Universiteit Twente

Lab-on-a-chip goedkoop te maken van poreus polymeer

Complete laboratoria op een microchip zijn nu ook eenvoudig te maken van poreuze polymeren. Dat concluderen de onderzoekers Jorrit de Jong en Rob Lammertink (Technische Natuurwetenschappen) in hun artikel in het novembernummer van het vakblad `Lab on a chip'. Doordat de grootte van de poriën in het materiaal is te variëren, ontstaat een breed scala aan mogelijkheden. Niet alleen zijn bijvoorbeeld vloeistofkanalen met micrometer afmetingen te maken, op de chip zelf kunnen ook al stoffen van elkaar worden gescheiden. De fabricagetechniek `Phase Separation Micromolding', een soort stempeltechniek, is eenvoudiger dan de siliciumtechnologie die gebruikelijk is voor chips. Het nieuwe concept van de UT-onderzoekers haalde de omslag van het vakblad.

De nieuwe techniek is geschikt voor alle polymeren waarvoor een oplosmiddel bestaat: dat maakt een brede range aan toepassingen mogelijk omdat voor elke toepassing het meest geschikte materiaal is te kiezen. De polymeeroplossing wordt op een siliciummal gestreken waarin de gewenste microstructuren, zoals kanalen, al zijn aangebracht. Als de mal daarna in een vloeistof wordt geplaatst waarin het polymeer niet kan oplossen, is de chip -een dun filmpje- eenvoudig van de mal te `pellen'. Dit is veel goedkoper dan de gebruikelijke fabricagetechniek in siliciumtechnologie, waarvoor bijvoorbeeld etstechnieken en extreem schone omstandigheden nodig zijn.

In het bereidingsproces van het polymeer kan al gekozen worden voor een bepaalde poriegrootte. Het vloeistoftransport op de chip kan daardoor ook nog eens selectief worden gemaakt: het is mogelijk om `onderweg' stoffen van elkaar te scheiden. In het systeem, beschreven in het artikel in Lab on a Chip, kan bijvoorbeeld koolzuurgas in een vloeistofkanaal diffunderen, en in het water oplossen dat door het kanaal stroomt.

De onderzoekers verwachten, naast toepassingen in membraantechnologie, ook mogelijkheden in technieken voor celgroei en voor vuilafstotende oppervlakken.

Het nu gepubliceerde onderzoek, onder leiding van prof. Matthias Wessling, is ondergebracht bij het MESA+ instituut voor nanotechnologie en instituut IMPACT, voor mechanics, processes and control.

Top
Laatst gewijzigd op 03-11-2005 12:08:52 door Webmaster