Anti Racisme Informatie Centrum

LBR-informatie
e-mail

Lees ook: 'De multiculturele beproeving', lezing van prof. dr. Ruben Gowricharn over de successen van de multiculturele samenleving (PDF-bestand)

Nieuwjaarsspeech Gilbert Wawoe, voorzitter van het LBR, 10 januari 2003

Terugblik op 2002

Beste mensen,

Ik ervaar het als een eer, als voorzitter van het LBR medegastheer te zijn op de gezamenlijke nieuwjaarsborrel van de Stichting Stimulans en het LBR. Mijn naam is Gilbert Wawoe, ik ben voorzitter van het LBR, en vandaag een van de gastheren.

Dit is een feestelijke gelegenheid. Feestelijk omdat we elkaar, onder het genot van een hapje en een drankje, het beste gaan toewensen voor 2003. Maar laat ik daar niet op vooruitlopen.

De feestelijkheid van deze bijeenkomst lijkt ook te worden uitgedragen door het thema van de aangekondigde lezing, die in de eerste helft van het programma (voor de toast op het nieuwe jaar) centraal staat. De successen van de multiculturele samenleving, zo staat het op de uitnodiging vermeld.

Het is een gewaagde titel, immers wanneer we terugblikken op 2002, zullen velen zich afvragen of het jaar wel zo succesvol is verlopen. De spreker zal ons inzicht verschaffen.

Toen ik in het voorjaar van 2001 aantrad als voorzitter van het LBR, gaf ik aan dat ik kies voor weerbaarheid, niet voor slachtofferschap,
maar voor daadkracht en perspectief. De opgave ligt, wat mij betreft, niet in het bevestigen van mensen in hun slachtofferschap en zieligheid, maar juist in het verschaffen van grotere weerbaarheid aan mensen om sociaal, maatschappelijk te overleven. Dat moet onze leidraad zij in een samenleving die multicultureel is. Daar hoeven we niet over te blijven discussiëren en cijferen.

En die multiculturaliteit kan mijns inziens een versterking betekenen wanneer we groepen met achterstanden faciliteren om achterstanden weg te werken.

Migranten krijgen in Nederland de mogelijkheid om hun talenten ten volle te benutten. Er gelden geen wettelijke beperkingen voor zelfverwerkelijking. En, naar mijn ervaring, is het bedrijfsleven grotendeels meritocratisch ingesteld. Je wordt niet zozeer beoordeeld op de kleur van je haren, je ogen of je huid maar op je

Desondanks is het natuurlijk zo, dat er beperkingen zijn die te maken hebben met het feit dat je geen Europeaan bent. Dat heb ik zelf meegemaakt, op sociaal gebied maar ook op andere gebieden. Ik geloof dat het een taak is om lotgenoten te helpen, voor elke burger, maar zeker voor diegenen die in de positie zijn om dat te kunnen doen.

Maar mensen die zich inzetten voor een positieve benadering van de multiculturele samenleving hadden het in 2002 niet gemakkelijk. Net als het woord allochtoon is de term multiculturele samenleving beschadigd. Deze termen worden te vaak geassocieerd met problemen.

De uitspraken van sommige politieke leiders over dit onderwerp klinken mij nu nog na in de oren. Integratie is een belangrijk onderwerp in verkiezingscampagnes. Feit is echter dat er grote onrust is ontstaan bij grote groepen nieuwe Nederlanders over de manier waarop over hen wordt gesproken en gepubliceerd. Dit alles heeft geleid tot een onbehagelijk gevoel bij velen die dagelijks geconfronteerd worden met verschillende vormen van agressie op het werk en op straat.

Anderzijds leeft ook de autochtone bevolking nu meer dan voorheen met het gevoel dat vele leden van de etnische minderheidsgroeperingen niet op de juiste manier een bijdrage leveren aan de Nederlandse samenleving.

Je hebt de voorbeelden van mensen die, na vele jaren verblijf hier, nog steeds niet het Nederlands beheersen. Je hebt de voorbeelden van de imams, zij het een kleine groep, die oproepen tot rebellie tegen de gevestigde orde. Verder zijn er stromingen die voorstanders zijn van rituelen en gewoonten die niet passen in de Nederlandse rechtstaat, hiermee bedoel ik bijvoorbeeld het in scherpe mate achterstellen van vrouwen.

Dit zijn gevaarlijke verschijnselen, potentiële splijtzwammen in onze samenleving. Wij moeten hiervoor de ogen niet sluiten.

Maar even zeer moet er voor gewaakt worden dat wij de beginselen van de Nederlandse rechtstaat geen geweld aan doen. Vanuit de groep van nieuwe Nederlanders niet, maar evenzeer niet vanuit de autochtone bevolking. Ik heb het vaker gezegd maar herhaal het graag: wij zijn gezegend te mogen leven in een land waarvan de grondwet in Artikel 1 voorschrijft dat allen die zich op dit grondgebied bevinden in gelijke gevallen gelijk behandeld moeten worden ongeacht welk raskenmerk, geaardheid, dan ook. Wij moeten dit artikel koesteren. Het is onze taak te waken dat het levendig blijft als wet en door een ieder wordt geëerbiedigd en toegepast. We moeten alert zijn op schendingen van het gelijkheidsbeginsel.

En als ik hier spreek in vormen van we en wij dan is dat geen toeval. Burgers, migrantenorganisaties en antiracismeorganisaties moeten hierin samenwerken.

Gelukkig worden zij hierin ondersteund door de overheid, die zorg draagt voor een solide infrastructuur. Maar nog belangrijker is het dat maatschappelijke organisaties, bedrijven, verenigingen op hun eigen zeer constructieve manier een reële bijdrage leveren aan het creëren van harmonie in onze gemeenschap.

Daarom ook, ben ik blij u hier in zulke grote getale te mogen begroeten, en uw aandacht te vragen voor de lezing van prof. dr. Ruben Gowricharn, over De successen van de multiculturele samenleving.

Na de lezing zal ik u de gelegenheid geven te reageren op de lezing en aan de spreker vragen te stellen.

Dames en heren, Ruben Gowricharn!

'De multiculturele beproeving', lezing van prof. dr. Ruben Gowricharn over de successen van de multiculturele samenleving