24-11-2003
Het was niet onverwacht, ik wist dat hij ongeneeslijk ziek was, maar
toch ben je ondersteboven: Evert van der Wall is overleden. Iemand die
ik vooral een heel aardig en wijs mens vond doet niet meer mee.
Ik heb Evert leren kennen in de PvdA-gemeenteraadsfractie 74-78. Dat
was een vechtfractie, we hadden intern oorlog over de metro, over de
stadsvernieuwing, over de overloop, over de maatschappelijke betekenis
van stedelijkheid. Die fractie bestond uit facties, uit kampen die
elkaar bevochten. En Evert zat in een andere factie dan ik. Eigenlijk
hadden wij dus oorlog met elkaar. Maar met Evert had je geen oorlog,
daar was het een veel te vriendelijk mens voor. Wij konden het ondanks
de politieke tegenstellingen heel goed met elkaar vinden.
We hebben ook nog een poosje samen in B&W gezeten en dat is behoorlijk
intensief, anderhalve dag per week samen vergaderen, week in week uit.
Wat hij bijdroeg in de discussies was vooral wat afstand en dus
wijsheid. Ik was (en ben) nog wel eens een opgewonden standje en hij
heeft mij meerdere malen laten dimmen, wat het resultaat ten goede
kwam.
Hij werd een beetje bij toeval wethouder. De hogere politiek maakte
ruzie, plotseling was er een vacature wethouder onderwijs en de PvdA
moest leveren. En omdat hij ons onderwijs-boegbeeld was werd dat dus
Evert. Dat heeft hij goed gedaan en vooral heel collegiaal. Maar het
duurde kort. En het einde leek op het begin: er zat veel toeval in.
Bij de nieuwe college-onderhandelingen raakte hij, om redenen die
niets met hem of zijn beleid te maken hadden, tussen wal en schip en
sneuvelde.
Hij was daar natuurlijk teleurgesteld over, maar ik ben nog altijd
onder de indruk over de manier waarop hij daar mee omging. Hij schreef
een ironische notitie Something funny happend on the way to the forum
waarin hij tegelijkertijd zijn teleurstelling verwoordde en er afstand
van nam. En de manier waarop hij dat deed: het was een getuigenis van
wijsheid en evenwicht.
Daarna ging ons contact op een lager pitje. We kwamen elkaar nog wel
tegen op PvdA-bijeenkomsten maar ik zat druk te wethouderen en daarna
andere dingen te doen, hij was inmiddels Stichting 1940-1945, we
hadden wat minder raakvlakken. Een jaar geleden hadden we plotseling
weer nauwer contact, over samenwerking tussen Kenniswijk Cyburg en het
Stadsdeel Oost/Watergraafsmeer (waar Evert inmiddels DB-voorzitter van
was). Hij vertelde een keer terzijde dat hij die ochtend had besteed
aan een gesprek met een cliënte van 40-45 die behoefte had aan iemand
om mee te praten. Hij was al een poosje bij 40-45 weg maar daar maakte
hij dus uitgebreid tijd voor. Zo was Evert. Hij deed daar nooit dik
over, maar hij was sociaal-democraat omdat hij wat voor mensen over
had.
Hij was een lief mens.
Michael van der Vlis
Partij van de Arbeid