Ingezonden persbericht

In verzet tegen de wereldwijde oorlog

De oorlog tegen Irak is begonnen. De oorlogsmachine is weer aan het werk. Mensen sterven en anderen worden verminkt. Weer anderen zullen sterven aan honger of gebrek aan medicijnen. Dagelijks hoorden we op het nieuws over de onvermijdelijkheid van de oorlog. De Verenigde Staten en zijn bondgenoten proberen ons ervan te overtuigen dat het een oorlog is tégen tirannie en vóór vrede en democratie. Maar het verhaal is anders en meer ingewikkeld. We zullen een tipje van de sluier proberen op te lichten.

Waarom deze oorlog?
De controle over olie is altijd al een belangrijk punt geweest. Irak in het bijzonder en het Midden Oosten in z'n algemeen zijn rijk aan olie. Er zijn veel en verschillende politieke en economische belangen in het spel, olie verklaard maar een deel van de situatie. Het lijkt erop dat de oorlog onlosmakelijk deel uitmaakt van ons politieke systeem. Na 11 september en sinds de 'Oorlog tegen Terrorisme', is een hele waslijst van landen bedreigd met een aanval door de VS. Afghanistan was slechts het begin van een nieuwe serie oorlogen, met mogelijk Iran en Noord-Korea als de volgende doelwitten. Het is misselijk makend om te zien hoe oorlog telkens de economie weer omhoog stuwt. Zo schoten de financiële markten omhoog toen de Verenigde Staten het ontwapeningsproces van de VN, en daarmee ook de laatste kans op een vreedzame oplossing, definitief opbliezen.

De gevolgen van oorlog
De gevolgen van de oorlog zullen vernietigend zijn. We denken dan niet alleen aan de velen die zullen sterven, maar ook aan al diegene die voortaan verminkt door het leven zullen gaan. We denken dan ook aan de kinderen die, ten gevolge van de door de oorlog veroorzaakte milieuverontreiniging, met ziektes en afwijkingen zullen worden geboren. Net als de vele mensen op de Balkan, die nog steeds lijden aan de gevolgen van de NAVO bombardementen (1999), met verarmd uranium verrijkte munitie. Hoe ver we ook van het slagveld verwijderd zijn, we zullen er allemaal door beïnvloed worden, doordat repressie en uitbuiting zullen toenemen. Zo heeft Nederland, net als zoveel andere Europese landen, de gebeurtenissen van 11e september en de daarop volgende 'Oorlog tegen het Terrorisme', aangegrepen om nieuwe wetten in te voeren tegen burgerlijke vrijheden zoals het recht op demonstreren en organiseren, maar ook tegen etnische minderheden en vluchtelingen.

Is de VS de boeman en de EU goed?
Ongeacht de pogingen van de Europese leiders ons anders te doen geloven, nemen de Europese landen deel aan de oorlog tegen Irak. Zo heeft de Europese oorlogsindustrie op grote schaal wapens verkocht aan de Irak. De Duitse premier Schröder mag zich dan in het begin verzet hebben tegen een oorlogsscenario, maar hij maakte ook duidelijk dat als de oorlog komt, Duitsland de coalitie van de VS zal steunen. De Nederlandse regering neemt een soortgelijk standpunt in. Bovendien zijn het Europese legereenheden die de Amerikaanse troepen in de Balkan vervangen, zodat zij zich naar de Golf regio kunnen verplaatsen. Britse troepen zijn allang in de regio, Grieks en Nederlandse oorlogsschepen patrouilleren in het gebied. De Nederlandse regering laat het Amerikaanse leger Schiphol, de haven van Rotterdam en de spoorwegen gebruiken. Zelfs 'tegenstander' Frankrijk heeft zijn luchtruim opengesteld. Het is dus meer dan duidelijk dat de Europese regeringen meedoen aan de oorlog, ondanks het gegeven dat een grote meerderheid van de Europese bevolking tegen een oorlog is.

Is het een oorlog voor democratie?
De Verenigde Staten en haar coalitiegenoten proberen ons ervan te overtuigen dat de oorlog tegen Irak legitiem is. Zij beroepen zich op het internationaal recht, maar het internationaal recht is niets meer dan wat de machtige staten willen dat het is. Zij praten over de Verenigde Naties, maar opnieuw, dit is niet meer dan een arena waar zij onderling kunnen beslissen hoe en waar oorlog en vrede zal worden opgelegd en hoe de 'buit' zal worden verdeeld. Deze oorlog maakt ook duidelijk dat de internationale politiek niet veel meer is dan een marktplaats. Rijke landen proberen openlijk steun te kopen in plaats van anderen met argumenten te overtuigen. Is dit de democratie die zij zeggen te verdedigen?

Hoe kunnen we de oorlog stoppen?
Wat kunnen we doen, nu de oorlog is begonnen, om het tij te keren richting een vreedzame en duurzame toekomst? Nu eens te meer is gebleken dat niet de kracht van argumenten maar omkooppraktijken het beleid bepalen en dat er middels parlementaire wegen niets wezenlijks is te bereiken roepen wij op tot directe actie. Wat nodig is, is directe actie met z'n tienen, honderden, duizenden en met z'n honderdduizenden. Natuurlijk, we kunnen niet allemaal elke dag actievoeren, maar we kunnen wel allemaal en elke dag van ons laten horen in de steden en buurten waar we wonen, waar we werken, in de universiteiten, op school, overal. We kunnen de oorlog saboteren, door te demonstreren en te staken, maar we kunnen ook burgerlijk ongehoorzaam zijn en ons organiseren buiten de poldermarges van onze parlementaire democratie. We kunnen de oorlog niet stoppen door alleen maar actie te voeren. Wanneer we deze oorlog willen stoppen en volgende oorlogen willen voorkomen is het noodzakelijk om onze levens leren te organiseren zonder de politieke en economische elite's en zonder de instituties die ze hebben gecreëerd om hun macht te legitimeren. Laten we ons daarom organiseren voor een basisdemocratisch alternatief in het hier en nu. Laten we de straat opgaan om de oorlog te stoppen, maar laten we tegelijkertijd ook onze levens weer in eigen hand nemen.

Mondiale werkgroep van het Eurodusnie collectief Postbus 2228, 2301 CE in Leiden, Nederland. Tel: 06 52408960 email: infopgaconferentie@eurodusnie.nl website: http://eurodusnie.nl