Partij van de Arbeid
Charlotte en Jeltje door cultureel A'dam
16-01-2003
Een slinger door het Amsterdamse culturele veld
Woensdag 15 januari
9.00 u: Harde tegenwind, geen regen.
Op weg naar Stedelijk Museum
9.30 u: Stedelijk bereikt, fiets gestald. Met nieuw PvdA-lid en rechterhand Eva op de tram naar het stadhuis.
10.00 u: Aankomst stadhuis. Op twee dienstfietsen richting Stedelijk
Museum
10.30 u: Opnieuw Stedelijk bereikt. Aankomst Jeltje van Nieuwenhoven
en rechterhand Dorothee Meijer. Plus twee actieve PvdA-politici
10.35 u: Ontvangst door Stevijn van Heusden, zakelijk directeur
Stedelijk Museum.
En dan begint de dag pas echt. In kort bestek wordt de dramatische
geschiedenis rondom nieuwbouw- en renovatieplannen van de laatste 10
jaar doorgenomen. Wat staat ons nog te doen het gaat ons toch om de
kunst, om de collectie, om het Stedelijk Museum, kortom: als de pas
aangestelde commissie Sanders de ruimte krijgt een visie te
ontwikkelen en wij het voorstel van het College iets aanpassen, dan
gloort er hoop aan de horizon. Jeltje en ik zitten op dezelfde lijn.
Dwz dat er voor 5 februari, als de Raad geacht wordt het voorstel van
B&W goed te keuren, nog wel even iets moet gebeuren
11.30 u
We springen op de fiets richting de Pijp. Jeltje met rode baret en
dito shawl trapt stevig door. Na een kwartier arriveren we bij de
Kunstzaak Amsterdam. Kersvers artistiek directeur Erik Kouwenhoven
stelt ons voor aan kunstenaars, medewerkers, bestuursleden en
deelraadsleden van onze eigen partij. De Kunstzaak is een
servicecentrum voor beeldend en podiumkunstenaars die wonen of werken
in Amsterdam. Eén van de doelen is de positie van de kunstenaar als
zelfstandig ondernemer te verbeteren. Ook worden er kunst- en
promotieprojecten opgezet om inkomsten te genereren voor kunstenaars.
Eindelijk een plek waar getracht wordt een brug te slaan tussen de
kunstenaar en de eisen die de maatschappij nu eenmaal aan iedereen
stelt. Zakelijk instinct hoef je niet altijd te hebben, maar zorg er
dan wel voor dat iemand anders daarover met je meedenkt. Volgens de
aanwezige beeldend kunstenaars is de nieuwe generatie zich daar al
vele malen meer van bewust dan hun voorgangers. Na het gesprek met het
Stedelijk is de kennismaking met dit pilotproject van stadsdeel
OudZuid zeer waardevol. Welke kunstenaars die nu advies en informatie
inwinnen bij de Kunstzaak staan over tien jaar met hun werk in het
Stedelijk?? Volgens mij moet dit niet over een jaar stoppen, maar
navolging vinden in alle andere stadsdelen.
Voor we vertrekken zien we de expositieruimte, waar morgen, de 16e , een tentoonstelling start en leest dichteres Elisabeth Booms het gedicht: Merel in de Lutmastraat voor. Een bijzonder einde van een verhelderend en zinvol bezoek.
12.45 u
Op naar de Melkweg, in iets rustiger tempo ivm slechte condities.
Tijdens een geweldige lunch horen we alles over Arbo-eisen,
brandveiligheid en rookverbod. Maar ook over de moeizaam verworven
positie van de poppodia, een positie die nog lang niet gelijkwaardig
is aan die van de theaterpodia. Over de 120 mensen die er werken, de
talloze optredens voor alle culturen, generaties en soorten
muziekliefhebbers. Het repetitieproces van 22 jongeren die in maart
hun premiere hebben: De Vertraging en de grote foto-expositie +
prijsuitreiking door Panel deze week. De Max, de nieuwe grote zaal,
die niet groot is, maar dat wel gaat worden als het nieuwe theater
tussen Schouwburg en Melkweg wordt gebouwd. Etc, etc. Leerzaam en
leuk, ik kondig ook hier mn spreekuur aan: elke dinsdag tussen 10.00 u
en 12.00 u in cafe Orff onder de Theaterschool in de Jodenbreestraat
vanaf 4 februari. Inlichtingen bij Eva: 06 20890036
14.15 u
We spoeden ons naar Montevideo, wat niet meer zo heet. Het is het
Nederlands Instituut voor Mediakunst geworden. Een naam die minder tot
de verbeelding spreekt. Dit in tegenstelling tot de expositie die net
vorige week door Atzo Nicolaï is geopend: 30 jaar Nederlandse
Videokunst. We kunnen kiezen uit talloze videofilmpjes, die of via een
beamer groot worden geprojecteerd, of via de computer plus koptelefoon
te zien zijn. Intrigerende beelden, een gigantische collectie,
eigentijds opgeslagen. Even later, op de eerste verdieping gaat mn
hart verder open: ik raad iedereen aan, loop daar een keer binnen, dan
weet je wat er gemaakt wordt, daar hoeven we geen speciaal museum voor
te verzinnen op de Zuidas, nee, het is gewoon te zien op Keizersgracht
462! Op het toppunt van dit genot belt fractievoorzitter Tjalling H en
moet ik met spoed naar de raadsvergadering die gaande is, om mee te
stemmen voor de stadshartlus en de verbouwing van de Spuistraat. De
sfeer in de raadszaal is doods en kil, wat een overgang!
15.30 u
Weer op de fiets sprint ik terug naar de Keizersgracht, naar het Huis
met de Hoofden, nr 123 Monumentenzorg. De anderen zitten knus om de
tafel aan de thee met cake in de directeurskamer in dit monumentale
pand. Er komt van alles aan de orde: de Kanjerregeling, het betalen
van restauraties aan grote gebouwen door het Rijk, zou opnieuw moeten
worden ingesteld. Ook over de verbouwing van de Stadsschouwburg die
aanstaande is stellen we op verzoek van de Melkweg een aantal vragen.
En we horen waarom het zo belangrijk is om als stad binnenkort op de
Unesco-wereldranglijst voor te komen. Dat zal nog s even wat extra
aandacht en mensen naar de stad gaan trekken. Als we tenslotte nog
even door het gebouw rondgeleid worden weet ik het echt zeker: de
directeur is verliefd op zn pand en op zn werk.
16.35 u
De laatste rit is door de stromende regen. De Haagse dames crossen op
zn Amsterdams door de Damstraat, richting Jodenbreestraat. In de
Theaterschool ontmoeten we Saban Öl, mijn Turkse collega-regisseur met
wie ik in 89 afstudeerde en een collega van hem. In cafe Orff schuift
ook Hannah Belliot aan met rechterhand Maud. De mannen vertellen over
hun theatergroep Rast en het project met jongeren vanuit alle
mogelijke culturen in Amsterdam West. Theater- en bewegingslessen,
muziek en danslessen, er wordt de kids van alles aangeboden en ze
weten niet wat ze meemaken.
Langzamerhand gaat het gesprek over de politieke situatie van het moment. Jeltje krijgt alsnog de vraag over het premierschap, ze geeft wat vermoeid antwoord en ik geef aan dat we het daar nou vandaag bewust niet over willen hebben.
De drank vloeit en na twee biertjes neem ik afscheid. Dat was een
verrijkende dag!
Charlotte Riem Vis