Toneelgroep Amsterdam

PERSBERICHT
Amsterdam, 2 november 06

Rouw siert Electra
ondergang van een aloude dynastie
tamtam dec 06 / topstukken tournee vanaf jan 07

|van          |Eugene O'Neill                                  |
|regie        |Ivo van Hove                                    |
|vertaling    |Ger Thijs                                       |
|scenografie  |Jan Versweyveld                                 |
|kostuumontwer|An D'Huys                                       |
|p            |                                                |
|geluidsontwer|Marc Meulemans                                  |
|p            |                                                |
|video        |Trish Fox, Tal Yarden                           |
|dramaturgie  |Alexander Schreuder                             |
|             |                                                |
|met          |Janni Goslinga, Hans Kesting, Hugo Koolschijn,  |
|             |Alwin Pulinckx, Halina Reijn, Eelco Smits,      |
|             |Karina Smulders                                 |
|coproductie  |Toneelschuur Haarlem                            |
Dit seizoen herneemt Toneelgroep Amsterdam de voorstelling Rouw siert Electra tijdens het festival Tamtam (7 t/m 10 dec. 06) en als geselecteerde Topstukkenvoorstelling (30 jan. t/m 7 april 07). Rouw siert Electra is een aangrijpend familiedrama van Nobelprijswinnaar Eugene O'Neill, in regie van Ivo van Hove. Het bijzondere gebruik van multimedia creëert een rijkdom aan zeggingskracht. De voorstelling ging in 2003 in première en werd geselecteerd voor het hierop volgende theaterfestival. Halina Reijn ontving voor haar rol van Lavinia een Theo d'Or nominatie (prijs voor beste vrouwelijke hoofdrol). Hans Kesting speelt in deze herneming een bijzondere dubbelrol, die van man én minnaar van Christine Mannon. Hij neemt hiermee de rol van Pierre Bokma over, die eerder echtgenoot Ezra Mannon speelde.

synopsis
In het puriteinse New England van vlak na de Amerikaanse Burgeroorlog keert Ezra Mannon terug van het front. Zijn vrouw heeft een relatie met een ander en vermoordt hem. Dochter Lavinia en zoon Orin nemen wraak en drijven hun moeder de dood in. Maar die daad is geen bevrijding. De doden blijven Orin achtervolgen totdat ook hij een einde aan zijn leven maakt. Lavinia blijft achter en sluit zich op in het huis van de familie, alleen met de doden.

eugene o'neill
Eugene O'Neill nam voor Rouw siert Electra (1931) de Oresteia van Aischylos als uitgangspunt, maar gaf zijn stuk uiteindelijk een geheel andere wending. Wat hij wilde laten zien was een 'modern psychological fate': niet de goden van de oude Grieken maar onbewuste psychische krachten bepalen het lot. In 1936 kreeg O'Neill de Nobelprijs voor zijn gehele oeuvre. De jury noemde Rouw siert Electra 'een nachtmerrie van perverse familieverlangens' en 'zijn grootste werk'.

ivo van hove
Ivo van Hove heeft een grote affiniteit met het werk van O'Neill. Hij regisseerde Rouw siert Electra al eens in 1989, bij Het Zuidelijk Toneel. Daarna volgden bij hetzelfde gezelschap Het begeren onder de olmen (1992) en Rijkemanshuis (1995, Gouden Gids Publieksprijs). In het buitenland regisseerde hij o.a. More Stately Mansions bij New York Theatre Workshop (1998, bekroond met een Obie Award). Van Hove: 'De kracht van O'Neill is dat hij je er telkens weer op wijst dat je je afkomst niet kan verloochenen. In Rouw siert Electra is dat heel duidelijk: Lavinia vindt zichzelf een vrije vrouw van de wereld. Orin wijst haar op de onlosmakelijke familiebanden. Het bloed van haar ouders stroomt door haar aderen, of ze dat nu wil of niet.'

multimedia
De Amerikaanse videokunstenaars Trish Fox en Tal Yarden maakten speciaal voor Rouw siert Electra een multimediaontwerp, waardoor in de voorstelling een rijkdom aan communicatiemogelijkheden ontstaat.

Topstukken 06|07

Rouw siert Electra maakt deel uit van Topstukken 06|07, een selectie van vier spraakmakende stukken van de toonaangevende toneelgezelschappen. De andere voorstellingen zijn: Alexander van Het Toneel Speelt, Platonov van het ro theater en De graaf van Monte Cristo van Het Nationale Toneel. www.topstukken.nl

EINDE PERSBERICHT /