---
Ministerie van Defensie
---
Postboei aan boord Hr.Ms. Van Speijk (Fotos: LTZ G. Walraven, Hr.Ms.
Van Speijk)
Hr.Ms. Van Speijk: Postbezorging in marinestijl
11-11-2002
Ergens in de Caribische Zee, half acht s morgens. Een donkerblauwe
schim verschijnt aan de horizon, langzaam tekenen zich de contouren af
van een vliegtuig. Het is een Nederlandse P-3C Orion, afkomstig van
Marinevliegkamp Valkenburg, maar tijdelijk gestationeerd op vliegveld
Hato te Curaçao. De Orion wordt in het bevelsgebied van de Commandant
der Zeemacht in het Caribisch gebied voornamelijk ingezet voor
kustwachttaken. Hierbij ligt de nadruk op Counter-Drugs operaties,
maar evengoed worden de vliegtuigen ingezet voor opsporings- en
reddingstaken. Deze ochtend wordt echter nog een mogelijkheid van dit
vliegtuig benut. Met behulp van een zogenaamde postboei worden diverse
reserve-onderdelen geleverd voor Hr. Ms. Van Speijk, één van de twee
fregatten die op dit moment in de West rondvaart t.b.v. de wereldwijde
strijd tegen terrorisme. Postbezorging dus in marinestijl.
De reservedelen zijn bestemd voor de Belgische boordhelikopter van Hr.Ms. Van Speijk. De Alouette III wacht op een nieuwe generator die zich samen met andere onderdelen in de postboei bevindt. Naarmate de P-3C dichterbij komt, worden de uitlaatgassen van de vier zware propellormotoren steeds duidelijker zichtbaar. Ofschoon het niet zo lijkt, zijn deze motoren aanzienlijk schoner en zuiniger in het gebruik dan de door de burgerluchtvaart gebruikte straalmotoren. Het sonore gebrom van de motoren zwelt aan wanneer de Orion op een hoogte van dertig meter aan stuurboordzijde (rechterzijde) langs de Van Speijk dendert. Dan, met een sierlijke bocht verdwijnt het toestel weer richting de horizon. Dit was een zogenoemde oefenrun, zeg maar de generale repetitie voordat de postboei daadwerkelijk wordt gedropt.
Orion laat boei in het water vallen (Fotos: LTZ G. Walraven, Hr.Ms.
Van Speijk) Aan bakboordzijde (linkerkant) laat de zon zich langzaam
maar zeker zien, gedeeltelijk verscholen nog achter de wolken, maar
het regent niet en op dit tijdstip van de dag is de temperatuur van
26o Celsius best aangenaam te noemen. Een groot deel van de
bemanningsleden heeft zich verzameld over stuurboordzijde van het
schip en kijkt de Orion na. Die heeft inmiddels een ruime cirkel
gevlogen en komt nu in voor de final run. Op dezelfde hoogte als
daarnet komt zij statig aangevlogen met geopende bomluiken. Op één van
de drie plaatsen waar normaliter een torpedo hangt, wordt nu de gele
postboei zichtbaar. Ter hoogte van de achtersteven begint de
aircontroller met aftellen. Drop now.....now.....now! Een fractie van
een seconde later, ter hoogte van de brug van de Van Speijk, maakt de
gele postboei zich los uit het bommenruim en zweeft aan een witte
parachute naar beneden. De rhib, de snelle rubberboot van het fregat
is inmiddels gestreken en vaart weg naar de plek waar de postboei
inmiddels in het water is gevallen. De postboei wordt aan boord
getrokken en enkele minuten later bekommeren de leden van de Belgische
vliegploeg zich om de inhoud van de boei.
Maar eerst komt de P-3C nog een keer langs. Dit keer vliegt zij laag
over het water, de hoogte boven het zeewateroppervlak bedraagt niet
meer dan twaalf meter en vanaf de brug kunnen de commandant en de
officier van de wacht in de cockpit kijken. De aangetreden
bemanningsleden wuiven naar de piloot en de andere inzittenden van het
vliegtuig. Met een scherpe draai voor de brug langs neemt de P-3C
afscheid van de Van Speijk. Ook het fregat zelf neemt haar normale
werkzaamheden weer op: patrouilleren in het kader van de strijd tegen
het internationale terrorisme. (fotos: LTZ G. Walraven, Hr.Ms. Van
Speijk)
Orion vliegt langs Hr.Ms. Van Speijk (Fotos: LTZ G. Walraven, Hr.Ms.
Van Speijk)
Gerelateerde pagina's
* Afghanistan/Strijd tegen het terrorisme