioriteit en
hierover heeft Busek regelmatig contact met de Hoge Commissaris van
de Vluchtelingen Ruud Lubbers. Het is moeilijk in te schatten
hoeveel vluchtelingen zullen terugkeren en dus moeilijk voor te
bereiden op huisvesting en opvang. Kosovo en Macedonië willen nog
niet dat er mensen terugkeren aangezien die streken nog niet veilig
zijn.
Samenwerking tussen parlementen moet meer worden uitgewerkt, niet
alleen in de vorm van tweejaarlijkse conferenties waarbij veel
dezelfde mensen aanwezig zijn. Vaak schort het nog teveel aan
coördinatie binnen de regeringen zelf.