Socialistische Partij
SP tegen neo-liberale Europese Havenrichtlijn
19-11-2003 * Deze week valt in het Europees Parlement in Straatsburg
de definitieve beslissing over de invoering van een neo-liberale
havenrichtlijn, die havenwerk opensteld voor niet opgeleide - en dus
lager betaalde - havenwerkers. Havenwerkers uit heel Europa lopen hier
onder het motto ´Havenwerk voor havenwerkers´ al maanden tegen te
hoop. De Nederlandse en Belgische bonden vrezen cowboytoestanden in de
Rotterdamse, Amsterdamse en Antwerpse haven. Ook vandaag hebben zij
het Europarlement bestookt met oproepen om de nieuwe wet af te wijzen.
Aanstaande donderdag vindt de slotstemming plaats.
SP-Europarlementariër Meijer steunt de acties en hoopt op een
meerderheid tegen de wet.
Erik Meijer: Het werk op zee en in de havens moet veilig zijn. Het
gaat om enorme grensoverschrijdende goederenstromen, niet alleen
binnen de Europese Unie maar over de hele wereld. Landen hebben niet
alleen verschillen in wetgeving, maar ook verschillen in beloning van
de arbeid, in de arbeidsomstandigheden, in de veiligheid en in de mate
van milieubescherming. Deze verschillen worden graag misbruikt door
diegenen die in sociale dumping en milieuvervuiling een middel zien om
andere reders en verladers weg te concurreren. Al vele jaren bestaat
in de zeescheepvaart het verschijnsel van de goedkope vlaggen (flags
of convenience), waarbij schepen van Europese eigenaars worden
voorzien van een registratie in een Derde Wereld-land. Dan betalen ze
lage belastingen, hoeven ze nauwelijks aan regels te voldoen en kunnen
ze tegen derde-wereldsalarissen bemanning inhuren. Concurrentie die
leidt tot een internationale jungle.
In de Europese havens is tot nu toe door een lange strijd van de
vakbonden en bedrijven die in handen zijn van gemeenten voorkomen dat
er ook zogenaamde goedkope 'ports of convenience' konden ontstaan. Dit
zijn havens met een steeds lager niveau van arbeidsbeloning,
veiligheid en milieubescherming. Havens waar alleen tijdelijk werk
bestaat, dat vuil en onveilig is en vooral ongeschoolde
arbeidskrachten aantrekt. Havens waar veel van het werk kan worden
gedaan door mensen uit de Derde Wereld, die voor ander werk aan de
vaste wal niet in Europa worden toegelaten. De winnaar van een
dergelijke concurrentiestrijd zijn havens die de meest asociale, de
meest milieuonvriendelijke, de meest onveilige en daardoor de meest
goedkope haven zijn.
Met de nu voorliggende Havenrichtlijn kiest de Europese Commissie
onverbloemd voor de belangen van de grote verladers. Door de op het
niveau van de lidstaten bestaande bescherming van geregistreerde
havenarbeid tegen oneerlijke concurrentie te bemoeilijken of af te
zwakken zal de concurrentie alleen maar toenemen. Misschien worden de
kosten van de havenafhandeling van goederen daardoor verlaagd, maar
die maakten in de meeste gevallen toch al een verwaarloosbaar klein
deel van de productiekosten uit. De extreme plannen van de Europese
Commissie werden door het Europees Parlement aangepast.
`Hopelijk houdt de meerderheid in het Parlement donderdag voet bij
stuk. Als de meerderheid tegenstemt zijn de plannen in zijn geheel van
tafel. Dat zou een goede zaak zijn', vindt Erik Meijer, `want het
aannemen van deze Europese wet zal alleen maar leiden tot meer
arbeidsconflicten en misstanden in de Noordzeehavens'. Dat hebben
havenarbeiders in de huidige en toekomstige lidstaten al meerdere
keren massaal duidelijk gemaakt. Zij hebben hier geen vrede mee. Deze
richtlijn is contra-productief en moet die er dus niet komen. De
havenbonden hebben al aangekondigd dat als het Europees Parlement
voorstemt dat tot grote arbeidsonrust zal leiden.
De SP in de Tweede Kamer onderzoekt hoe de gaten die met deze Europese
richtlijn in de bescherming van de havenarbeid worden geschoten via
nationale wetgeving kan worden gerepareerd.