SMO

VN-studie: antiglobalisten serieuzer nemen

Stichting Maatschappij en Onderneming publiceert VN-studie naar antiglobaliseringsbeweging

Globalisering kent voor- en tegenstanders. De voorstanders wijzen erop dat een meer open wereldeconomie tot hogere welvaart leidt. Tegenstanders wijzen op het feit dat de grote internationaal opererende ondernemingen de drijvende kracht zijn achter het vrijmaken van het internationaal handels- en kapitaalverkeer en dat deze vooral denken aan hun eigen belang. Zij vrezen dat dit zal leiden tot een mondiaal bestuur dat vooral de belangen van die grote ondernemingen dient en waar sociale ontwikkeling, de rechten van de consument en de kwaliteit van het milieu weinig aandacht krijgen. Daarnaast hekelen zij het gebrek aan democratie en transparantie in de besluitvorming van internationale organisaties zoals de Wereldbank, het Internationaal Monetair Fonds, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling de Wereldhandelsorganisatie WTO die het institutionele kader van dit mondiale bestuursysteem vormen.

In de onlangs verschenen publicatie 'Het wereldbeeld van de antiglobalisten' doet econoom Gijsbert van Liemt verslag van zijn onderzoek naar de antiglobalisten. De studie, uitgevoerd in opdracht van de VN-organisatie International Labour Organisation (ILO), gaat onder andere in op het ontstaan van de beweging, haar belangrijkste issues en de wijze waarop zij hun doelgroepen proberen te bereiken en besluitvorming trachten te beïnvloeden. Maar er is ook aandacht voor de groeiende kritiek op de beweging: vermeende dubbele agenda's en starheid bij het aangaan van dialoog, populisme, gebrek aan interne transparantie en gebrek aan constructieve oplossingen voor de door hen gesignaleerde problemen.

De studie signaleert dat het niet juist is om te spreken over dé antiglobaliseringsbeweging. Antiglobalisten verschillen qua afkomst, in de mate waarin ze zich kritisch opstellen jegens de overheid, in de omvang van hun organisaties en in de onderwerpen die hen bezighouden. Ze zijn het onderling niet eens in hun ideologie en ook gaan zij verschillend te werk om hun doelstellingen te verwezenlijken. Wat hen daarentegen bindt is een streven naar duurzame
langetermijnontwikkeling en een kritische houding tegenover het kortetermijnwinst-denken.

De auteur concludeert dat antiglobalisten serieuzer moeten worden genomen als gesprekspartner, alleen al omdat bij het publiek grote sympathie bestaat voor hun idealen en acties. Hun toenemende invloed staat buiten kijf en veel van hun agendapunten zijn door de publieke opinie omarmd. Tot nu toe ontbrak het echter aan een objectieve en heldere studie over de doelstellingen, motieven en werkwijze van de antiglobaliseringsbeweging. Deze studie voorziet in die behoefte en legt bovendien het interne debat bloot dat binnen ondernemingen en internationale organisaties wordt gevoerd als gevolg van de groeiende kritiek op hun functioneren.


---