08 juni 2004
Aanvullende Protocollen bestaan 27 jaar
De meeste regels van het Humanitair Oorlogsrecht zijn te vinden in de
Verdragen van Genève. Maar om enkele tekortkomingen aan te vullen en
om in te spelen op nieuwe oorlogssituaties is het recht in 1977
uitgebreid met twee Aanvullende Protocollen.
Het doel van het eerste Protocol is om meer bescherming te bieden aan
de slachtoffers van internationale gewapende conflicten. Het probeert
burgers bijvoorbeeld beter te beschermen tegen de gevolgen van
oorlog. Zo staat in dit Protocol de grondregel dat de oorlogvoerende
partijen altijd onderscheid moeten maken tussen burgers en militairen
en tussen burgerobjecten en militaire doelen. Alleen militairen en
militaire doelen mogen worden aangevallen. Ook breidt het Eerste
Protocol de Verdragen van Genève uit door bijvoorbeeld te zeggen dat
de regels ook gelden in zogeheten bevrijdingsoorlogen. Dit zijn
gewapende conflicten waarin volkeren vechten tegen koloniale
overheersing en vreemde bezetting of tegen racistische regimes.
De regels van Protocol II bieden bescherming aan de slachtoffers van
niet-internationale conflicten. Dit zijn conflicten binnen de grenzen
van een staat, zoals bijvoorbeeld een burgeroorlog.
Voordat het tweede Protocol bestond, was er maar één artikel in de
Verdragen van Genève dat ook over zulke situaties ging. Dit was niet
voldoende. Het doel van Protocol II is dan ook om ervoor te zorgen dat
de basisregels van het Humanitair Oorlogsrecht ook in
niet-internationale conflicten gelden.
Het Nederlandse Rode Kruis