Chronisch zieken en Gehandicapten Raad Nederland
"Mijnheer Balkenende, kunt u dít aan uw moeder uitleggen?"
Brief van Heleen van Tilburg, 18 mei 2003
Geachte heer Balkenende,
Het motto van het nieuwe kabinet is: niemand staat aan de kant! Dat is mooi.
Dat is een mooi motto. En wat doet u met de mensen die nu al aan de kant
zitten, letterlijk, in een rolstoel, of figuurlijk?
Het huidige regeerakkoord treft deze groep mensen, 1-2 miljoen, onevenredig
hard. Iedereen moet de broekriem aanhalen. Maar hoe doet iemand dat die 'm
al te strak heeft zitten?
300.000 Mensen met fysieke beperkingen leven op of onder het sociaal
minimum. Zij hebben niet de keuze om wel of niet te werken. Als zij zouden
kunnen, zouden zij dolgraag willen. Het is dus onzinnig om bij deze groep te
spreken over prikkels om weer aan het werk te gaan (de onwil van werkgevers
om mensen met een handicap in dienst te nemen, buiten beschouwing gelaten).
Datzelfde geldt voor de eigen bijdrage in de ziektekosten, als prikkel om
het gebruik van zorgvoorzieningen te beperken. Mensen met een handicap
hebben niet de keuze of zij wel of geen (gezondheids)zorg nodig hebben. Als
zij wel die keuze hadden, zouden zij dolbij zijn als zij geen gebruik van
zorg zouden hoeven maken.
Er zitten nu veel mensen aan de kant, en met uw toekomstbeleid worden dat er
alleen maar meer.
U bent er trots op dat u beleid voert dat stoelt op christelijke
grondslagen, waarin zorg voor zwakkeren in de samenleving een groot goed is.
Uw regeerdakkoord getuigt van het tegenovergestelde.
Ik ben er werkelijk nieuwsgierig naar of u dát aan uw moeder uit kunt
leggen, laat staan aan mij.
Heleen van Tilburg
---