Groep Wilders
vrijdag, 7 juli 2006
De tekst van Geert Wilders in het debat inzake de regeringsverklaring
van vrijdag.
Dit nieuwe kabinet moet het stellen zonder de traditionele bordesfoto.
Dat is jammer voor de nieuwe ministers die natuurlijk graag op de foto
zouden zijn gegaan met de majesteit. Maar het is wel terecht dat het
niet doorgaat: want er is eigenlijk niet zoveel veranderd sinds vorige
week.
Laat ik eens kort beschrijven hoe ik de afgelopen week heb ervaren. Na
een beschamende poppenkast over één paspoort, de toepassing van nota
bene het Somalisch recht in Nederland, een Minister-President die
vroeg in de ochtend een verkeerde maar niet minder juiste zin uitsprak
en last but not least D66 politici die vol enthousiasme als lemmingen
naar de afgrond renden, viel het kabinet. Beschamend, ik zei het al.
Vervolgens word je uitgenodigd bij de Koningin. Mijn advies aan haar
was duidelijk: laat de kiezer na dit onbegrijpelijke politieke drama
spreken en oordelen en wel zo snel mogelijk. Verkiezingen dus,
september zou een mooie maand daarvoor zijn, vond en vind ik.
Daarna naar de informateur. Aangeschoven bij de heer Lubbers vraagt
hij mij welke voorstellen naar mijn mening nog wel of niet behandeld
kunnen worden en somt hij zelf een lijst met kabinetsvoorstellen op
waarvan hij wil weten welke ik wel en welke ik niet kan steunen. De
informateur van CDA-huize wil graag dat het nieuwe kabinet met zijn
vrienden van CDA en VVD weet waar wel of geen meerderheid voor bestaat
zodat ze daar op kunnen anticiperen om zonder al te veel kleerscheuren
de rit tot november proberen uit te zitten en niet opnieuw in de
volgende crisis te belanden. Ik wil niet meedoen aan dit politieke
spel en geef dus geen antwoord aan de heer Lubbers op vragen die over
lijstjes gaan en sta dus ook binnen een kwartier weer buiten. Een paar
dagen later is er een formateur die kort daarna premier is en wiens
kabinet dankzij de lijstjes van de informateur bij voorbaat weet waar
wel of geen meerderheid voor bestaat. Leve de democratie.
Het ergste is dat de kiezer hier allemaal niets maar dan ook helemaal
niets over te zeggen heeft gehad. Een coalitie die heeft gefaald
regelt in een paar dagen tijd zonder enige gene dat ze in iets
afgeslankte vorm nog een paar maanden kan doorregeren. Alsof er niets
gebeurd is. En opnieuw krijg je plaatsvervangende schaamte over de
Haagse politiek als je hoort dat collega Van der Laan van D66 voor de
camera schaamteloos zegt dat ze het sociaal-economische beleid van het
kabinet zal steunen want daar waren zij toch een van de architecten
van, terwijl ze tegelijkertijd zegt voor een eventuele motie van
wantrouwen tegen datzelfde kabinet te stemmen alleen om Minister
Verdonk weg te pesten. Van dit soort gedrag hebben kiezers echt de
buik vol, en terecht.
Al met al de hele afgelopen week overziende kan de conclusie geen
andere zijn dan dat er behalve dat de verkiezingen een half jaar
worden vervroegd tot november dit jaar eigenlijk niet zo bar veel
verandert. Dat het kabinet vorige week eigenlijk niet gevallen is. Dat
men gewoon doorregeert alsof er niets gebeurd is. Dat hier vandaag
geen Balkenende III zit maar Balkenende II in blessuretijd. Dat de
kiezer hierover niets te vertellen heeft en pas in november mag
oordelen. Alles blijft nog even bij het oude. Comfortabel voor de
coalitie van CDA en VVD.
Vz, het zal u niet verbazen dat ik ook vandaag tijdens dit debat niet
zal aangeven welke voorstellen ik de komende maanden zal steunen en
welke niet. Ik ga daar zoals altijd zakelijk mee om: voorstellen die
deugen zal ik steunen en slechte voorstellen steun ik niet.
Ik verheug me enorm op de verkiezingen van 22 november! Dan zal mijn
nieuwe partij de kiezer een alternatief bieden voor een beter
Nederland. Met voorstellen die niet in het regeeraccoord van
Balkenende II stonden en ook niet in de regeringsverklaring van dit
kabinet voorkomen. Voorstellen die nodig zijn om Nederland er weer
bovenop te krijgen. Substantieel lagere belastingen in plaats van de
pepernoten die dit kabinet voor de burgers en bedrijven in petto
heeft, een fatsoenlijke behandeling van ouderen, een immigratiestop
van niet-westerse allochtonen en een hardere aanpak van de
criminaliteit en de Marokkaanse straatterreur die onze steden en
dorpen teistert. Een beter Nederland. Kortom een Nederland waar mensen
weer trots op kunnen zijn!