Bron:
PERSBERICHT
Groningen 18 mei 2006
Groninger vluchtelingenorganisaties roepen het college van B&W op met
daden op te komen voor haar vluchtelingen
Vluchtelingenorganisaties in Groningen hebben met een brief een
dringende oproep gedaan aan het Groninger college van burgemeester en
wethouders en de gemeenteraad om niet met woorden maar met daden de in
haar stad wonende vluchtelingen te ondersteunen. Het gaat hier om
vluchtelingen die onder het zogenaamde terugkeerproject van 26.000
vallen, uit de opvang gezette vluchtelingen en de ex-AMA's waarvan het
leefgeld is of dreigt te worden stop gezet.
(De brief kunt u vinden u onder 'actuele zaken' op deze site) (zie oonderaan)
De 50 van
Groningen
Het Comité `Houd de 50 van Groningen hier!'
De Stichting Asielvragers Groningen
De Stichting Asielzoekers Lewenborg
De Werkgroep Vluchtelingen Vrij
Aan: de gemeenteraad van Groningen,
het College van Burgemeesters en Wethouders
en de gemeenteraadsfracties
Betreft: een rechtvaardig beleid voor asielzoekers
Groningen, 17 mei 2006.
Geachte Dames en Heren,
Door middel van deze brief verzoeken 'de 50 van Groningen', het Comité 'Houd de 50 van Groningen hier!', de 'Stichting Asielvragers Groningen', de 'Stichting Asielzoekers Lewenborg' en de 'Werkgroep Vluchtelingen Vrij' u 1) de medewerking aan het huidige beleid met betrekking tot asielzoekers daadwerkelijk op te schorten, alsmede 2) in dezen een eigen koers te gaan varen.
Het opschorten van de medewerking aan het beleid is de enige logische consequentie die de gemeente Groningen kan trekken uit het negeren door de Minister van de vele signalen van afzonderlijke gemeenten (zoals de gemeente Groningen) apart en van gemeenten gezamenlijk, verenigd in het LOGO ((brieven 05/12/06 en 31/01/06). In de brief van 'de 50 van Groningen' van 20 april 2006 aan u is dit uitgebreid beargumenteerd (bijlage 1) (Voor de bezoekers van de site van de 50 van Groningen: zie onder 'wat doen de 50', de brief is hier niet als bijlage opgenomen).
Voor het varen van een eigen koers doen wij de volgende concrete voorstellen, die we in het vervolg van deze brief nader zullen toelichten, nl:
- enerzijds een hernieuwde oproep van Raad en College aan het Kabinet en de Tweede Kamer voor een generaal pardon
- anderzijds een eigen beleid van de gemeente gericht op
- goede en blijvende woonruimte voor alle gezinnen
- een uitkering voor alle gezinnen en individuen voldoende voor een menswaardig bestaan
- het naar school kunnen gaan en/of het kunnen volgen van onderwijs volgen voor alle kinderen
- scholings- en ontwikkelingsmogelijkheden voor de volwassenen
- faciliteiten voor geestelijke ondersteuning en/of gezondheidszorg.
- specifieke opvang of uitkering voor ex-AMA's waarvan het leefgeld is ingetrokken
Tenslotte zullen we in bijlage 2 ingaan op een aantal argumenten die door sommigen van u op een verkiezingsbijeenkomst op 1 maart j.l. naar voren zijn gebracht. (Voor de bezoekers van de site van de WVV: de bijlage is achter deze brief geplakt.)
Toelichting:
Allereerst willen wij de gemeenteraad en het College van B & W. Verzoeken aan het Kabinet en de Tweede Kamer opnieuw een generaal pardon te vragen voor wie zijn gaan heten de 26.000. Ook de in de gemeenteraad vertegenwoordigde politieke partijen vragen wij als partij een zelfde stap te zetten.
Verder memoreren we de stellingname van de LOGO-gemeenten, en dus de gemeente Groningen, in 'De Rekening' en de vervolgbrief d.d. 31 januari van de LOGO-gemeenten die is ondertekend door Groninger wethouder Martine Visser.
'De Vreemdelingenwet sluit in het geheel niet uit dat giften van overheidswege worden verstrekt aan charitatieve instellingen die deze middelen vervolgens weer aanwenden ter leniging van humanitaire noden, zelfs niet als het illegalen betreft.'
We vragen op basis daarvan het volgende:
- Goede en blijvende woonruimte voor alle gezinnen; de woonruimte moet vooral geschikt zijn voor de opvang van kinderen. Zij dienen voldoende bewegings- en speelruimte te hebben. De gezinnen hebben daarnaast vooral behoefte aan privacy, omdat zij al jaren hun leefruimte met anderen moeten delen. Kinderen zijn vaak de grootste slachtoffers van de wijze waarop asielzoekers zonder voorzieningen in Nederland verblijven; zij moeten vaak verhuizen, waardoor ze steeds vriendjes en bekenden moeten achterlaten, soms naar een andere school moeten etc. Hierdoor ontstaat bij veel kinderen probleemgedrag. Daarnaast wonen onder de zorg van STAG nu ruim 20 personen in van Carex gehuurde panden. Naar verwachting zullen deze woningen uiterlijk in juni 2006 moeten worden verlaten, zodat ze kunnen worden gesloopt. Vooralsnog is er geen uitzicht op vervangende woonruimte voor deze mensen. Van degenen die onder de zorg van STAL vallen wonen 3 gezinnen van in totaal 11 personen in door particulieren geregelde opvang van min of meer tijdelijke aard. Verder wonen nu 4 gezinnen, van in totaal 13 personen, bij particulieren in huis; een situatie die niet kan blijven bestaan.
- Een uitkering voor alle gezinnen en individuen, waarvan zij een menswaardig bestaan kunnen leven. Op dit moment ontvangen de asielvragers die door STAG en STAL worden geholpen een minimaal klein bedrag 'om van te leven'; het bedrag is te klein om een normaal leven van te kunnen leiden; zeker in een rijk land als Nederland. Kinderen leven daardoor vér onder de armoedegrens; de effecten daarvan op de ontwikkeling van kinderen zijn, zoals iedereen weet, negatief. Hoewel STAG en STAL al het mogelijke doen om voldoende middelen te verkrijgen om deze mensen te helpen, zijn de inkomsten door giften kleiner dan het bedrag dat daadwerkelijk nodig is mensen te helpen.
- Een regeling op basis waarvan alle kinderen normaal hun school kunnen blijven bezoeken en onderwijs kunnen volgen.
- De mogelijkheid voor mensen om zich, eventueel met begeleiding, te scholen of zich anderszins voor te bereiden op de rest van hun leven. Asielzoekers verkeren nu reeds zó lang in een werkloze situatie, waarin zij op normale gronden geen enkele bijdrage kunnen leveren aan onze maatschappij, dat velen inactief, passief, depressief, etc. zijn geworden (of gemaakt). Mensen die in Nederland wél een opleiding hebben gevolgd, lopen aan tegen het feit dat zij daarvoor geen examen mogen doen en niet hun kennis in praktijk kunnen brengen. Dit maakt hen gedemotiveerd en erg verdrietig.
- De mogelijkheid voor asielzoekers om gebruik te maken van geestelijke ondersteuning en/of -gezondheidszorg. Door het jarenlange doelloos wachten zijn velen in staat van depressie en passiviteit geraakt. Het vooruitzicht niet verder te kunnen met het leven terwijl de zorg voor het gezin, gezien hun omstandigheden, extra zwaar op hen drukt, maakt dat mensen overspannen en in een negatieve spiraal geraken. Voor de ontwikkeling van hun kinderen is deze situatie desastreus
- Een regeling op basis waarvan ex-AMA's waarvan/voor Nidos het leefgeld heeft beëindigd een uitkering te geven in navolging van de gemeenten Heerenveen, Sneek en Leeuwarden.
Laat vluchtelingen vrij en stel ze in staat aan hun leven en aan het leven van hun kinderen te werken.
De ondertekenaars willen deze standpunten en verzoeken graag in een gesprek met u nader toelichten. Een uitnodiging daarvoor zien wij gaarne tegemoet. Maar we zullen ook zelf contact opnemen om een afspraak te maken.
We spreken de hoop uit dat de gemeenteraad, de erin vertegenwoordigde politieke partijen en het College van B & W zich zullen realiseren dat de situatie nijpend is en dat er een duidelijke en krachtige stellingname nodig is tegen het huidige beleid, zodat elke Stadjer een menselijk en onbedreigd leven kan leiden.
Hoogachtend,
De 50 van Groningen Masoud Ebrahim Pour
Het Comité 'Houd de 50 van Groningen hier!' Peter van Pelt
De Stichting Asielvragers Groningen Tineke Waslander
De Stichting Asielzoekers Lewenborg Bert Giskens
De Werkgroep Vluchtelingen Vrij Hans Alderkamp
---
BIJLAGE
Antwoord op enkele argumenten die door meerdere partijen onder u op een door ons georganiseerde verkiezingsbijeenkomst op 1 maart j.l. naar voren zijn gebracht om in Groningen geen eigen koers te varen ten aanzien van vluchtelingen en asielzoekers.
Op een verkiezingsbijeenkomst op 1 maart jl, georganiseerd door de ondertekenaars van deze brief werd ons duidelijk dat niet alle partijen in de raad deze conclusie voor hun rekening zouden willen nemen. Op de toen naar voren gebrachte bezwaren gaan we nu kort in:
1) 'verbetering van de positie van uitgeprocedeerden heeft een aanzuigende werking'.
Daar willen wij het volgende tegenin brengen: gemeenten moeten, zoals ten tijde van het uitbrengen van 'de Rekening', de handen ineen slaan om daar waar de gemeente Wageningen de aftrap heeft gegeven en de nek heeft uitgestoken, hulp te verlenen op gebieden waar de Rijksoverheid het, humanitair gezien, laat afweten. Juist wanneer gemeenten zich gezamenlijk sterk maken, vergroten zij de kans dat we volgend jaar democratisch voor een Generaal Pardon zullen kiezen. Sterker nog, laat burgers weten tegen welke problemen je als gemeente aanloopt als gevolg van de uitvoering van het vreemdelingenbeleid van minister Verdonk. De ervaringen bij STAG bijvoorbeeld leren dat een ieder die middels voorlichting inzicht krijgt in de werkelijke problematiek, vindt dat het zo niet langer kan en dat Nederland humaner zou moeten optreden.Wat ons betreft: zouden asielzoekers in Groningen in ieder geval tot eind 2007 de beschikking moeten krijgen over:
- een basisinkomen
- woonruimte
- begeleiding.
Dit op basis van hun morele recht om hier te kunnen blijven.
2) 'door een oproep door de gemeenteraad aan Verdonk of de Tweede Kamer geven we aan dat we geen vertrouwen hebben in de aanpak van burgemeester Wallage'.
Er kan echter zonder meer sprake zijn van een tweesporenbeleid, het een hoeft het ander zeker niet te bijten. Bovendien is er tegenwoordig sprake van dualisme wat inhoudt dat de eigen verantwoordelijkheid van de gemeenteraad meer gewicht heeft gekregen.
De Tweede Kamer is hét orgaan dat bij machte is naar burgers te luisteren, invloed uit te oefenen en verandering te brengen. De leden aanspreken is geen motie van wantrouwen jegens de burgemeester; eerder een uiting van wensen cq. eisen van burgers, gebaseerd op wat er zich in werkelijkheid in onze maatschappij ('op de werkvloer') afspeelt.
3) 'we krijgen last van ons geweten als we ons niet aan de wet houden'.
Hier willen we wijzen op uitspraken van organisaties als Amnesty International, Human Rights Watch en de hierboven al genoemde Raad van Europa. Ook kunnen we hier wijzen op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, de Internationale Verklaring van de Rechten van het Kind en het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens. Door Nederland erkende en ondertekende mensenrechtenverdragen staan boven de nationale wetten. Hoe je het ook wendt of keert, Nederland schendt middels de uitvoering van het vreemdelingenbeleid op grote schaal de rechten van het kind/de mens. De Rijksoverheid blijft zich verzetten tegen het bieden van humane hulp. Het is daarom dat gemeenten nu moeten opstaan om hun burgers te beschermen tegen schending van hun rechten
4) 'we willen geen valse verwachtingen wekken'.
De 50 en andere uitgeprocedeerde asielzoekers weten heel goed dat het uitoefenen van politieke druk niet hetzelfde is als het doen van een belofte. Wanneer je geen valse verwachtingen wilt wekken bij mensen die al járen door valse verwachtingen van Nederland aan het lijntje worden gehouden, dan is het hoog tijd eens iets te gaan dóen! Geef inwoners van Groningen, vaak al jaren Stadjer, een toekomst.