Groep Wilders
donderdag 19 oktober 2006
Wilders: "De vreemdelingen blijven toestromen. De grootste groep wordt
gevormd door gezinsvorming en gezinshereniging. Tot en met september
van dit jaar zijn dat er al 17.297. Over heel 2006 worden dat er dan
23.000. Stel je eens voor wat dat betekent over tien jaar gezien. Daar
komen asielzoekers en andere toestroom nog bij. Plus de illegalen, die
letterlijk ontelbaar zijn. Ons opendeurbeleid zorgt ervoor dat we
steeds een nieuwe `eerste generatie allochtonen' binnen krijgen - met
alle problemen van dien."
Het PVV-plan komt terwijl de gevestigde partijen in Den Haag besloten
hebben dat deze verkiezingsstrijd niet gaat over immigratie en
integratie. Daarnaast wekken partijen de indruk dat er nauwelijks nog
vreemdelingen naar Nederland komen. Zo brengt minister Verdonk cijfers
naar buiten waarop veel valt af te dingen. Er is inderdaad sprake van
een daling van gezinsvorming en gezinshereniging, maar die daling
stagneert alweer. Daarnaast blijft het aantal van 17.297 veel te hoog.
Bovendien stijgt het aantal asielzoekers in 2006 tot maar liefst
14.000. Lees hier het volledige plan.
IMMIGRATIEPLAN
Geert Wilders en Sietse Fritsma
Onder embargo tot 19 oktober 2006, 11.00 uur
ASIEL
Er dient een quotum te worden ingevoerd. Voor maximaal 5000
vluchtelingen per jaar, waarvoor opvang in de eigen regio aantoonbaar
niet mogelijk is, biedt Nederland plaats.
REGULIER
De aandacht moet vooral uitgaan naar het "reguliere"
vreemdelingenbeleid; dit omvat alle toelatingsgronden die niet
asielgerelateerd zijn. De categorie gezinsvorming- en hereniging is
hier qua aantal immigranten de belangrijkste component van. Het aantal
immigranten dat in het kader van het reguliere vreemdelingenbeleid
Nederland binnenkomt, is overigens vele malen groter dan het aantal
immigranten dat in het kader van het asielbeleid Nederland binnenkomt!
In het volgende immigratieplan wordt uiteen gezet hoe het reguliere
vreemdelingenbeleid op de schop moet, aangevuld met enkele algemene
veranderingen die noodzakelijk zijn!
o 1.) Immigratiestop
Omdat immigratie enorme problemen met zich meebrengt voor de
Nederlandse samenleving (integratieproblemen, criminaliteit, een veel
te hoog beroep op uitkeringen etc.) is het meer dan gerechtvaardigd om
voor een periode van ten minste vijf jaar gezinsvorming- en hereniging
voor niet- westerse allochtonen geheel te stoppen.
Om te voorkomen dat na de (tijdelijke) immigratiestop wederom een
massale / problematische instroom van migranten plaatsvindt, moet het
ernstig tekortschietende vreemdelingenbeleid drastisch worden
aangescherpt. Die aanscherping is zo urgent, dat die natuurlijk ook
direct dient te worden doorgevoerd in afwachting van een parlementaire
meerderheid voor de in te voeren totale immigratiestop voor
niet-westerse allochtonen. Hieronder presenteert Groep Wilders /
Partij voor de Vrijheid het antwoord op het falende immigratiebeleid:
o 2.) Ieder persoon mag slechts één niet- westerse partner laten
overkomen
Een grote zwakte van het gezinsvormingsbeleid is dat iedereen
ongelimiteerd (nieuwe) partners naar Nederland kan halen. Wanneer
iemand bijvoorbeeld al negen keer een partner uit zijn / haar land van
herkomst over heeft laten komen (hier zijn voorbeelden van), is er
geen enkele regel die de overkomst van partner nummer 10 in de weg
staat. Misbruik van het toelatingsbeleid is hiermee aan de orde van de
dag, en daar moet natuurlijk iets aan gedaan worden. Wij willen een
grens stellen van maximaal één niet-westerse partner die elk persoon
uit het buitenland over kan laten komen.
Praktijkvoorbeeld 1
V. is uit Marokko afkomstig en woont sinds 1977 in Nederland. Vanaf
dat moment heeft hij over laten komen:
Partner 1 in 1977
Partner 2 in 1981
Partner 3 in 1984
Partner 4 in 1987
Partner 5 in 1991
Partner 6 in 1994
Partner 7 in 1999
Partner 8 in 2002
Partner 9 in 2006
Veel van deze partners waren in Marokko met anderen getrouwd, en
hebben de uit die andere huwelijken geboren kinderen meegenomen naar
Nederland. V. was kennelijk snel verveeld met de aanwezigheid van zijn
partners en verbrak de `relaties'met hen dus vrij snel. De meeste
vrouwen die hij over liet komen bleven echter niet lang alleen, want
haalden op hun beurt, na het verkrijgen van onafhankelijk
verblijfsrecht, ook partners uit Marokko.
o 3.) Verbod overkomst van ex- partners
Bijzonder veel vreemdelingen vragen om overkomst van hun ex- partner.
Deze vreemdelingen hebben vaak verblijfsrecht in Nederland gekregen
via een (schijn)relatie met een in Nederland woonachtig persoon
(veelal een oud-landgenoot). Wanneer (na drie jaar) zelfstandig
verblijfsrecht is verkregen, wordt deze "relatie" beëindigd, en wordt
gesteld dat de relatie met de in het land van herkomst achtergebleven
ex-partner ineens weer is opgeleefd. Er wordt dan verzocht om zijn /
haar overkomst naar Nederland, waarbij de evt. kinderen ook mee worden
genomen. Deze "truc" wordt zo veelvuldig toegepast dat de komst naar
Nederland van ex- partners gestopt moet worden.
Praktijkvoorbeeld 2
V., geboren op 15-10-1956 is in Marokko gehuwd en uit dit huwelijk
worden vier kinderen geboren. Het huwelijk wordt beëindigd, omdat V.
naar Nederland vertrekt. Hij krijgt hier verblijfsrecht omdat hij
stelt een relatie te zijn aangegaan met een Marokkaanse vrouw die in
Nederland woont. Die relatie is echter niet van lange duur; wanneer V.
in het bezit is van een onnafhankelijke verblijfsvergunning, wordt
zijn nieuwe relatie beeindigd. Op 3 februari 2004 verzoekt hij
vervolgens om overkomst van zijn ex-vrouw, omdat zijn relatie met haar
weer zou zijn opgeleefd. De gevraagde verblijfsvergunning wordt
afgegeven en zijn eerste vrouw plus de minderjarige kinderen reizen
naar Nederland om zich hier bij V. te vestigen.
o 4.) Geen gezinsvorming- en hereniging bij criminelen
Iemand die een partner of familielid uit het buitenland over wil laten
komen moet aan een aantal voorwaarden voldoen, waarvan het hebben van
voldoende inkomen de belangrijkste is. De voorwaarde dat de
verblijfsgever geen misdrijf mag hebben gepleegd ontbreekt nu ten ene
male. In de praktijk verzoeken veel criminelen dan ook om overkomst
van een partner / familielid. Maar migranten die zich bij deze
criminele verblijfsgevers vestigen, blijken vaak slecht te integreren
en raken zelf ook niet zelden op het criminele pad. Hun verblijfsgever
geeft immers al niet het goede voorbeeld voor een fatsoenlijke /
succesvolle deelname aan onze samenleving. Daarom moet bij het plegen
van een misdrijf het recht vervallen om een partner / familielid uit
het buitenland over te laten komen.
Omdat niet-westerse allochtonen al fors zijn oververtegenwoordigd in
de criminaliteitsstatistieken geldt dit voorstel alleen voor
niet-westerse allochtonen die om overkomst van een partner /
familielid vragen. Hierbij wordt opgemerkt dat een grote groep
criminele vreemdelingen als gevolg van onze plannen de kans al niet
meer krijgt om een partner over te laten komen, omdat het
verblijfsrecht van vreemdelingen die een misdrijf plegen immers veel
sneller moet komen te vervallen. De maatregel blijft echter toch
relevant, omdat veel migranten die een partner / gezinslid over willen
laten komen inmiddels genaturaliseerd zijn tot Nederlander / geen
dubbele nationaliteit hebben, waardoor verwijdering uit Nederland niet
mogelijk is. Een zeer belangrijk punt is ook dat potentiële
vrouwelijke migranten met deze maatregel worden beschermd.
Mishandeling van vrouwen komt bij allochtonen helaas bijzonder vaak
voor; de bezetting van "blijf van mijn lijf- huizen" spreekt
boekdelen. Mannen die veroordeeld zijn wegens mishandeling van hun
partner, kunnen als gevolg van deze maatregel geen andere partner uit
het buitenland halen, die anders wellicht ook met (huiselijk) geweld
zou worden geconfronteerd.
Praktijkvoorbeeld 3
V., van Marokkaanse nationaliteit, heeft op 20-06-02 om overkomst
verzocht van zijn echtgenote en kind. Deze aanvraag is ingewilligd.
Op 20-11-03 verklaart de echtgenote bij de politie dat ze haar
echtgenoot vanwege grote problemen wil verlaten. Hierbij vraagt ze
hulp van de politie om haar spullen bij hem op te halen, omdat de
echtgenoot een drugshandelaar is en in het bezit is van een wapen.
Dit is gebeurd, en de echtgenote verblijft hierna bij haar zus in
Rotterdam. V. eist dat zijn zoon bij hem blijft. Aan deze eis wordt
echter niet tegemoet gekomen, omdat de moeder hier geen toestemming
voor geeft. Op 12 augustus 2004 dient V. een verzoek in om overkomst
van zijn nieuwe echtgenote. Op dat moment is hij volgens Nederlands
recht echter nog steeds gehuwd met zijn eerste vrouw. Vanwege deze
polygamie is het naturalisatieverzoek van V. overigens afgewezen.
o 5.) Zelfstandig verblijf pas na 10 jaar (in plaats van na 3 jaar)
Het gezinsvormingsbeleid wordt door vreemdelingen massaal aangegrepen
om zich in Nederland te vestigen; van echte duurzame relaties of
huwelijken, op grond waarvan dat recht wordt verkregen, is in veel
gevallen geen sprake. De verblijfsvergunning die voor verblijf bij een
in Nederland wonende partner / echtgenoot wordt afgegeven is voor de
eerste drie jaar afhankelijk van het (voort)bestaan van de relatie of
het huwelijk. Na drie jaar is deze afhankelijkheid voorbij, en kan een
zelfstandige verblijfsvergunning (voor "voortgezet verblijf"), of een
Nederlands paspoort, worden verkregen. Het aantal relaties dat
(precies) na drie jaar eindigt is onder migranten bijzonder groot. Dit
duidt er natuurlijk op dat de relaties / huwelijken veelal gefingeerd
zijn om een verblijfsvergunning te bemachtigen en niet gebaseerd zijn
op liefde. In veel gevallen haalt de migrant, die net een zelfstandige
verblijfsvergunning heeft verkregen, op zijn / haar beurt ook zelf
meteen een partner uit het land van herkomst. Dit "sneeuwbaleffect"
heeft (mede) tot de enorme groei van de Turkse en Marokkaanse
gemeenschap in Nederland geleid en moet onmiddellijk worden gestopt of
vertraagd. Dit kan door de periode waarna een zelfstandige
verblijfsvergunning kan worden verkregen te verlengen naar 10 jaar.
Praktijkvoorbeeld 4
V. is naar Nederland gekomen om zich bij haar partner te vestigen. Na
drie jaar en een paar dagen is de gestelde relatie voorbij en gaat ze
naar de gemeente om een onafhankelijke verblijfsvergunning aan te
vragen, waar ze dan ook recht op heeft. Dit is niet de enige aanvraag
die ze doet, want ze vult ook meteen papieren in om een Turkse man
naar Nederland over te laten komen, wat met haar nieuwe verblijfrecht
ook kan. Op dezelfde dag vult ook de man met wie ze drie jaar een
`relatie' heeft gehad een setje papieren in; hij laat een nieuwe
partner uit Turkije over komen.
o 6.) Het verstrekken van een waarborgsom bij gezinsvorming
Immigratie kost de Nederlandse samenleving veel meer geld dan het
oplevert. Dit komt onder meer door de hoge uitkeringsafhankelijkheid
onder allochtonen. Het ligt in de rede dat de rekening van door
migranten gemaakte kosten in de eerste plaats betaald moet worden door
degenen die deze migranten (in het kader van gezinsvorming) naar
Nederland hebben laten overkomen. Daarom stellen wij voor dat iedereen
die een partner uit het buitenland haalt, een waarborgsom van EUR
10.000,- moet betalen. Wanneer de migrant binnen de eerste 10 jaar van
zijn / haar verblijf in Nederland -op wat voor wijze dan ook- een
beroep doet op publieke middelen (uitkering, huursubsidie e.d.), wordt
deze waarborgsom ingehouden. In Denemarken is dit systeem overigens al
ingevoerd: Daar moet iedereen die een partner uit het buitenland haalt
een waarborgsom van ruim EUR 7400,-betalen.
o 7.) Gezinsmigratie alleen mogelijk voor (huwelijks)partners en voor
kinderen beneden de 15 jaar
Het Nederlandse vreemdelingenbeleid maakt het mogelijk dat men om
overkomst kan vragen van onder meer kinderen (ook van meerderjarige
kinderen) en ouderen (van 65 jaar of ouder). Deze reikwijdte van
gezinsmigratie is veel te ruim, en moet beperkt worden tot
(huwelijks)partners en kinderen van beneden de 15 jaar. Het spreekt
immers voor zich dat oudere kinderen, die bijna geheel zijn opgegroeid
in een ander land, moeilijker in Nederland kunnen aarden dan jongere
kinderen. Ouders die hun kinderen uit het buitenland over willen laten
komen, moeten hiertoe dus een aanvraag indienen voordat de kinderen de
leeftijd van 15 jaar hebben bereikt.
o 8.) Gezinsvorming alleen mogelijk voor partners van 24 jaar of
ouder
Vóór 1 november 2004 was de minimum- leeftijd om in aanmerking te
kunnen komen voor een verblijfsvergunning voor gezinsvorming- of
hereniging 18 jaar. Dit gold zowel voor de migrant, als voor degene
die deze migrant naar Nederland liet overkomen. Deze leeftijdsgrens is
daarna opgerekt naar 21 jaar in geval van gezinsvorming, maar bij
gezinshereniging bleef de leeftijdsgrens van 18 jaar gehandhaafd. Dit
onderscheid is onzinnig! Wij stellen voor om bij gezinsvorming- en
hereniging eenzelfde leeftijdsgrens te hanteren, en wel een grens van
24 jaar (voor beide partners). De kans dat ouders hun kinderen in een
huwelijk kunnen dwingen neemt immers af naarmate kinderen ouder en
zelfstandiger worden.
o 9.) Geen EU- beleid op het gebied van gezinsvorming- en hereniging
De allergrootste bedreiging voor het goed reguleren van gezinsvorming
en hereniging wordt gevormd door de EU! Het Gemeen¬schapsrecht op het
gebied van immigratie is onvoorstelbaar zwak en naïef. Zo moet
Nederland zich houden aan de absurde bepaling dat familie- en
gezinsleden van EU- onderdanen die in een ander EU-land verblijven dan
waarvan ze de nationaliteit bezitten ook `automatisch' worden
aangemerkt als EU-onderdaan. Dat betekent dus dat bijvoorbeeld een
Algerijn met een Frans paspoort die zich in Nederland vestigt, niet
alleen zelf een EU-status krijgt, maar dat ook zijn vrouw en kinderen
deze status van EU-onderdaan krijgen. De nationaliteit van de familie-
of gezins¬leden speelt dan geen rol en alle `normale'
toelatingsvoorwaarden vervallen!
Zo hoeft niet voldaan te worden aan Nederlandse eisen zoals de
inkomeneis, het samenwoningsvereiste, het MVV-vereiste etc. De
effecten van deze bepaling laten zich natuurlijk niet raden: heel veel
vreemdelingen - bijvoorbeeld een tien jaar illegaal in Nederland
verblijvende Egyptenaar - die normaliter niet voor een
verblijfsvergunning in aanmerking zouden komen, melden zich nu bij de
gemeente met bijv. een Egyptische partner die een Duits paspoort
heeft. Hiermee is rechtmatig verblijf in Nederland alsnog eenvoudig
geregeld! Door deze onvoorstelbaar zwakke immigratieregels, moet (op
dit gebied) afstand worden genomen van de EU door de betreffende
verdragen op onderdelen te wijzigen danwel voor een opt-out te kiezen.
Praktijkvoorbeeld 5
V. is in 1994 naar Nederland gekomen en heeft een aantal kansloze
verblijfsaanvragen ingediend. Op enig moment is hij uitgezet naar
Turkije, hetgeen hem er echter niet van weerhield om weer terug te
keren naar Nederland. Hij meldde zich recentelijk bij de gemeente met
zijn nieuwe vrouw, een Turkse met een Duits paspoort. Deze vrouw heeft
hier EU-verblijfsrecht en die status geldt nu dus ook voor V. Hij
hoefde daarvoor niet aan alle gangbare verblijfsvoorwaarden te
voldoen, zoals aan de vrij strevige inkomenseis, de eis om een MVV te
hebben, de eis om met de partner samen te wonen, de eis om een
inburgeringstoets te doen etc.
o 10.) Betere controle op inkomens- en samenwoningsvereisten
Belangrijke voorwaarden in het vreemdelingenbeleid zijn dat degene die
een partner of familielid uit het buitenland over laat komen over
voldoende inkomen moet beschikken en feitelijk met die persoon moet
samenwonen. Dit wordt echter onvoldoende gecontroleerd. Er vinden geen
standaardcontroles plaats bij bijv. de belastingdienst. Resultaat:
grootschalige fraude met valse arbeidscontracten en
salarisspecificaties. Er zijn legio uitzendbureaus en loonbedrijven
die deze valse documenten tegen betaling ter beschikking stellen. Wij
stellen voor dat de IND te allen tijde standaard bij de
belastingdienst controleert of er ook daadwerkelijk sprake is van het
gestelde inkomen. Bovendien zal er ook bij de Gemeentelijke Sociale
Diensten moeten worden gecontroleerd of betrokkene geen
bijstandsuitkering geniet, want indien dat het geval is wordt niet aan
de inkomenseis voldaan. Ook moet actiever door de vreemdelingenpolitie
worden gecontroleerd of mensen daadwerkelijk samenwonen.
Praktijkvoorbeeld 6
V. heeft een verblijfsvergunning voor verblijf bij haar echtgenoot,
maar is al langer dan een jaar van deze echtgenoot gescheiden en leeft
waarschijnlijk nog veel langer al niet meer met hem samen. Dat heeft
ze niet aan de IND doorgegeven, zodat ze haar vergunning heeft
behouden. Bij gebrek aan controle van IND-zijde is dit ook redelijk
makkelijk. Dat is jammer, omdat hierdoor lange tijd ten onrechte een
bijstandsuitkering aan V. is verstrekt, hetgeen overigens op zichzelf
al een grond is om haar verblijfsvergunning in te trekken.
o 11.) Valse gegevens bij verblijfsaanvraag: aanvraag altijd afwijzen
Het is in de praktijk aan de orde van de dag dat bij
verblijfsaanvragen valse gegevens worden verstrekt. Hier staat op
zichzelf geen enkele sanctie op: als je bijvoorbeeld ondanks een
leugen toch aan alle voorwaarden voldoet, dan leidt de leugen niet tot
afwijzing van het verzoek om een verblijfsvergunning. Maar ook leugens
in de asielprocedure hebben nu geen effect op later opgestarte
reguliere procedures. Als iemand in een asielprocedure de boel
aantoonbaar heeft bedrogen (door bijvoorbeeld te liegen over
nationaliteit), kan dit in andere (reguliere) procedures nooit worden
tegengeworpen. Het is logisch dat het claimen van een
verblijfsvergunning middels leugens en bedrog moet worden ontmoedigd.
Mensen die bewust valse gegevens verstrekken zouden dan ook hun
rechten moeten verspelen om ooit nog voor verblijf in Nederland in
aanmerking te komen.
Praktijkvoorbeeld 7
V. reist Nederland in en dient een asielaanvraag in. Hierbij geeft ze
aan geen papieren te hebben en uit Liberia te komen, alwaar ze
onbeschrijflijke oorlogsellende heeft meegemaakt. De aanvraag wordt
afgewezen. V. hoeft echter niet uit Nederland te vertrekken, omdat ze
een nieuwe verblijfsaanvraag heeft ingediend: ze zegt recht te hebben
op een reguliere verblijfsvergunning voor verblijf bij partner. Omdat
ze er achter kwam dat voor reguliere verblijfsdoelen altijd het
paspoortvereiste geldt, heeft ze haar tijdens de asielprocedure gedane
bewering dat ze dat niet heeft (en ook niet kan krijgen) teruggenomen.
V. blijkt over een puntgaaf Nigeriaans (!) paspoort te beschikken.
o 12.) Nederlandse verblijfsvergunning: in Nederland wonen of
intrekking vergunning
Een verblijfsvergunning kan worden ingetrokken als een vreemdeling
zijn hoofdverblijf buiten Nederland heeft gevestigd. Dit gebeurt als
hard kan worden gemaakt dat iemand tenminste 9 maanden niet meer in
Nederland heeft verbleven, of als iemand voor het derde
achter¬eenvolgende jaar meer dan zes achtereenvolgende maanden buiten
Nederland heeft verbleven. Nog afgezien van het feit dat hier nooit op
wordt gecontroleerd, zijn die termijnen natuurlijk veel te lang. Want
het hebben van een Nederlandse verblijfsvergunning moet betekenen dat
ook in Nederland wordt gewoond. En daarvan is nauwelijks sprake als
vreemdelingen jaarlijks (meer dan) de helft van de tijd in hun eigen
land van herkomst kunnen vertoeven. En dat gebeurt dan ook veelvuldig;
vreemdelingen gaan in groten getale voor vele maanden per jaar naar
hun land van herkomst. Hierdoor wordt niet of nauwelijks een bijdrage
geleverd aan de Nederlandse samenleving. De focus van migranten blijft
gericht op hun bestaan in het land van herkomst. Wie voor een
Nederlandse verblijfsvergunning kiest, moet natuurlijk ook voor een
bestaan in Nederland kiezen. Daarom stellen wij voor dat het
verblijfsrecht van migranten wordt ingetrokken bij een verblijf in het
buitenland van langer dan zes weken!
Praktijkvoorbeeld 8
V. is in 2000 vanuit Marokko naar Nederland gekomen en heeft nu een
verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd. In 2005 geeft hij te kennen
dat zijn nieuwe echtgenote en haar kinderen ook een Nederlandse
verblijfsvergunning willen hebben, nu de kinderen hun schoolopleiding
in Marokko hebben afgemaakt. Zij dienen daartoe een aanvraag in (voor
verblijf bij V.), waarbij opgemerkt wordt dat V. op dit moment niet in
Nederland woont. Hij geeft er de voorkeur aan om zo lang mogelijk
(ongeveer de helft van het jaar) in Marokko te verblijven. Daar woonde
hij ook bij zijn nieuwe echtgenote, die dus nu de verblijfsaanvraag
doet. V. heeft geen werk, voldoet dus niet aan de inkomenseis, maar
wil daar vrijstelling van vanwege "arbeidsongeschiktheid".
o 13.) Uitzetting per Koninklijke Luchtmacht
Het sluitstuk van een goed vreemdelingenbeleid is een goed
terugkeerbeleid. In 2005 waren er volgens een schatting van Minister
Verdonk maar liefst 250.000 illegaal in Nederland verblijvende
personen. Van dit ongelooflijk grote aantal moeten zoveel mogelijk
vreemdelingen uit Nederland worden verwijderd. Topprioriteit moet dan
natuurlijk liggen bij criminelen en bezorgers van andersoortig
overlast. Zoals alle procedures in het vreemdelingenbeleid, kosten
uitzetprocedures ontzettend veel tijd, geld en moeite. Soms vertrekken
vreemdelingen zelfstandig uit Nederland. Helaas is echter veel vaker
sprake van gedwongen vertrek! Vreemdelingen worden dan, al dan niet
onder begeleiding, door de Koninklijke Marechaussee naar een land
uitgezet.
Als vreemdelingen onder begeleiding van medewerkers van de Koninklijke
Marechaussee worden uitgezet (3 medewerkers per vreemdeling), gebeuren
er vaak nare dingen: Veel vreem¬de¬lingen verzetten zich tegen hun
uitzetting door de Marechausseemedewerkers te slaan en te schoppen.
Ook worden medewerkers gebeten en bespuugd. Vaak gebeurt dat met
bloed, dat is vrijgekomen door het stukbijten van de tong of wang.
Hierdoor ontstaat het risico op besmetting met ziekten, zoals het
hiv-virus. Om uitzetting tegen te gaan smeren veel vreemdelingen
zichzelf verder vaak in met hun uitwerpselen. Een woordvoerder van de
Marechaussee benadrukte in 2004 nog dat het in ongeveer 10 procent van
alle gevallen mis gaat. Bij meer dan de helft van alle geëscorteerde
uitzettingen wordt de vlucht afgebroken! Ook weigeren gezagvoerders
van vluchten in toenemende mate uit te zetten vreemdelingen, die
problemen veroorzaken, aan boord te nemen. Door dit problematische
karakter van uitzettingen, moeten deze niet langer per (KLM) lijn- of
chartervlucht worden uitgevoerd. De overlast van uitzettingen kan
eenvoudig worden tegen¬gegaan door toestellen van de Koninklijke
Luchtmacht in te zetten! De luchtmacht heeft immers al geschikte
(grote) toestellen beschikbaar voor deze taak. Waarschijnlijk zijn de
vluchten met deze toestellen ietwat soberder dan de gebruikelijke
lijn- of chartervluchten, maar dat is alleen maar een voordeel.
Praktijkvoorbeeld 9
Uitzettingen maken niet altijd evenveel indruk op vreemdelingen. Zo
ook niet op V., van Egyptische nationaliteit. Deze crimineel is op
grond van zijn gepleegde misdaden recentelijk tot ongewenst
vreem¬de¬¬ling verklaard en per lijnvlucht, onder begeleiding van
medewerkers van de marechaussee, uitgezet naar Cairo. Vier weken later
dook hij weer op in Nederland, zodat hij opnieuw op de nomi¬natie
staat om uitgezet te worden. De kosten die dit met zich meebrengt zijn
natuurlijk bijzonder hoog!
o 14.) Zonder inreistoestemming (MVV) géén verblijfsaanvraag in
Nederland afwachten
Vreemdelingen die voor een regulier verblijfsdoel naar Nederland
willen komen, moeten vantevoren in het bezit zijn gesteld van een
machtiging tot voorlopig verblijf (MVV). Zo'n MVV wordt in het land
van herkomst afgegeven als is vastgesteld dat aan alle
toelatingsvoorwaarden wordt voldaan. Eenmaal in Nederland wordt
vervolgens de verblijfsvergunning aangevraagd en de beslissing daarop
mag hier worden afgewacht. Maar vreemd genoeg mogen ook vreemdelingen
die géén MVV hebben de beslissing op een verblijfsaanvraag in
Nederland afwachten. Dit resulteert in het ongewenste feit dat
jaarlijks duizenden vreemdelingen illegaal Nederland inreizen en op
kinderlijk eenvoudige wijze (voor maandenlang) rechtmatig verblijf
regelen door een (vaak kansloze) verblijfsaanvraag in te dienen. Deze
vreemdelingen zijn vervolgens moeilijk uitzetbaar.
Een ander probleem is dat vele uitgeprocedeerde vreemdelingen massaal
hun uitzetting traineren door simpelweg een nieuwe verblijfsaanvraag
in te dienen, waarop de beslissing hier (dus) mag worden afgewacht.
Deze problemen zijn eenvoudig op te lossen door alleen vreemdelingen
die een MVV hebben gekregen de beslissing op hun verblijfsaanvraag in
Nederland af te laten wachten.
Praktijkvoorbeeld 10
Namens V. is tot drie keer toe een machtiging tot voorlopig verblijf
(MVV) aangevraagd voor "verblijf bij vader". De aanvragen zijn echter
steeds door de IND afgwezen. Ook de rechter bepaalde vervolgens dat
niet aan de toelatingsvoorwaarden werd voldaan. Desondanks reist de
inmiddels meerderjarige V. toch naar Nederland en vraagt hier een
verblijfsvergunning aan voor verblijf bij zijn vader. Hij geeft
hierbij aan dat hij vrijstelling van het MVV-vereiste wil, omdat hij
gezinslid is van een EU-onderdaan, hetgeen echter onzin is. Later
geeft hij aan dat hij vrijstelling wenst van het MVV-vereiste vanwege
medische klachten. V. mag de aanvraag in Nederland afwachten en n.a.v.
zijn verzoek om vrijstelling van het MVV-vereiste wordt een onderzoek
opgestart bij het Bureau Medische Advisering van de IND. In de
bezwaarfase van de procedure vindt ook een hoorzitting plaats, waarbij
-zoals gebruikelijk is bij dit soort zaken- een tolk ter beschikking
is gesteld. Uit het rapport van de medisch adviseur komt naar voren
dat de medische klachten van V. geen aanleiding geven om hem vrij te
stellen van het MVV-vereiste: hij kan gewoon reizen en zijn
behandeling plus medicijnen zijn beschikbaar in Turkije. Het
bezwaarschrift wordt dan ook ongegrond verklaard. Terwijl V., gelet op
de meerdere afwijzingen op zijn MVV-aanvragen, geen toestemming had om
zich in Nederland te vestigen, heeft hij de Nederlandse samenleving
met zijn komst toch voor een voldongen feit gesteld, hetgeen beloond
is met het feit dat hij hier lange tijd (tijdens zijn
verblijfsprocedures) rechtmatig verblijf en medische behandelingen
kreeg. Het is niet bekend of V. is teruggekeerd naar Turkije.
o 15.) Eén verblijfsaanvraag per vreemdeling
Omdat geen grens is gesteld aan het aantal verblijfsaanvragen dat kan
worden ingediend, houden veel vreemdelingen zichzelf (veelal met
kansloze aanvragen) eindeloos in procedure. Naast het feit dat deze
vreemdelingen (hierdoor) niet kunnen worden uitgezet, brengt dit vele
andere nadelen met zich mee. Denk bijvoorbeeld aan de werkcapaciteit
van de IND en rechtbanken die hierdoor wordt opgeslokt en de zeer hoge
kosten die onderzoeken / tolken e.d. met zich mee brengen. Een grens
stellen van maximaal één aanvraag om een (reguliere)
verblijfsvergunning per vreemdeling is daarom meer dan
gerechtvaardigd.
Op voorstel van Groep Wilders is dit punt op donderdag 28 september
door de Tweede Kamer overgenomen! De betreffende motie werd aangenomen
met steun van onder meer CDA, VVD en LPF.
Praktijkvoorbeeld 11
Samengevat procedure-overzicht van V., van Turkse nationaliteit:
- asielprocedure (aanvraag om toelating als vluchteling) 1; t/m beroep
afgewezen.
- aanvraag om een reguliere verblijfsvergunning voor `medische
behandeling' 1; t/m beroep afgewezen.
- aanvraag om een reguliere verblijfsvergunning o.g.v. `klemmende
redenen van humanitaire aard' 1; t/m beroep afgewezen.
- aanvraag om een reguliere verblijfsvergunning voor `verblijf bij
minderjarig kind'; t/m beroep afgewezen.
- aanvraag om een reguliere verblijfsvergunning o.g.v. `klemmende
redenen van humanitaire aard' 2; t/m bezwaar afgewezen.
- asielprocedure (aanvraag om toelating als vluchteling) 2; t/m beroep
afgewezen.
- aanvraag om een reguliere verblijfsvergunning voor `arbeid in
loondienst'; t/m bezwaar afgewezen.
- verblijfsaanvraag o.g.v. een zogenaamde witte illegalenregeling; t/m
bezwaar afgewezen.
- aanvraag om een reguliere verblijfsvergunning voor `medische
behandeling' 2; t/m beroep afgewezen.
- aanvraag om een reguliere verblijfsvergunning o.g.v. `vreemdeling
die buiten zijn schuld Nederland niet kan verlaten'; t/m bezwaar
afgewezen.
- aanvraag om een reguliere verblijfsvergunning voor `verblijf bij
partner'; in eerste aanleg afgewezen.
- aanvraag verblijfsvergunning o.g.v. de door Nawijn geintroduceerde
`14-1 regeling'; afgewezen!
- Aanvraag reguliere verblijfsvergunning `bijzonder individueel
geval'; loopt nog!
Naast al deze procedures die IND en rechtbanken nu al jarenlang
bezighouden worden er tientallen brieven geschreven en klachten
ingediend. Ook komen er steunbetuigingen van moskeeën e.d. binnen.
Als een reactie hierop iets te lang uitblijft, schakelt de advocaat
van V. meteen de nationale ombudsman in, die de IND vervolgens
aanspoort sneller te reageren. De advocaat van V. wil alle gevoerde
procedures het liefst nog eens over doen, en dient dus herhaaldelijk
`verzoeken om heroverweging' in.
o 16.) Criminele immigranten het land uit
Criminele vreemdelingen worden onder het huidige beleid te veel in
bescherming genomen. Zo kan iemand die langer dan 5 jaar geleden
(bijvoorbeeld tijdens illegaal verblijf in Nederland) een misdrijf
heeft gepleegd "gewoon" worden toegelaten tot Nederland, omdat het
delict dan is verjaard. Wij stellen voor deze periode op te rekken
naar 10 jaar. Een ander probleem is dat criminele vreemdelingen,
eenmaal toegelaten tot Nederland, hun verblijfsvergunning niet snel
genoeg kwijt raken na het plegen van een misdrijf, ook niet na de
laatste aanscherpingen van het kabinet. Groep Wilders / Partij voor de
Vrijheid vindt dat alle criminele migranten, die niet de Nederlandse
nationaliteit bezitten, na het plegen van een misdrijf binnen de
eerste 10 jaar van hun verblijf in Nederland, hun verblijfsrecht
moeten verliezen! Dit sluit overigens goed aan op ons voorstel om
vreemdelingen pas na 10 jaar rechtmatig verblijf in Nederland in
aanmerking te laten komen voor naturalisatie.
Praktijkvoorbeeld 12
V. is vanuit Marokko naar Nederland gekomen en heeft hier enige
verblijfsprocedures doorlopen. Hij pleegt in de tussentijd een ernstig
geweldsdelict, waar hij vijf en een halve maand gevangenisstraf voor
krijgt. Na deze gevangenisstraf meldt hij dat hij een
verblijfsvergunning voor `verblijf bij partner' wil hebben. Deze
eveneens uit Marokko afkomstige partner is zelf ook Nederland
binnengekomen op grond van een (eerdere) partnerrelatie, en heeft
inmiddels de Nederlande nationaliteit verkregen. Het feit dat V. een
veroordeelde geweldspleger is, is geen reden om de
verblijfsvergunning te weigeren. Hij mag zich dus bij zijn partner
vestigen, maar dient nog wel een bezwaarschrift in, omdat hij het niet
eens is met de ingangs¬datum van zijn verblijfsvergunning; hij wil per
eerdere datum rechtmatig verblijf in Nederland toegekend krijgen,
zodat met terugwerkende kracht aanspraak gemaakt kan worden op meer
huursubsidie e.d.! Maar omdat hij de verblijfsaanvraag nu eenmaal niet
eerder dan de ingangsdatum van de vergunning heeft ingediend, wordt
het bezwaarschrift ongegrond verklaard.
P.S. bovenstaande situatie kon plaatsvinden tot 15-2-05. Het openbare
orde beleid is inmiddels enigszins aangescherpt.
o 17.) Assimilatiecontract voor immigranten
Een noodzakelijke eis aan de (toekomstige) migrant is het tekenen van
een `assimilatie¬contract' met de Nederlandse overheid. Hiermee geeft
de migrant te kennen dat hij de Nederlandse dominante waarden en
normen zal gaan delen. Het niet tekenen van dit contract zal een
directe afwijzingsgrond zijn van de verblijfsaanvraag en een
intrekkings¬grond van de verblijfsvergunning van vreemdelingen die
hier al zijn. Dit laatste gebeurt ook als vast komt te staan dat het
contract niet wordt nageleefd. Het contract zal onder meer toe gaan
zien op: gelijkheid tussen man en vrouw, het niet accepteren van
gebruik van fysiek geweld tegen vrouwen, het principe van scheiding
tussen kerk en staat en de vrijheid van homoseksuelen om een relatie
aan te gaan met iemand van hetzelfde geslacht.
o 18.) Remigratie naar het land van herkomst bevorderen
In plaats van immigratie kan beter de (vrijwillige) remigratie van
vreemdelingen naar hun land van herkomst worden bevorderd. Niet alleen
omdat Nederland vol is, en immigratie zeer veel problemen met zich
meebrengt (integratieproblemen, criminaliteit etc.), maar ook omdat
dit vanuit economisch oogpunt beter is: Onderzoek van Regioplan
beleidsonderzoek heeft aan het licht gebracht dat elke vreemdeling,
die in het kader van de remigratiewet vrijwillig terugkeert naar het
land van herkomst, de schatkist over een periode van 10 jaar maar
liefst EUR 33.531 oplevert! Zelfs met de betaling van zeer forse
terugkeer¬premies aan deze vreemdelingen, wordt er dus enorm veel geld
bespaard op uitgaven voor zaken als uitkeringen, huursubsidie,
gezondheidszorg en onderwijs. Deze uitgaven zouden wel moeten worden
gedaan als de remigrerende vreemdelingen in Nederland zouden zijn
gebleven.
Groep Wilders / Partij voor de Vrijheid wil structureel 250 miljoen
euro investeren om de vrijwillige remigratie van vreemdelingen verder
te stimuleren. Voorwaarde voor deze extra financiële injectie is wel
dat de terugkeeroptie, zoals die nu nog bestaat voor remigranten, dan
vervalt. Want nu gebeurt het te vaak dat mensen die gebruik maken van
de riante remigratieregelingen in een later stadium weer terugkeren
naar Nederland.
____________________