Gemeente 's-Hertogenbosch

03-11-2005
Gemeenten willen geen lokaal uitvoeringskantoor van het rijk zijn De 27 (middel)grote steden die gezamenlijk hun belangen voor het grotestedenbeleid behartigen, vrezen dat de Wmo de rol van de gemeenten terugdringt tot een lokaal uitvoeringskantoor van het rijk. In een position paper dat op 3 november is aangeboden aan de Tweede Kamer constateren de steden dat steeds meer afbreuk wordt gedaan aan de grondgedachte van de Wmo waarbij gemeenten hun burgers ondersteuning op maat bieden. Het position paper wordt mede onderschreven door de steden Amsterdam, Rotterdam en Utrecht.

De steden zijn ervan overtuigd dat de Wmo de maatschappelijke participatie van burgers kan vergroten. Dit kan alleen als een substantieel takenpakket naar de gemeenten wordt overgeheveld om te beginnen de gehele huishoudelijke hulp op basis van het peiljaar 2004. Daarnaast moeten gemeenten over een ruime beleidsvrijheid beschikken en instrumenten krijgen om lokaal regie te voeren. Alleen zo kunnen de gemeenten maatwerk leveren en de financiële risico's van de Wmo voldoende beheersbaar houden. In het position paper doen de steden nog een aantal andere voorstellen voor het verbeteren van de Wmo. De steden bepleiten onder meer een verhoging van het budget voor mantelzorg tot EUR 80 miljoen per jaar en een compensatie van EUR 225 miljoen voor de kosten die gemeenten in de afgelopen jaren al hebben gemaakt als gevolg van de voortschrijdende extramuralisering waardoor steeds meer burgers een beroep hebben gedaan op gemeentelijke welzijnsmiddelen.

Als echter de nieuwe taken voor de gemeenten beperkt blijven en als de Wmo wordt dichtgeregeld met een zorgplicht, met een verplichte eigenbijdrageregeling en met een verplichte verstrekking van persoonsgebonden budgetten, dan is er sprake van "oude wijn in nieuwe zakken". Er ontstaat dan een lokale AWBZ met een overmaat aan bureaucratie voor de burger. De steden zijn van mening dat in die situatie elke gemeente volledig moet worden gecompenseerd via een kostendekkende specifieke uitkering. Alleen op die manier kunnen individuele gemeenten het huidige voorzieningenniveau handhaven en de zorgplicht waarmaken.