Partij van de Arbeid

Charlotte en Jeltje door cultureel A'dam

16-01-2003

Een slinger door het Amsterdamse culturele veld

Woensdag 15 januari

9.00 u: Harde tegenwind, geen regen.

Op weg naar Stedelijk Museum

9.30 u: Stedelijk bereikt, fiets gestald. Met nieuw PvdA-lid en rechterhand Eva op de tram naar het stadhuis.

10.00 u: Aankomst stadhuis. Op twee dienstfietsen richting Stedelijk Museum

10.30 u: Opnieuw Stedelijk bereikt. Aankomst Jeltje van Nieuwenhoven en rechterhand Dorothee Meijer. Plus twee actieve PvdA-politici

10.35 u: Ontvangst door Stevijn van Heusden, zakelijk directeur Stedelijk Museum.

En dan begint de dag pas echt. In kort bestek wordt de dramatische geschiedenis rondom nieuwbouw- en renovatieplannen van de laatste 10 jaar doorgenomen. Wat staat ons nog te doen het gaat ons toch om de kunst, om de collectie, om het Stedelijk Museum, kortom: als de pas aangestelde commissie Sanders de ruimte krijgt een visie te ontwikkelen en wij het voorstel van het College iets aanpassen, dan gloort er hoop aan de horizon. Jeltje en ik zitten op dezelfde lijn. Dwz dat er voor 5 februari, als de Raad geacht wordt het voorstel van B&W goed te keuren, nog wel even iets moet gebeuren

11.30 u

We springen op de fiets richting de Pijp. Jeltje met rode baret en dito shawl trapt stevig door. Na een kwartier arriveren we bij de Kunstzaak Amsterdam. Kersvers artistiek directeur Erik Kouwenhoven stelt ons voor aan kunstenaars, medewerkers, bestuursleden en deelraadsleden van onze eigen partij. De Kunstzaak is een servicecentrum voor beeldend en podiumkunstenaars die wonen of werken in Amsterdam. Eén van de doelen is de positie van de kunstenaar als zelfstandig ondernemer te verbeteren. Ook worden er kunst- en promotieprojecten opgezet om inkomsten te genereren voor kunstenaars. Eindelijk een plek waar getracht wordt een brug te slaan tussen de kunstenaar en de eisen die de maatschappij nu eenmaal aan iedereen stelt. Zakelijk instinct hoef je niet altijd te hebben, maar zorg er dan wel voor dat iemand anders daarover met je meedenkt. Volgens de aanwezige beeldend kunstenaars is de nieuwe generatie zich daar al vele malen meer van bewust dan hun voorgangers. Na het gesprek met het Stedelijk is de kennismaking met dit pilotproject van stadsdeel OudZuid zeer waardevol. Welke kunstenaars die nu advies en informatie inwinnen bij de Kunstzaak staan over tien jaar met hun werk in het Stedelijk?? Volgens mij moet dit niet over een jaar stoppen, maar navolging vinden in alle andere stadsdelen.

Voor we vertrekken zien we de expositieruimte, waar morgen, de 16e , een tentoonstelling start en leest dichteres Elisabeth Booms het gedicht: Merel in de Lutmastraat voor. Een bijzonder einde van een verhelderend en zinvol bezoek.

12.45 u

Op naar de Melkweg, in iets rustiger tempo ivm slechte condities. Tijdens een geweldige lunch horen we alles over Arbo-eisen, brandveiligheid en rookverbod. Maar ook over de moeizaam verworven positie van de poppodia, een positie die nog lang niet gelijkwaardig is aan die van de theaterpodia. Over de 120 mensen die er werken, de talloze optredens voor alle culturen, generaties en soorten muziekliefhebbers. Het repetitieproces van 22 jongeren die in maart hun premiere hebben: De Vertraging en de grote foto-expositie + prijsuitreiking door Panel deze week. De Max, de nieuwe grote zaal, die niet groot is, maar dat wel gaat worden als het nieuwe theater tussen Schouwburg en Melkweg wordt gebouwd. Etc, etc. Leerzaam en leuk, ik kondig ook hier mn spreekuur aan: elke dinsdag tussen 10.00 u en 12.00 u in cafe Orff onder de Theaterschool in de Jodenbreestraat vanaf 4 februari. Inlichtingen bij Eva: 06 20890036

14.15 u

We spoeden ons naar Montevideo, wat niet meer zo heet. Het is het Nederlands Instituut voor Mediakunst geworden. Een naam die minder tot de verbeelding spreekt. Dit in tegenstelling tot de expositie die net vorige week door Atzo Nicolaï is geopend: 30 jaar Nederlandse Videokunst. We kunnen kiezen uit talloze videofilmpjes, die of via een beamer groot worden geprojecteerd, of via de computer plus koptelefoon te zien zijn. Intrigerende beelden, een gigantische collectie, eigentijds opgeslagen. Even later, op de eerste verdieping gaat mn hart verder open: ik raad iedereen aan, loop daar een keer binnen, dan weet je wat er gemaakt wordt, daar hoeven we geen speciaal museum voor te verzinnen op de Zuidas, nee, het is gewoon te zien op Keizersgracht 462! Op het toppunt van dit genot belt fractievoorzitter Tjalling H en moet ik met spoed naar de raadsvergadering die gaande is, om mee te stemmen voor de stadshartlus en de verbouwing van de Spuistraat. De sfeer in de raadszaal is doods en kil, wat een overgang!

15.30 u

Weer op de fiets sprint ik terug naar de Keizersgracht, naar het Huis met de Hoofden, nr 123 Monumentenzorg. De anderen zitten knus om de tafel aan de thee met cake in de directeurskamer in dit monumentale pand. Er komt van alles aan de orde: de Kanjerregeling, het betalen van restauraties aan grote gebouwen door het Rijk, zou opnieuw moeten worden ingesteld. Ook over de verbouwing van de Stadsschouwburg die aanstaande is stellen we op verzoek van de Melkweg een aantal vragen. En we horen waarom het zo belangrijk is om als stad binnenkort op de Unesco-wereldranglijst voor te komen. Dat zal nog s even wat extra aandacht en mensen naar de stad gaan trekken. Als we tenslotte nog even door het gebouw rondgeleid worden weet ik het echt zeker: de directeur is verliefd op zn pand en op zn werk.

16.35 u

De laatste rit is door de stromende regen. De Haagse dames crossen op zn Amsterdams door de Damstraat, richting Jodenbreestraat. In de Theaterschool ontmoeten we Saban Öl, mijn Turkse collega-regisseur met wie ik in 89 afstudeerde en een collega van hem. In cafe Orff schuift ook Hannah Belliot aan met rechterhand Maud. De mannen vertellen over hun theatergroep Rast en het project met jongeren vanuit alle mogelijke culturen in Amsterdam West. Theater- en bewegingslessen, muziek en danslessen, er wordt de kids van alles aangeboden en ze weten niet wat ze meemaken.

Langzamerhand gaat het gesprek over de politieke situatie van het moment. Jeltje krijgt alsnog de vraag over het premierschap, ze geeft wat vermoeid antwoord en ik geef aan dat we het daar nou vandaag bewust niet over willen hebben.

De drank vloeit en na twee biertjes neem ik afscheid. Dat was een verrijkende dag!

Charlotte Riem Vis