| | | |
| | | | | | | | | | |Balistraat 48 a | |Vereniging|Multicul|Vriendsch| |1094 JN | | |turele |ap | |Amsterdam | | | | | |Tel: (020) 665 33 20 | | | | | |(06-10112691) | | | | | |Bankrekening: 48.93.34.997 | | | | | |K.v.K. | | | | | |40.53.87.25 | | | | | |e-mail: assadaaka@hotmail.com|
Minder angst meer hoop
Een jaar na de moord op Theo van Gogh
Verslag themabijeenkomst gehouden op woensdag 2 november 2005 in de Meevaart.
Tekst: Tess Jungblut
De avond begon met een Iftar, de laatste van dit jaar, rond de klok van half zes. Het gezelschap was gemêleerd; man, vrouw oude en nieuwe Amsterdammers, jong en oud. Er werd druk gediscussieerd. We hadden zelfs een journalist uit Australië in huis. Wat hem het meest opviel bij ons was dat iedereen ongeacht zijn leeftijd en herkomst zo open was. Het leek wel of niemand bang was.
Tegen half acht begon de zaal vol te stromen en kon de avond beginnen. Ahmed El Mesri, de voorzitter van Assadaaka beet de spits af:
Goede avond dames en heren,
Laten we deze avond beginnen met één minuut stilte ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de brand in het Uitzetcentrum Schiphol-Oost.
Het is een jaar geleden dat wij het verschrikkelijke nieuws hoorden. Er was iemand vermoord op klaarlichte dag midden in de stad Amsterdam. Onderweg naar de plek van de gebeurtenis vernam ik dat het slachtoffer Theo van Gogh was. Heel erg en niet alleen vanwege het feit dat Theo van Gogh een bekend lid van onze samenleving was, maar omdat er een mens was gedood. Daarom herdenken wij deze dag, als een teken van vrijheid van meningsuiting en respect voor anderen.
De moord op Theo van Gogh gaf mij het gevoel van 11 september, destijds in New York. Niemand wist wat er aan de hand was. De lucht was kleurloos. Er was geen hoop. Mensen waren bang en gefrustreerd: mensen durfden er niet openlijk met elkaar over te praten. Dit gevoel was multicultureel. Er was paniek alom. De burgemeester van Amsterdam riep op tot kalmte. Bij Assadaaka werd diezelfde dag een calamiteitenspreekuur in het leven geroepen waar heel veel mensen gebruik van hebben gemaakt.
We zijn nu een jaar verder en wij vragen ons af wat er leeft onder de buurtbewoners na deze verschrikkelijke moord. Is er iets veranderd? Gaan mensen anders met elkaar om? Is de kloof tussen allochtoon en autochtoon groter geworden? Of juist andersom? Heeft de dood van Theo van Gogh allochtoon en autochtoon Nederland dichter bij elkaar gebracht?
Het lot bepaalt waar je geboren wordt. Ben je een mens uit één wereld zoals de autochtoon of ben je mens uit twee werelden zoals de allochtoon.
Mohammed B is een kind uit twee werelden, een kind van de schotelantennegeneratie die dagelijks ervoer hoe hij en zijn wereld werd vernederd. Waarom heeft hij een medemens vermoord? Is Mohammed B een product van onze moderne tijd: waarin Internet en schotelantennes ons in duizelingwekkend tempo overvallen. Een tijd waarin ons bewustzijn vertroebeld raakt door radicaal gedachtegoed. Het zijn ook de stemmen van het Internet en de schotelantennes die ons dagelijks vertellen dat we bang moeten zijn voor de ander. En de ander is dan de Nederlander ., de Marokkaan., de Antilliaan., de Duitser. enzovoort.? Dames en heren er is een virus verspreid via het Internet en de schotelantennes met de naam . terreur.
Wij moeten bang zijn voor de ander. We sluiten onze gordijnen en wij doen onze deuren op slot. Hoe bizar is het dat je dan op klaarlichte dag buiten op straat wordt neergestoken! En waar is dan de hoop gebleven in dit verhaal?
Dames en heren: het thema van vanavond is: Minder angst meer hoop. Ik refereer aan het Nederlandse spreekwoord: Hoop doet leven. Hoe ziet het hoopvolle leven er dan uit en waar begint het hoopvolle leven?
Voor de migrant begint het hoopvolle leven in het thuisland. De eerste stappen die je zet, de eerste woordjes die je spreekt, de eerste gedachten die je vormt. Het thuisland heeft haar eigen verantwoordelijkheid als het aankomt op het basis leefgevoel van de migrant. Daar begint immers de reis van het leven. In het land waar je geboren bent. Dit basisgevoel neem je mee, waar je ook naar toe gaat. Als dit gevoel gekenmerkt wordt door gevoelens van angst en onzekerheid of zelfs minderwaardigheid is het onmogelijk voor een overheid in welk migratieland dan ook hier iets aan te veranderen. Het is de migrant zelf die zich daar, met hulp van zijn medemens, bewust van dient te worden. Hoeveel migranten, dames en heren, zijn werkelijk gelukkig, en voelen zich veilig en geborgen? En waarop zijn hun gevoelens gebaseerd? Deze vraag kan alleen maar beantwoord worden door introspectie . een mens die naar binnen gaat voor zelf onderzoek kan alleen maar uitkomen bij liefde en nooit bij terreur. De overheid moet introspectie voor de Migrant en de Nederlander stimuleren. Wat zou er dan mogelijk kunnen zijn? Kunt u zich dit voorstellen?
Dames en heren, hoop en geluk zijn gemaakt van dezelfde stof: liefde.. Liefde . is iets wat Mohammed B.., Samir A. , Volkert van der G... en Murat B... ontbeerden. Liefde zou het basisingrediënt moeten zijn van elke regelgeving en elke procedure. Hoe krijgt die liefde dan handen en voeten dames en heren? Hier gaan wij ons in de toekomst op richten. Wij gaan mogelijkheden scheppen om Liefde, respect voor elkaar en vrede een kans te geven.
Assadaaka wil iets betekenen voor de Nederlanders, zowel de oude als de nieuwe. Assadaaka betekent vriendschap en vriendschap is net als hoop en geluk gemaakt uit liefde. Assadaaka is ervan overtuigd dat als je mensen en procedures benadert vanuit vriendschap, liefde en respect, terrorisme overwonnen kan worden. Terrorisme is een uiting van angst. Het engelse woord terror betekent letterlijk angst.
Er is veel werk aan de winkel. Wat zijn onze mogelijkheden? Hoe kan een kleine organisatie als Assadaaka invloed hebben op de regelmakers in Den Haag., Europa... de wereld? Dat kan alleen maar als wij met z'n allen, oude en nieuwe Amsterdammers, Europeanen, Amerikanen, Afrikanen enzovoort de schouders eronder zetten: ...en ons niet laten leiden door angst maar door liefde en hoop en mogelijkheden.
Ik dank u voor uw aandacht en ik geef nu het woord aan onze panelleden.
Het panel bestond uit: Lies Bierenbroodspot (vrijwilligster -docent NT2), Erik Haan (vrijwilliger-docent NT2 en student klassiek Arabisch), Jan Grijpma (vrijwilliger - denktank Assadaaka), Almir. R. Couto (vrijwilliger - docent NT2) en Reda Talha (leerder NT2 en vrijwilliger- docent klassiek Arabisch), Noura van Driest (gast). Discussieleider Simon Haagsma (vrijwilliger docent NT2) bijgestaan door Deborah ter Beek (vrijwilligster docent NT2).
Lies: Angst is een gegeven van menszijn en heeft een gezonde functie. Angst is een waarschuwing voor gevaar. En het heeft daarom geen zin te doen alsof angst niet bestaat, alsof we niet bang zijn. Ook nu niet. Ook hierin niet. Terrorisme, op grote schaal of door een enkeling, bedoelt juist angst te zaaien. Om de eigen bedoeling door te drukken. Angst hoeft misschien niet overwonnen te worden, maar eerder erkend. Dat geeft ruimte aan iets nieuws: hoop. Hoop kan alleen maar voortkomen uit de durf om jezelf en de ander aan te zien. En dat kan alleen maar van twee kanten komen. De durf om je hand uit te steken en elkaar aan te kijken. Steeds opnieuw. Met al je verschillen, al je eigenaardigheden, tradities, overtuigingen en gewoontes. Pas dan kan hoop groeien. We hoeven geen engelen te zijn voor elkaar. Ik geef hier les bij Assadaaka. Ik geef Nederlandse les aan buitenlanders die hier zijn komen wonen. Maar iedere keer als ik voor de klas sta en mijn les begint, gebeurt er iets met mij. Wow! Van over de héle wereld zitten deze mensen hier. En al verstaan we elkaar niet altijd even duidelijk: er wordt hard gewerkt in de les, want de mensen willen de taal leren, willen kunnen praten, willen verstaan en begrepen en gehoord worden. Net als ieder ander mens.
Erik: leiderschap houdt niet in dat wij ons passief laten leiden, maar is een actief proces. Vanuit jezelf wil je een sterke leider die zegt welke richting je moet gaan. Echter je moet jezelf af blijven vragen wat zijn jouw eigen idealen. Waar wil jijzelf naar toe? Volg je een leider omdat hij een sterke leider is of omdat hij werkelijk jouw idealen en denkbeelden richting geeft. Je kunt je ook afvragen of jij jouw eigen leider kan zijn.
Ron Haleber was het grotendeels eens met wat Erik zei over leiderschap: Je moet betrokken zijn als leider. Het moet een natuurlijke beweging zijn, van binnen uit die kan groeien. Betrokken zijn bij mensen in plaats van één man die een idee heeft en dat op ander projecteert.
Reda Talha: Heeft de vraag van meningsuiting grenzen? Vrijheid van meningsuiting betekent niet ik zeg wat ik wil zonder erbij stil te staan of je de ander pijn doet. De Nederlanders hebben meteen na de moord op Theo van Gogh een verkeerd beeld gekregen van de Islam. Dit is nu gezakt. We moeten blijven praten zoals we dat vandaag doen en ik weet zeker dat we een goede samenleving kunnen opbouwen. Volgens Reda is er ook een verschil tussen bewust of onbewust iemand pijn doen.
Hierop kwam een reactie van Tjeerd Heerema. Hij was van mening dat er wetten zijn die de mens beschermen en dat vrijheid van meningsuiting een groot goed is. Pijn aldus Heerema hoort bij volwassen worden. Pijn hoort bij een andere richting kiezen. Pijn hoort bij een volwassen democratie. Verder was Heerema het wel eens met de stelling dat niemand beledigd mag worden en dat hierin de mens beschermd dient te worden door de wet.
Almir Couto komt uit Brazilië en woont nu in Nederland: Amsterdam is een mooie en charmante stad, vol kleuren, geuren en smaken. Ik vind het jammer dat er mensen zijn die hier anders over denken. Het resultaat is dat er binnen de maatschappij kleine geïsoleerde groepen ontstaan zijn. Mensen die elkaar niet kennen accepteren elkaar niet. De angst voor de ander is niet nodig. De oplossing is meer met elkaar praten en meer met en voor elkaar gaan doen.
Dus niet over elkaar praten maar met elkaar praten. Dat is een wereld van verschil!
Jan Grijpma benadrukt dat elke samenleving zijn specifieke gedragsregels en wetten kent: Dit is niet altijd gemakkelijk voor mensen die op een andere manier met zichzelf en met de mensen om hen heen omgaan. Hier moet veel over gediscussieerd worden, in grotere kringen, in kleinere kringen, met familie, met goede vrienden en buren.
Na de pauze kwamen er vragen uit het publiek waaronder de vraag of er iets gedaan kon worden aan radicalen. Het publiek werd wakker.Wat zijn eigenlijk radicalen? Hoe ziet iemand eruit die radicaal is? Kennelijk moeten we praten over iets dat we niet kennen. De media speelt volgens de aanwezigen een rol bij stigmatisering. "Een man in een djellaba en een baard is een radicaal". Het publiek was eensluidend: die komt heus niet in een djellaba of 'n lange baard. Radicalen heb je dus overal, dit is niet gebonden aan een bepaald volk of geloof.
Op de vraag uit het publiek wat Assadaaka nu concreet doet voor bijvoorbeeld jongeren antwoordde El Mesri: Wij doen veel voor jongeren. Echter wij zijn beperkt. Wij zijn er niet voor ingericht zoals Stichting Welzijn. Wij roeien met de riemen die we hebben. Wij hebben geen eigen ruimte, geen financiën. Wij willen al vijftien jaar een kantoor.
Tot slot nam Rik Veelenturf het woord: Assadaaka staat bekend om haar laagdrempeligheid. En vaak wordt bij laagdrempeligheid over het hoofd gezien dat dit om een grote mate van professionaliteit vraagt. Ik kom hier nu drie jaar en ik ben erg onder de indruk van deze professionaliteit. Ik zie ook heel goed dat Assadaaka echt een eigen werkplek nodig heeft. Immers door de laagdrempeligheid herbergt Assadaaka mensen die veel aandacht nodig hebben.
De avond werd afgerond met de vraag aan het publiek wat er nodig is om te participeren in de samenleving. De volgende suggesties kwamen aan bod:
Laat je zien
Help je buren
Doe iets bijvoorbeeld in de zorg, de politiek, huiswerkklas, vrijwilligerswerk
Leer Nederlands
Zorg voor banen
Niet generaliseren
Sterk bestuur
Gelijkheid
Vrijheid van meningsuiting binnen de grenzen van respect en zorg voor elkaar
Amsterdam is mooi!
Tegen 21.45 uur was de bijeenkomst afgelopen. Er werd her en der nog wat nagepraat. Om half elf was de rust weer neergedaald in de Meevaart en gingen de deuren dicht om de nacht te verwelkomen.
---- --