Opnieuw een Programmawet zonder sociale beleidsvisie (21/11/02)
De nieuwe Programmawet smaakt even zuur als de vorige. De premier had in zijn laatste beleidsverklaring de oppositie opgeroepen om over visies te debatteren en niet te vluchten in procedureslagen. Nu komt de meerderheid zelf met een bundel van een achthonderdtal bladzijden wetgeving die ze er in de komende weken wil "doorrammen".
Een eerste lezing van de Programmawet leert de totale afwezigheid van ook maar het begin van een visie op het sociaal beleid. Blijkbaar zijn socialisten, groenen en liberalen in deze onmogelijk op een lijn te krijgen ... en dus moddert men wat aan. De N-VA is vragende partij voor een debat over de visie van de regering op het sociaal beleid, maar dan moet paars-groen wel een visie hébben.
De beste illustratie vormen de voorstellen inzake het sociaal statuut
der zelfstandigen. Er wordt gefrunnikt aan de bijdragestructuur maar
men steekt de kop in het zand over het fundamentele probleem: een
meerderheid van de zelfstandigen geeft een inkomen aan dat lager is
dan het minimumloon. Het nieuwe statuut van de medewerkende
echtgenoot is een toonbeeld van halfslachtigheid waar niemand zich kan
in vinden. Waarom nu eens niet aanvaarden dat we met samenwerkende
zelfstandigen te doen hebben en niet met de vrouw als medewerker van
de mannelijke zelfstandige?
Een werknemer die stopt met werken tussen zijn 60ste en zijn 65ste
kreeg geen vermindering van zijn pensioen aangerekend, een
zelfstandige totnogtoe wel. De regering trekt deze ongelijke
behandeling nu recht ... maar langs de slechte kant. De
activiteitsgraad van mensen tussen 50 en 65 is bij de laagste van
Europa maar deze regering van de actieve welvaartstaat nodigt
zelfstandigen uit om vlugger te stoppen met werken, met volledig
behoud van pensioenrechten.
Net zoals voor de aanvullende pensioenen van de werknemers, zullen ook
deze van de zelfstandigen een fiscaal gunstregime krijgen als ze een
solidariteitselement bevatten. Wat dit moet zijn laat men in het
ongewisse, net als de wijze waarop bvb. de bestaande regelingen voor
een aanvullend pensioen van de artsen geïntegreerd zullen worden.
Het probleem van de steeds moeilijker afbakening van wat nu een
activiteit als zelfstandige of als werknemer is, wordt niet
aangepakt... tenzij het om kunstenaars gaat. En ook dan kiest men voor
een oplossing waarover grote rechtstatelijke vragen rijzen. Maar ja,
men zou wat doen aan het statuut van de kunstenaar én aan dit van de
onthaalouders én aan...: een typische electorale benadering zonder
globale visie. Uiteindelijk blijft enkel gepruts in de marge over: een
vermoeden van werknemerschap hier, een bijdragevermindering voor
werkgevers daar.
De zelfstandigen krijgen zelfs wat ze niet eens vragen: een eigen
Rosettaplan. Er wordt geld uitgetrokken voor werklozen die een
"startlening" krijgen als ze zich tot zelfstandige of ondernemer
willen omvormen. Op die wijze stuurt minister Onkelinx weer eens
honderden mensen de financiële vernieling in door ze aan te zetten
zelfstandige te worden en kort daarna hun heel vermogen, en niet
slechts hun arbeid, kwijt te spelen.
Gehandicapten worden in de Programmawet omgedoopt tot "gehandicapte
mensen". Fijn, maar wat écht nodig is, is dat het Copernicusplan
eindelijk de "gehandicapte mens" een plaats in overheidsdienst zou
garanderen én dat nu eens een eind wordt gemaakt aan de aanrekening
van het inkomen van de gehandicapte en de gezinsleden op de
integratietegemoetkoming. Wat heeft zo een integratietegemoetkoming
immers te maken met het arm of minder arm zijn van de gehandicapte?
Nog steeds blijft het huwen van een gehandicapte met een valide een
zeer dure zaak.
Wél wordt er geld gevonden voor een tegemoetkoming voor de
vakbondspremies van de werknemers tewerkgesteld in de geneeskundige
sector.
De N-VA kan er ook niet aan voorbij gaan dat de federale recuperatie
ook op sociaal vlak onverminderd doorgaat. Een Fonds voor de
Collectieve Uitrusting en Diensten (FCUD) gaat geld besteden voor de
kinderopvangkosten terwijl het kinder- en gezinsbeleid een zuivere
gemeenschapsmaterie is. Ook komt er een Federaal Kenniscentrum voor de
Gezondheidszorg, toevallig zónder een evenwichtige gegarandeerde
Vlaamse vertegenwoordiging in het bestuur. Welke rol zal het
Kenniscentrum spelen inzake de transfers tussen Vlaanderen en Wallonië
in de gezondheidszorg? Blijkbaar is het centrum een reuze koelkast
waarin alle toekomstige vragen terzake opgeborgen kunnen worden,
spijts de stoere beloftes van de VLD.
De N-VA vraagt een ernstig debat over de visie van paars-groen op
sociaal vlak in plaats van een programmawet met duizend en één
bepalingen... zonder visie.
Auteur:
Danny Pieters, kamerlid
Nieuw-Vlaamse Alliantie
Meer informatie:
Contactpersoon: Ben Weyts, woordvoerder
Telefoon: 02/219.49.30
Fax: 02/217.35.10
E-post: ben.weyts@n-va.be
Url: www.n-va.be
---
Ledenblad
Volle Manen