European Commission

IP/03/658

Brussel, 8 mei 2003

Dag van Europa 2003 - Boodschap van Romano Prodi

Op 9 mei 1950 heeft een groot Europeaan, Robert Schuman, de verklaring afgelegd die wij vandaag herdenken.

Het was het begin van een lange tocht naar een verenigd Europa.

Een Europa gebouwd op vrede en solidariteit. Op democratie en de rechtstaat.

Een Europa op zoek naar eensgezindheid.

De Verklaring van Schuman was het begin van de eerste Gemeenschap.

De samenvoeging van de kolen en staalproductie was de eerste "belangenversmelting" waarnaar Robert Schuman verwees.

Deze praktische stap leidde tot de "feitelijke saamhorigheid" waarvan Schuman sprak.

Daardoor werd de "eeuwenoude tegenstelling" die tot zovele oorlogen heeft geleid uit de weg geruimd.

De weg werd vrijgemaakt voor een Gemeenschap van gedeelde waarden en gemeenschappelijke belangen.

Vandaag is een dag om trots te zijn.

Anderen hebben zich op die tocht bij ons aangesloten.

Eerst waren we met zes. Dan negen. Dan tien. Vervolgens twaalf. En nu zijn we met vijftien.

En vorige maand zijn nog eens tien landen lid geworden van onze Unie.

We hebben sedert 1950 een lange weg afgelegd.

We hebben onze soevereiniteit op talrijke gebieden gebundeld. Dit heeft ons sterker gemaakt.

We hebben de interne markt, een eenheidsmunt. Een gemeenschappelijk handelsbeleid en weldra een gemeenschappelijk Europees luchtruim.

En er zijn nog vele andere gebieden waarop wij vooruitgang hebben geboekt op weg naar eenheid.

Deze technische vooruitgang was essentieel.

Robert Schuman verwoordde het als volgt: "De vereniging van Europa kan niet ineens worden verwezenlijkt en ook niet volgens één enkel plan".

Hij geloofde dat vooruitgang in praktische aangelegenheden zou leiden tot vooruitgang op politiek gebied.

En hij had gelijk.

Het "Europa" waarvan Robert Schuman droomde, was veel groter dan de oorspronkelijke zes leden.

Gedurende jaren hadden wij het over een "Europa" dat eigenlijk niet strookte met de realiteit.

Een Europa dat enkel een deel van ons continent omvatte.

Dankzij de huidige eenmaking behoort de opsplitsing van Europa in twee blokken tot het verleden.

Toch zijn er nog steeds leemten. Maar die zullen geleidelijk worden gevuld.

De deur staat open voor de Balkan.

Ik ben ervan overtuigd dat het Europese eenheidsproces pas voltooid zal zijn wanneer alle Balkanlanden toetreden.

Ik ben ook ervan overtuigd dat het voor de uitgebreide Unie van essentieel belang is nieuwe speciale betrekkingen op te bouwen met al haar buren, van Rusland tot de Middellandse-Zeelanden.

Europa krijgt thans ook een geografische vorm.

Het wordt geconfronteerd met fundamentele beslissingen over zijn structuur en het moet vooral weten wat het wil zijn.

Europa moet ook op politiek vlak vorm krijgen.

Maar de weg naar politieke eenheid is niet gemakkelijk.

Vandaag is dus ook een dag voor nederigheid. Omdat wij nog steeds belangrijke beslissingen moeten nemen over wat wij echt willen zijn, wat wij echt samen willen doen en op welke manier wij dit willen doen.

Het ogenblik is gekomen om te beslissen. Momenteel zijn talrijke politieke en institutionele kwesties nog niet geregeld.

Wij moeten onze inspanningen verdubbelen om te garanderen dat het Europa van morgen daadwerkelijk democratischer, efficiënter en minder complex zal zijn.

Ik heb het Europese project vergeleken met een tocht - een weg die we moeten afleggen in verschillende fasen, met belemmeringen en omwegen.

Wij bevinden ons thans op een kruispunt. Wij moeten een moeilijke en delicate keuze maken.

De lessen die wij kunnen trekken uit deze vijftig jaar van integratie en uit de recente internationale gebeurtenissen, moeten ons de weg wijzen om de beste oplossing te vinden voor de volkeren en de staten van Europa.

Indien Europa niet langer streeft naar eenheid, waardoor het een politieke inhoud krijgt, zal het op drift raken.

Vandaag hebben we een kans.

De Europese Conventie komt bijeen. Zij debatteert over een grondwet voor het Europa van morgen.

Wij mogen die kans niet laten voorbij gaan.

Wij moeten ervoor zorgen dat de Conventie slaagt en dat wij niet achteruit gaan, maar vooruit.

De Conventie moet een grondwet opstellen die goed is voor allen, voor de kleine en de grote landen.

Een Unie gebaseerd op evenwicht, wederzijds begrip en duidelijke gemeenschappelijke doelstellingen.

Een systeem dat zijn beste eigenschappen niet prijsgeeft. Een systeem dat kan groeien en worden aangepast aan nieuwe politieke feiten en nieuwe uitdagingen.

De Europese Unie is uniek. Het is de enige supranationale democratie.

Maar de Unie is niet volledig. Wij zijn nog niet aan het einde van de weg.

Ik ben ervan overtuigd dat de geschiedenis van Europa ons de weg naar de toekomst wijst.

De geschiedenis heeft ons de antigenen gegeven die wij nodig hebben om weerstand te bieden aan de beproevingen van ons verleden.

Wij mogen de methode die ons zo ver heeft gebracht, niet over boord gooien.

Wij moeten onze zoektocht naar eenheid en democratie voortzetten.

Mijn beste wensen op deze dag van Europa.