Nieuwsbericht Zeilen
31-5-2006
Team Holmatro wisselend van start in Portsmouth
Spectaculaire kenteringen
Team Holmatro kende een wisselende start van de Volvo Extreme 40 Grand
Prix in het Britse Portsmouth. Na twee dagen en acht races neemt de
Nederlandse boot een vierde plaats overall in. De Oostenrijker Andreas
Hagara, voormalig Europees Kampioen Tornado, nam zondag als
gaststuurman de honneurs waar. Dat deed hij niet onverdienstelijk met
een serie van 4-2-2-4. Dinsdag 30 mei zat Mitch Booth weer aan het
roer met Hagara naast zich. De bemanning had moeite met de korte baan
en vervolgens de Volvo Ocean Race schreven geschiedenis door als
eerste VX 40's om te gaan. Basilica hield stand en gaat aan de
leiding, gevolgd door Tommy Hilfiger en Motorola.
"Dat was een dag vol vermaak", zei Booth bij terugkomst op de steiger.
"Ik was zo afgeleid dat ik van schrik onder spinnaker over de
startboei ben gevaren." In de tweede race boorde de Motorola met Leigh
MacMillan aan het roer zich al flink diep in de zee. Seconden lang
zweefden de bemanningsleden hoog in de lucht met de roerbladen
volledig uit het water. Tergend langzaam zakte de Britse VX 40
uiteindelijk terug. Iedereen slaakte een zucht van verlichting, want
niemand kende nog de consequenties van een onvrijwillige duik. In de
laatste dagwedstrijd werden die duidelijk: de carbonboot kan veel
hebben en de zeilers ook. De eer was aan Randy Smith om met de Tommy
Hilfiger het spits af te bijten. Nadat ze net bijkwamen van een flinke
duik, diende de volgende windvlaag zich al aan. Die liet de Amerikanen
genadeloos zijwaarts omgaan. Er moest een zware rubberboot aan te pas
komen om de tweeromper overeind te trekken. Terwijl die operatie volop
aan de gang was, dook de Volvo Ocean Race regelrecht voorover.
Schipper Yves Loday, de ontwerper van de VX 40 en olympisch Tornado
kampioen 1992, kon de boel niet meer redden en klapte bijzonder hard
tegen de mast. Loday, die een aanzienlijke rode plek op zijn wang had:
"Het koude water verzachtte de pijn, maar mijn rug voelt niet echt
lekker aan." Toch konden de mannen er de lol wel van inzien. Randy
Smith riep zittend op de bovenste romp naar beneden: "We gaan zo
natuurlijk wel finishen." Dat gebeurde uiteraard niet. Hoewel er geen
schade was.
Team Holmatro had zo zijn eigen problemen vandaag. De starts verliepen
goed, maar daarna schoof de Nederlandse catamaran langzaam naar
achteren. Met een serie van 5-4-4-3 zakte het vijftal terug van een
tweede naar een vierde positie overall. Booth achteraf: "We hebben
onvoldoende gepresteerd. De baan was voor ons te kort, waardoor de
boothandeling niet fantastisch liep. Je moet voortdurend met de spi
rondsjouwen en trimmen. We zijn allemaal wat kleiner van stuk en komen
fysiek tekort ten opzichte van de anderen." De inzet en het plezier
waren er niet minder om. De tweede Oostenrijkse invaller Alex
Wiesinger, werd in 1986 samen met Andreas Hagara Europees Kampioen in
de Hobie 18, met een glimlach: "Ik was sinds jaren weer eens
voordekker, maar ik ben totaal gesloopt. Het schuim staat me op de
lippen. Het was wel mooi." Hij viel in voor Herbert Dercksen, die na
terugkeer van de Holland Regatta ziek werd. Het vierde vaste
bemanningslid was Taylor Booth.
Hagara's comeback
Hagara genoot met volle teugen van zijn nieuwe zeilavontuur op de
Volvo Extreme 40: "Ik ben bezig geweest met een Oostenrijks project,
maar kreeg dat niet van de grond. Toen belde Mitch of ik voor hem
wilde sturen als hij in Medemblik bezig was. Ik had al twee jaar
totaal niet meer gezeild, dus het was wennen. De eerste trainingsdag
was gelijk heftig met 24 knopen. Taylor was de enige die de boot
kende." Zijn doel was om niet als laatste over de lijn te komen en dat
lukte vrij gemakkelijk: "Ik denk dat mijn jarenlange ervaring dan toch
telt. We waren steeds als eerste weg en we konden boten op snelheid
inhalen. De krachten zijn echt ongelofelijk en de fun-faktor is
groot."
Groot gemis
De aankomst in Portsmouth was voor de medewerkers en relaties van
Holmatro ook een emotioneel moment. Hun geliefde schipper Hans
Horrevoets van de Holmatro 1, een Grand Soleil 44, kwam op 18 mei 2006
tragisch om het leven tijdens de zevende etappe van de Volvo Ocean
Race. Horrevoets leidde drie seizoenen met veel passie, vakmanschap en
professionaliteit jonge talenten op. De eerste twee jaar in Nederland
en in 2005 in Zweden voor de Royal Gothenburg Yacht Club. Hij maakte
voor de jonge zeilers hun droom waar om aan grote IMS-evenementen deel
te kunnen nemen. Ze groeiden en wonnen geregeld. Jaap Meijer, Managing
Director Holmatro: "We hadden nog zoveel plannen met Hans voor na de
Volvo Ocean Race. Ik kan nog steeds niet geloven dat dit is gebeurd.
Hans heeft altijd een enorme waarde voor Holmatro gehad, als schipper
en als mens. We zullen hem ontzettend missen."
De Portsmouth Grand Prix duurt tot en met donderdag 1 juni 2006.
De bijgevoegde foto's zijn afkomstig van Team Holmatro/Dianan Bogaards
Internetadres: www.teamholmatro.nl
E-mailadres:diana@diabo.nl
KNWV