Artsen zonder Grenzen
Logistiek medewerker Leonie Borstlap in Soedan
Naam Leonie Borstlap Leeftijd 29 Opleiding Water en Milieu
Management & Land en Water Management Werkervaring Projecten in
Zambia en Noord Sudan
Werken voor Artsen zonder Grenzen
Artsen zonder Grenzen is één van de weinig hulporganisaties, die naast
medische noodhulp ook zorgt voor
drinkwater en goede sanitaire voorzieningen. Als waterdeskundige voel
ik me als een vis in het water bij deze organisatie. De hygiëne in een
ziekenhuis of gezondheidscentrum begint bij schoon water en goede
latrines. Daarom zijn goede sanitaire voorzieningen net zo belangrijk
als doktoren, verpleegkundigen en medicijnen. Dit wordt watsan genoemd
en staat voor water en sanitatie.
De taken van de Watsan
Voldoende schoon water is nodig voor alle medische activiteiten zoals
het wassen van handen, schoonmaken van vloeren en medische materialen,
het wassen van lakens, het innemen van medicijnen, het wassen van
patiënten en het bereiden van maaltijden. Daarnaast wordt er overal
afval geproduceerd. Watsan zorgt dat dit op een goede manier wordt
verwerkt of opgeslagen. Het gaat om medisch afval, chemisch afval,
keukenafval, grijs afval, maar vergeet ook niet het afval dat mensen
zelf produceren. Uitwerpselen moeten in een latrine terechtkomen zodat
ziektes niet verder worden verspreid. Verder is ook de vectorcontrole
belangrijk. Dit betekent dat je voorkomt dat (on)gedierte ziektes
verspreiden.
Een echte dondersteen
De sterke mentaliteit van de Sudanezen heeft grote indruk op mij
gemaakt. In Soedan leven de mensen al 20 jaar met oorlog. Toch gaan de
mensen door met leven. Zodra er een aanleiding is om te feesten, doen
ze dat ook uitbundig! Een van de leukste herinneringen aan Sudan is
aan een jongetje met tuberculose dat niet kon lopen, maar binnen een
half jaar veranderde het jonge patiëntje in een dondersteen die de
tuberculose afdeling op stelten zette toen hij weer kon lopen!
Opsteken van vingers
Ik vind het heerlijk om me te verdiepen in andere culturen. Soms
levert dat grappige situaties op. Zelfs met iets simpels als het
opsteken van vingers. Want wat blijkt? In Sudan steken ze geen vingers
op, maar ze tellen ze af. Als ik dus drie vingers opstak, betekende
dat voor de Soedanezen twee. Daar kun je samen dan lekker om lachen
als je dat door krijgt. Maar soms verliep de samenwerking met
Sudanezen moeizaam. Het duurt dan even voordat je begrijpt waarom
iemand niet de motivatie kan vinden om te werken.
Toekomst
Ik ben nog lang niet uitgekeken op het werk dat ik bij Artsen zonder
Grenzen doe.
Dit is nog maar het begin; ik wil in nog veel meer landen werken in
verschillende projecten!