Nederlandse Akkerbouw Vakbond
DOORSCHUIVEN C-SUIKER GENEGEERD
DOORSCHUIVEN C-SUIKER GENEGEERD
De NAV heeft de Werkgroep Bietenaangelegenheden schriftelijk gevraagd
bietentelers in de gelegenheid te stellen C-suiker door te schuiven
naar volgend jaar. De Brusselse regelgeving staat dat toe tot maximaal
20% van het individuele A-quotum. De doorgeschoven suiker wordt de
eerst geproduceerde suiker van het volgende jaar. Aanleiding was de
door Brussel opgelegde korting van het A- en B-quotum. In de
vergadering van de Werkgroep Bietenaangelegenheden van 3 december
jongstleden, is het verzoek niet behandeld. Daarmee dreigt de kans om
van deze doorschuifmogelijkheid gebruik te maken, de bietentelers door
de neus geboord te worden. De hoeveelheid door te schuiven suiker moet
namelijk voor 31 januari 2003 bij Brussel aangemeld worden.
Onverstandig
Het niet doorschuiven van de C-suiker in het mengprijsquotum is,
volgens de NAV, politiek en economisch onverstandig. Hier geven we de
argumenten nog eens een keer:
- de teelt van C-bieten is in het algemeen, maar zeker dit
jaar, verliesgevend.
- de teelt van quotumbieten is relatief steeds aantrekkelijker
door de dalende graanprijs en de daaraan gekoppelde daling van de
opbrengstprijzen van andere teelten.
- het mechanisme, dat elke teler in elk geval zijn quotum vol
wil telen, leidt tot een jaarlijkse C-suikerproductie die, samen met
de C-suiker in het mengprijsquotum, 15-20% van de totale
suikerproductie uitmaakt.
- nu C-suiker doorschuiven leidt bij een kleiner areaal
volgend jaar tot een wat kortere campagne, maar die onderbezetting is
makkelijk te dragen: de capaciteit van de fabriek mag niet afgestemd
zijn op een productie (van C-suiker), die structureel verliesgevend
is.
Maarsingh stelt in het Agrarisch Dagblad van 4 december jl., dat
doorschuiven niet aan de orde is. Dat is niet juist: de beslissing om
door te schuiven kent als deadline 31 januari 2003, dan moet in
Brussel gemeld zijn hoeveel er doorgeschoven wordt.
In hetzelfde artikel stelt Maarsingh, dat de EU een vrij constante
export van suiker heeft en dat Brazilië juist zijn export heeft
uitgebreid. Dat is juist, maar dat betekent niet dat Europa dus niet
aan dumping doet, zoals Maarsingh stelt. Dumpen is namelijk het
systematisch onder de kostprijs verkopen. En dat is wat er gebeurt met
de C-suiker.
Boemerang
En dan nog het politieke argument. Het Europese suikersysteem ligt
zwaar onder vuur, zowel in Europa zelf als internationaal. In
Nederland is er enerzijds de lobby van suikerverwerkers en anderzijds
de campagne van Oxfam, waartoe NOVIB behoort. Verder hebben Brazilië
en Australië een klacht bij de WTO tegen de EU ingediend. De strekking
is: de suikerindustrie misbruikt het Europese suikersysteem om suiker
op de wereldmarkt te dumpen. De behandeling van die klacht loopt nog.
LTO heeft met een speciale persconferentie tegengas willen geven en de
suikerindustrie richt een speciaal lobbyplatform op. Terecht, want het
Europese suikersysteem zorgt via productiebeheersing voor stabiele,
redelijke prijzen en een veilige voorziening. Maar het systeem is
nooit bedoeld om structureel voor de wereldmarkt te telen. Daarom zit
er ook die doorschuifmogelijkheid in en werden de opslag- en
rentekosten door Brussel betaald.
Het is daarom politiek onverstandig de slechte kant van de uitvoering
van het systeem, de structurele overproductie, te verhullen, ja
sterker nog simpele voorstellen om die overproductie terug te dringen
als niet aan de orde te beschouwen. Dat is koren op de molen van de
tegenstanders. En de lobby van de suikerindustrie en haar vrienden
konden hun pleidooien wel eens als een boemerang zien terugkomen in
pleidooien om dan het hele systeem maar af te schaffen.