CNV

CNV: De mouwen opgestroopt

Het CNV streeft naar sociale gerechtigheid. Het adagium 'de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen' is de samenvatting van die benadering. Daar-naast moet er zicht zijn op een perspectiefvolle toekomst.
Het CNV heeft het regeerakkoord met name op deze uitgangspunten getoetst. Dit akkoord kan die toets der kritiek op niet doorstaan. Financiële soliditeit telt voor dit kabinet blijkbaar zwaarder dan maatschappelijke solidariteit.

De bezuinigingsbijl hakt diepe kloven in de sociale cohesie van onze samenleving. Het CNV meent dat juist daarom zo spoedig mogelijk overleg moet worden gevoerd tussen sociale partners en kabinet. Het loslaten van de koppeling moet daarbij het eerste agendapunt zijn.

Het CNV bestrijdt de noodzaak tot financiële ombuigingen niet, maar meent dat deze onderdeel moeten zijn van een breder georiënteerd beleid. Dit beleid moet leiden tot betere overheidsfinanciën in 2007, maar niet blijkt of het ook bijdraagt aan echte vermindering van de werkloosheid.

Het CNV meent dat de voorgestelde ombuigingen te veel neerslaan bij de laagste in-komens en de groeiende groep werklozen. De introductie van een eigen risico van 200 euro per volwassene in de gezondheidszorg in samenhang met een kleiner pakket is in dat kader niet te aanvaarden.
Het nieuwe kabinet zal eindelijk de regelgeving rond de WAO herzien. Het CNV gaat er vanuit dat het kabinet het unanieme SER-advies inclusief het afschaffen van de partnertoets en de verhoging van de uitkering voor duurzaam arbeidsongeschikten op 75% brengt. Het CNV begrijpt in dit kader het voornemen tot grootscheepse her-keuring van de huidige WAO-ers onder de 45 absoluut niet.

Voor het CNV is de sanering van de openbare financiën slechts bespreekbaar als er perspectief is op investeringen in onderwijs, innovatie en kenniseconomie. Weliswaar worden extra middelen beschikbaar gesteld voor deze investeringen, maar niet dui-delijk blijkt dat daar meer dan een financiële visie achter zit. Te veel is sprake van een boekhoudermentaliteit.

Sanering van de collectieve sector kent een financiële doelstelling. De komende ja-ren verliezen duizenden ambtenaren hun werk, waardoor de overheid zelf bijdraagt aan de stijging van de werkloosheid. De benadering moet vervangen worden door een discussie over de taken ' desgewenst minder taken van de overheid. Overigens meent het CNV dat de voornemens inzake de arbeidsvoorwaardenontwikkeling in de collectieve sector feitelijk een loonmaatregel is. Zo een beleidsbenadering past niet in moderne arbeidsverhoudingen.

Ook het CNV is van oordeel dat de participatie van oudere werknemers gelet op de vergrijzing de komende jaren moet toenemen. Maar omdat te doen terwijl de werk-loosheid oploopt en de arbeidsmarktpositie van ouderen verzwakt is hoogst onge-wenst en contraproductief. De betrouwbaarheid van de overheid in het geding. Op basis van wet- en regelgeving zijn afspraken gemaakt tussen cao-partijen om VUT-regelingen om te zetten in pré-pensioenregelingen. Nu dit proces grotendeels is af-gerond geeft het geen pas de wet- en regelgeving opnieuw te veranderen en zo de gemaakte afspraken te ondermijnen.

Het voornemen van de nieuwe coalitie om de Raad voor Werk en Inkomen op te hef-fen kan worden opgevat als het verder marginaliseren van de rol van sociale part-ners op deze beleidsterreinen. Dit is niet alleen in strijd met gemaakte afspraken, maar vermindert ook het maatschappelijke draagvlak voor arbeidsmarkt- en sociale zekerheidsbeleid.

Het CNV is te spreken over het voornemen de topinkomens aan te pakken. Ook de beperking van de hypotheekrenteaftrek acht het CNV een goede eerste stap net als het behoud van gesubsidieerde banen. Het handhaven van 0,8% bbp voor ontwikke-lingssamenwerking en het herstel van de ministersfunctie is een goede zaak. Evenals de instelling van een Innovatieplatform.