10 - 10 - 2002
Accent op gebrekkige dienstverlening én bereikbaarheid banken (9
oktober 2002)
Het Vakcentrum Levensmiddelen onderschrijft ondubbelzinnig de
actiepunten uit het manifest veilig en efficiënt betalen zoals
vandaag door het PlatformDetailhandel.nl gepresenteerd:
* Veilig en efficiënt betaalgedrag
* Kosten betalingsverkeer verlagen
* Als marktpartij deel uitmaken van het betalingsverkeer
* Transparantie in het betalingsverkeer
* Toezicht op kwaliteit, marktwerking en technologie van het
betalingsverkeer
* Betere dienstverlening banken
De verslechtering van de dienstverlening baart het Vakcentrum de
grootste zorgen. Een inventarisatie onder onze leden in de maand
september, leverde een veelvoud van praktijkvoorbeelden die dienen
ter illustratie van de toenemende verslechtering van de
dienstverlening én bereikbaarheid van de banken en tevens hebben
gediend als input voor het manifest.
De verslechtering van de dienstverlening leidt tot hogere kosten
voor de ondernemer en een sterke afname van de veiligheid.
Bereikbaarheid, veiligheid en kosten
In toenemende mate worden ondernemers geconfronteerd met de
sluiting van bankfilialen en een beperking van het aantal diensten
geleverd door de bestaande filialen. Hoofdkantoren van de banken
snijden steeds meer in hun filialennetwerk. Veel filialen kennen
daarnaast nog beperkte openingstijden. De openingstijden van banken
corresponderen niet met die van de detailhandel, die veel
openingsuren nodig heeft voor klantenbinding. Naast het feit dat
filialen beperkte openingstijden hebben en niet alle diensten
beschikbaar, kan er niet van alle diensten gebruik worden gemaakt
tijdens de gehele openingstijd. Ondernemers zijn hierdoor gedwongen
om meer kilometers af te leggen.
Wisselgeld moet dagen van tevoren worden besteld. Ondernemers
worden gedwongen om 3 of zelfs 4 dagen van tevoren hun bestelling
door te geven. Dit betekent dat (met een 5-daagse opening van een
bankfiliaal) er slechts één keer per week een bestelling door een
ondernemer kan worden gedaan. Dit, terwijl de vraag door de
introductie van de euro meer dan verdubbeld is. De geldautomaten
geven veel hoge coupures uit. Daardoor betalen consumenten
doorgaans met briefjes van 50 of meer. Ook is de consument nog
(steeds) niet gewend aan de verschillende euromunten. Dit vraagt om
extra wisselgeld. Wanneer men gebruik maakt van geldtransport,
stijgen de kosten omdat er vaker gelopen dient te worden tussen
kluis en transport.
Sealbag
Het afstorten mag niet meer aan de balie, maar moet met behulp van
de sealbag. Er zijn gevallen bekend van ondernemers die uit
veiligheidsoverwegingen binnen de sealbag wilde afgeven maar
rigoureus naar buiten zijn gestuurd. In niet alle gevallen is de
streepjescode van de sealbag direct leesbaar. Dus is men veelal
buiten ook nog veel tijd kwijt.
Er zit een aantal fouten in dit systeem. Zo ontstaat er regelmatig
discussie over de inhoud (verschil in telling), of sterker nog, er
verdwijnen zakken.
De kosten voor het opnemen en afstorten stijgen. In veel gevallen
was dit gratis. De kosten voor het wisselen van muntgeld zijn
schrikbarend toegenomen. In veel gevallen worden ondernemers
geconfronteerd met een stijging van duizenden euros per jaar.
Vanwege de mindere kwaliteit van de eurobiljetten, krullen en
kreukelen deze eerder dan de guldenbiljetten. De bank kan deze
biljetten als niet schoon aangeleverd beschouwen en hierdoor extra
stortingskosten in rekening brengen. Opmerkingen als zouden
biljetten gestreken aangeleverd dienen te worden, zijn door
ondernemers veelvuldig gemaakt.
Opvallend is bij incidentele gevallen de onderhandelingsruimte,
wanneer opmerkingen worden gemaakt over de kosten. Dit is ook
illustratief voor de willekeur.
Een andere kostenpost blijven de valutadagen. Er bestaat nog steeds
niet de mogelijkheid om binnen één dag de gepinde bedragen bij te
kunnen schrijven. Vrijdag gepind door de klant, betekent in veel
gevallen dinsdag pas bijgeschreven op de rekening van de
ondernemer.
Tenslotte
Uit de consumententrends van 2002 zoals uitgevoerd door de Erasmus
Universiteit blijkt dat de consument extra gelduitgifte-automaat en
extra geld pinnen steeds vaker gaan beschouwen als de basis
dienstverlening van een supermarkt. Stonden deze voorzieningen in
1999 op respectievelijk de 5e en 6e plaats, in 2002 zijn deze
doorgeschoten met stip naar de 2e en 3e positie op het
wensenlijstje van de consument. Het wekt dan ook geen verbazing,
dat de consumenten niet op de barricades gaan staan wanneer het
filialennetwerk van de banken wordt uitgehold. Voor deze
voorziening kan men immers ook terecht bij de plaatselijk
supermarkt. Het is alleen wrang dat deze voorzieningen niet worden
gehonoreerd en sterker nog, zelfs worden belast.
Als hét voorbeeld van een supermarkt die de bankfunctie heeft
overgenomen, geldt een onderneming die meer geld moet uitgeven aan
bijpinnen dan er in de kassa komt.
---