Toespraak van de minister van Verkeer en Waterstaat, Karla Peijs, bij
de aftrap van de vernieuwde campagne Afstand houden, op vrijdag 29
augustus om 13.00 uur in Den Haag
Dames en heren,
Laat ik beginnen met een paar cijfers. Ruim vijftig procent van de
weggebruikers zet bumperkleven bovenaan de lijst van ergernissen in
het verkeer. Veertig procent van alle ongelukken op de snelweg bestaat
uit kop-staartbotsingen. En negentig procent daarvan kan volgens het
KLPD voorkomen worden door meer afstand te houden. Bumperklevers zijn
dus niet alleen hoogst irritant, ze zijn ook levensgevaarlijk. Dat is
in een notendop waar het in de vernieuwde twee-seconden-campagne om
draait. Ik wil vandaag graag onderstrepen dat campagnes als deze in
mijn ogen steeds belangrijker worden in het hele
verkeersveiligheidsverhaal. Laat ik u kort uitleggen waarom.
In 1972 kwamen er in ons land nog ruim 3000 mensen om in het verkeer.
Vorig jaar waren er dat nog ongeveer 1000. Die enorme reductie is voor
het grootste deel toe te schrijven aan een mix van regelgeving en
infrastructuur. Van de helm- en gordelplicht en de blaastest uit de
jaren zeventig, tot de rotondes en drempels uit later jaren.
De vraag is natuurlijk: hoe kunnen we het aantal verkeersdoden nog
verder terugdringen? Er is de komende jaren minder geld voor dure
ingrepen in de infrastructuur. Maar zeker zo belangrijk is, dat de wet
van de afnemende meeropbrengst helaas ook geldt voor
verkeersveiligheidsmaatregelen. Met andere woorden: er is een grens
aan wat je met regelgeving en infrastructuur kunt bereiken. Ik zal
niet zeggen dat onze mogelijkheden uitgeput zijn. Maar al met al wordt
het wel steeds moeilijker om met regelgeving en infrastructuur forse
resultaten te boeken. We moeten het dus steeds meer in
gedragsbeïnvloeding zoeken, via voorlichting, educatie én handhaving.
Vandaar mijn opmerking over het toenemend belang van
verkeersveiligheidscampagnes.
De nieuwe campagne die u zo te zien krijgt, is oud en nieuw
tegelijkertijd. De kernboodschap is hetzelfde gebleven, maar nog
steeds heel actueel, namelijk: Wie twee seconden afstand houdt, rijdt
veilig en voorkomt ergernis. Die norm komt niet uit de lucht vallen.
Internationaal zijn de deskundigen het erover eens dat twee seconden
minimale veiligheid betekent. Ook het CBR gebruikt deze norm al jaren
bij het rijexamen. Er is dus geen enkele aanleiding om de boodschap
van deze campagne te veranderen. Zeker niet nu uit onderzoek van de
Adviesdienst Verkeer en Vervoer blijkt dat nog geen dertig procent van
de snelweggebruikers écht twee seconden afstand houdt. De rest zit
daaronder, en tien procent rijdt zelfs op minder dan een halve seconde
van zijn voorligger. Levensgevaarlijk!
Wat wel spiksplinternieuw is, zijn de campagnemiddelen waarmee we de
twee seconden-boodschap de komende weken en maanden gaan uitdragen. U
krijgt de spots en billboards zo te zien en te horen en ik denk dat ze
voor zich spreken. Maar ik vind zelf de drie nieuwe borden langs de
snelweg het meest geslaagd, omdat die in één oogopslag aangeven hoe
lang twee seconden nu eigenlijk precies is. Het derde bord staat op
ruim vijfenvijftig meter van het eerste bord; precies de afstand die
je bij 100 kilometer per uur in twee seconden aflegt. En dat is dan
ook wat de tekst op de borden in koeienletters zegt: BIJ 100 KM/U IS
DIT 2 SECONDEN. Zo wordt het nog duidelijker wat 2 seconden afstand in
de praktijk betekent.
Tot slot van mijn kant nog twee opmerkingen. Deze campagne is voor het
zevende jaar een coproductie van mijn ministerie en het Verbond van
Verzekeraars. Ik vind dat een goede traditie. Vandaar dat ik graag
mijn grote waardering uitspreek voor de inzet van het verbond.
Verkeersveiligheid is typisch zon onderwerp waar de overheid niet
alleen voor verantwoordelijk moet zijn. Hoe breder het draagvlak, des
te beter het is. Maar van mij mogen de verzekeringsmaatschappijen best
nog een stap verder gaan en de bumperklever direct op zijn gedrag
aanspreken. Ik weet dat sommige verzekeraars strenge voorwaarden in
hun polissen hebben voor mensen die aangehouden worden als ze zonder
gordel rijden of dronken achter het stuur zitten. Dat soort
overtredingen werkt dan door in de premies. Van mij mag voor
bumperkleven hetzelfde gaan gelden. Noem het maar gedragsbeïnvloeding
via de portemonnee. Ik zeg dat ook omdat het technisch steeds
gemakkelijker wordt om bumperklevers aan te wijzen.
Daarmee kom ik meteen bij mijn tweede en laatste opmerking. Die is
namelijk bedoeld voor de groep bumperklevers die zich niets van het
2-secondenadvies aantrekt. Dat advies is niet vrijblijvend.
Bumperkleven is een ernstige verkeersovertreding en dus strafbaar. U
weet dat dit kabinet minder regels wil, maar ik waarschuw nu maar vast
dat deze verkeersregel zeker gehandhaafd blijft. Sterker nog: het KLPD
heeft een heel arsenaal aan hypermoderne middelen in huis, waardoor de
pakkans groter is dan ooit. Maar daar zal de heer Van Beek u zo
ongetwijfeld meer over vertellen en u kunt er straks ook een
demonstratie van krijgen tijdens de persexcursie. Als ik u was zou ik
zeker meegaan.
Dames en heren,
Dit is na de gordelcampagne en Bob de derde
verkeersveiligheidscampagne die we gaan voeren met de slogan Daar kun
je mee thuis komen. Die uitsmijter zult u de komende jaren nog vaker
tegenkomen, ook in andere campagnes. De slogan spreekt voor zich.
Natúúrlijk wil je veilig thuiskomen, zowel voor jezelf als voor de
mensen om je heen. En als we elkaar een klein beetje de ruimte geven
letterlijk, in dit geval wordt het ook nog een stuk prettiger op de
weg.
Dank u wel.
[Na uw toespraak begint direct de presentatie van de campagnemiddelen:
tv- en radiospot, billboards]
Ministerie van Verkeer en Waterstaat