Nieuwjaarsspeech
Nieuwjaarsspeech
NIEUWJAAR 2003
Geachte aanwezigen bewoners, werkers, op wat voor manier u ook bij Oost/Watergraafsmeer betrokken bent, hartelijk welkom!
Welkom in deze prachtige hal van het Tropenmuseum. Wij zijn er trots op dat wij dit instituut in ons stadsdeel hebben.
Allereerst wens ik u namens het stadsdeelbestuur een heel goed,
gezond, gelukkig en vredig 2003 toe. Helaas is de internationale
situatie van dien aard dat de wens "vredig" geen vrijblijvende is. In
vele delen van onze wereld dreigen rampzalige ontwikkelingen, met name
in Irak.
Misschien tegen beter weten in hoop ik dat de mensheid in het komend
jaar beter dan vroeger in staat zal zijn honger, armoede, oorlog en
geweld terug te dringen. Dat slepende conflicten eindelijk dichter bij
een oplossing komen.
Een rondwandeling of een fietstochtje door ons stadsdeel maakt
zichtbaar dat diversiteit kenmerkend is voor Oost/Watergraafsmeer.
Diversiteit in bebouwing: grootstedelijke buurten in Oost, groene
dorpse buurten in de Watergraafsmeer, parken, sportvelden, een groot
bedrijventerrein en melkveehouderijen aan de Amstel. Maar ook
diversiteit in de bevolking, in levenswijzen en leefstijlen, in
winkels en restaurants.
Die diversiteit is ouder dan de migratie uit de jaren zestig en later
van de vorige eeuw. Helaas stond er maar kort een grote synagoge op de
hoek van de Polderweg, waar nu een nieuw politiebureau verrijst.
De multiculturele samenleving is een feit. In de discussie daarover moet het niet gaan over het multiculturele maar over de samenleving.
Wat kunnen wij doen om bij te dragen aan een samenleving die die naam
verdient?
Waar wij dat kunnen in het onderwijs, in het jeugdbeleid, in de
bestrijding van armoede, in de zorg voor een veilige en schone
openbare ruimte, in onze aanpak van bestaande buurten en in ons werk
aan nieuwe moeten wij onze verantwoordelijkheid nemen.
Dat kunnen wij niet alleen; voor samen leven is samenwerking
broodnodig.
In de discussie over wat Paul Scheffer het "multiculturele drama"
noemde is de indruk gewekt dat in het bouwen aan die samenleving
struisvogelpolitiek bedreven wordt of werd en dat koudwatervrees
leidde tot het recht praten wat krom is. De Nederlandse normen en
waarden werden verkwanseld en dat moet maar eens afgelopen zijn. Past
u aan!
Waaraan?
Onze gemeenschappelijk gedeelde normen en waarden, dames en heren,
liggen vast in onze wetgeving.
Die wetgeving stelt ieder in staat haar of zijn leven naar eigen
inzicht in te richten.
Tegelijk legt die wetgeving beperkingen aan onze vrijheid op.
Vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst, vrijheid van
vereniging en vergadering, vrijheid van onderwijs, maar een verbod op
discriminatie, op het aanzetten tot haat.
Vrijheid van onderwijs: op onze islamitische scholen wordt gewoon
bijzonder onderwijs gegeven wordt wat niets bijzonders is.
Verdenking bij voorbaat kent onze rechtsstaat niet.
Een ervaring uit september 2002. In het kader van het culturele weekend De Rode Loper werden op een zaterdagmiddag wandelingen door de buurten in ons stadsdeel georganiseerd. Daarbij vertelden oudere buurtbewoners iets over de geschiedenis van hun buurt.
Die wandelingen begonnen in de moskee aan de Weesperzijde. Buurtbewoners en belangstellenden kwamen daar samen en namen, met de schoenen uit, plaats op de vloer van de moskee. Mensen van de moskee vertelden iets over wat daar gebeurt en de imam reciteerde verzen uit de Koran. Iemand vroeg wat die teksten betekenden. Het antwoord: alle mensen zijn gelijk, Arabieren of niet. Staat dat ook in de Koran? Ja.
Integratie betekent niet dat je kruimige aardappelen met draadjesvlees eet, maar dat je deel uitmaakt van onze samenleving. Dat je de taal spreekt, je rechten en plichten kent, je er thuis voelt.
En de cultuur dan?
Nederland heeft een rijke traditie waar het gaat om integratie en
emancipatie met behoud van eigen identiteit, eigen cultuur.
Het is nog niet zo lang geleden dat je uit het adres van een persoon
af kon leiden of hij of zij protestant, katholiek of sociaal-democraat
was. De emancipatie van katholieken, de gereformeerde "kleine luyden"
en de arbeidersklasse voltrok zich langs de lijnen van de verzuiling.
Zij hadden hun eigen woningbouwvereniging en woonden kennelijk graag
bij elkaar.
In die zin kun je zeggen dat de emancipatie van de mensen die wij nog
steeds migranten noemen zich grotendeels langs een klassiek Nederlands
patroon voltrekt.
Emancipatie duurt een paar generaties. Emancipatie kost inspanning en
brengt spanningen met zich.
Angst voor de ander maakt een samenleving kapot. Een ontmoeting in
openheid en respect is een voorwaarde die samenleving in stand te
houden en verder te brengen. Ook, nee juist als die ontmoeting een
gesprek is over moeilijke dingen, over spanningen die bij onze
samenleving horen.
Die wij moeten overwinnen als wij de boel bij elkaar willen houden.
Dames en heren,
"Bouwen aan een beter stadsdeel" staat op onze nieuwjaarskaart. Het
stadsdeelbestuur zal zich het komend jaar inspannen burgers,
ondernemers en andere belanghebbenden nog meer dan voorheen bij het
beleid te betrekken.
Wij willen het burgerinitiatief vorm geven, het recht van groepen
mensen een onderwerp dat zij belangrijk vinden op de politieke agenda
te krijgen.
Verder willen wij het gesprek op straat en op onze website
www.oost-watergraafsmeer.nl met u voeren.
Wij willen verder werken aan een organisatie die dienstbaar is zonder
iemands knecht te worden, die de kwaliteit levert die van ons verwacht
mag worden.
Beleid vaststellen is iets moois, het beleid uitvoeren is nog wat
anders. Daar gaat onze belangrijkste aandacht naar uit.
Goede communicatie daarover is een voorwaarde voor de broodnodige betrokkenheid, voor wat wij met een mooi woord participatie noemen.
Bij de uitgang van deze zaal kunt u de aanbiedingsbrief bij de
begroting voor 2003 vinden. Daarin staat waar u ons aan kunt houden,
dit jaar.
Nog een prettige middag, maar vooral een goed jaar gewenst!
Evert van der Wall,
voorzitter stadsdeel Oost/Watergraafsmeer.
(c) Stadsdeel Oost/Watergraafsmeer - 9 januari 2003