Cees Dekker Universiteitshoogleraar TU Delft
Prof.dr. Cees Dekker is door het College van Bestuur van de TU Delft benoemd tot Universiteitshoogleraar. Het Universiteitshoogleraarschap is bedoeld om een zeer beperkt aantal hoogleraren met uitzonderlijke verdiensten te onderscheiden. Dekker is de derde hoogleraar die deze eer te beurt valt. Op vrijdag 13 januari 2006, de datum van de 164ste Dies Natalis van de TU Delft, werd Dekker door rector magnificus prof.dr.ir. Jacob Fokkema met de versierselen van de universiteitshoogleraar bekleed.
Cees Dekker is een zeer vooraanstaand onderzoeker, algemeen erkend als een van de meest aansprekende natuurkundigen in Nederland. Hij verwierf dit aanzien door inventief werk aan nanobuizen en andere nanosystemen op te zetten met spectaculaire resultaten. Met dit werk is hij internationaal een van de boegbeelden van de nanoscience geworden , zei Fokkema in zijn laudatio. In recente jaren heeft hij een sterke veelzijdigheid getoond door zijn belangstelling te verleggen naar de moleculaire biofysica en met zijn medewerkers ook op dit terrein origineel en aansprekend onderzoek te verrichten. Hij is een inspirerend leider voor de mensen in zijn groep en daarbuiten.
De internationale erkenning voor het onderzoek van Cees Dekker en zijn jongere medewerkers blijkt bijvoorbeeld uit de veelvuldige acceptatie van artikelen in de meest prestigieuze wetenschappelijke tijdschriften, zoals Science en Nature, en uit het grote aantal verzoeken om kernvoordrachten op belangrijke conferenties. De nationale erkenning blijkt bijvoorbeeld uit de hem toegekende Spinozapremie en uit zijn benoeming tot lid van de KNAW.
Cornelis Dekker, geboren te Haren in 1959, studeerde in 1984 af in de experimentele natuurkunde aan de Universiteit Utrecht. In 1988 rondde hij aan deze zelfde universiteit zijn promotie af. Van 1988 tot 1993 was Dekker Universitair Docent aan de Universiteit Utrecht. Gedurende deze periode werkte hij ook in de Verenigde Staten als visiting researcher bij IBM Research. Dekker verwierf in deze periode reeds aanzien door aan de Universiteit van Utrecht en bij IBM waardevol onderzoek te verrichten aan magnetische spinsystemen en aan ruis in supergeleiders en halfgeleiders.
In 1993 werd hij aangesteld als Universitair Hoofddocent aan de Technische Universiteit Delft. Aan het einde van de jaren negentig werden door Dekker en zijn team grote successen behaald met de ontdekking van de elektronische eigenschappen van koolstof nanobuisjes, de eerste enkel-molecuul transistor, en aanverwante nanotechnologie. In 1999 werd hij benoemd tot Antoni van Leeuwenhoek-hoogleraar, een leerstoel voor veelbelovende jonge wetenschappers. In 2000 werd die aanstelling omgezet in een regulier hoogleraarschap in Moleculaire Biofysica in de Faculteit Technische Natuurwetenschappen.
Voor het Universiteitshoogleraarschap aan de TU Delft komen hoogleraren in aanmerking met uitzonderlijke verdiensten en een uitstekende staat van dienst op hun vakgebied, die functioneren als boegbeeld binnen de universiteit, als inspirerend leider en leermeester en als gezicht van de TU Delft in de maatschappij. Dekker is de derde Delftse Universiteitshoogleraar. In 2000 werden prof.dr.ir. R. de Borst en prof.dr.ir. J.E. Mooij als eersten met deze eervolle functie gehuldigd.
Nadere informatie:
Persvoorlichter Karen Collet, tel. 015 278 5408 of 06 140 150 01, e-mail:
prof. Dekker, 015 2786094,
Technische Universiteit Delft