SGP
14 - 12 - 06 | Het is buitengewoon!
Het wachten op een uitweg uit de impasse, gisteren, is uiteindelijk
niet voor niets gebleken. Rond de klok van twaalven is door de
Minister-President een oplossing gepresenteerd, die in tal van
opzichten afwijkt van wat normaal is: een buitengewone oplossing.
Normaal is dat het kabinet een motie die het fundamenteel
onuitvoerbaar acht, niet uitvoert. Normaal is, dat een minister die
een motie van wantrouwen aan zijn broek krijgt, opstapt.. Normaal is
dat ministers die het principieel oneens blijven met een nieuw
kabinetsbesluit, opstappen. Normaal is dat ministers die blijven
zitten, zich conformeren aan genomen besluiten, ook al zijn zij het er
niet mee eens.
Zo bezien, is het niet moeilijk om de gepresenteerde uitweg stevig te
bekritiseren. Normaal is het allemaal niet: het is een
staatsrechtelijk noodverband.
Maar een ding is helder: de ongekende patstelling tussen Kamer en
kabinet was ontstaan, leidde tot een buitengewone situatie. Een
uitzonderlijke situatie vraagt om een uitzonderlijke oplossing. Het is
fair om zo ook de gepresenteerde uitweg te beoordelen.
Er ontstond een crisis-achtige sfeer, nadat de polarisatie rond de
pardonregeling een kookpunt bereikte met de aanvaarding van een motie
van afkeuring. Een onbestuurbare situatie leek te ontstaan. Het
landsbelang vordert dan ook over de eigen politieke schaduw heen te
stappen.
Dan is voor ons de keuze helder. Als wij op inhoudelijke gronden een
beleidskeuze moeten maken tussen het probleemvolle vooruitlopen op een
mogelijke pardonregeling of het afwachten van zoân regeling, kiezen
wij overtuigd voor het laatste, voor wijze terughoudendheid. Maar als
wij nu moeten kiezen tussen het voortduren van een crisissituatie door
vast te houden aan het eigen gelijk, of genoegen te nemen met het toch
vooruitlopen op zoân pardonregeling, kiezen wij voor het laatste. Zo
moet het nu maar.
Mits onze vragen die we daarbij hebben bevredigend worden beantwoord!
De vragen die zich eerder tot de indieners van de motie richtten,
komen nu op het bordje van het kabinet terecht. Ik wil er twee noemen.
1)Wat is nu precies de doelgroep? De formulering is nogal cryptisch en
bevat de vage beperkende voorwaarde dat uitzetting niet plaatsvindt
âwanneer dat op humanitaire bezwaren stuit.â Waar begint en eindigt
precies de laatste fase?2) welke uitvoeringsinspanning gaat dit
allemaal vragen, juist door die onhelderheid? Wat betekent dit voor
het beroep op de rechter, welke extra inspanning wordt van de IND
gevraagd?
We willen van het kabinet bovendien een harde toezegging. En dat is
dat alle inspanningen die nu hiervoor gepleegd moeten gaan worden,
niet ten koste gaan van het voortvarend beoordelen van de individuele
dossiers op schrijnendheid, zodat in die gevallen al gelijk een
verblijfsvergunning wordt gegeven. Het zou onverteerbaar zijn, als
juist zij nu langer in onzekerheid zouden verkeren, en zouden moeten
wachten op een algemene pardonregeling!
De SGP-fractie kan in het licht van de regeerbaarheid van ons land ook
leven met het aanblijven van alle VVD-ministers, inclusief minister
Verdonk, met een herschikking van taken. Ook hier is het niet moeilijk
de bedenkingen en bezwaren te vermenigvuldigen. Maar, in het belang
van de regeerbaarheid van ons land, en als uitzonderlijke oplossing in
de gegeven omstandigheden, is ons eindoordeel helder: zo moet het nu
maar! Om een crisis te bezweren, is van alle kanten toegevendheid
nodig. Wat dat betreft gaat het nu nog niet zo ver als in de tijd van
Koning Willem II, die naar eigen zeggen in een nacht van conservatief
liberaal werdâ¦
Het is een goede zaak dat de VVD-ministers , ook al hebben zij grote
bezwaren tegen de gang van zaken, in het belang van de regeerbaarheid
aan willen blijven. Maar laat dan wel helder zijn, dat datzelfde
landsbelang vraagt zich dan nu wel te conformeren aan de nu gemaakte
keuzes. Mogen we ervan uitgaan dat alle liberale ministers zich nu wel
voegen naar het nieuwe besluit, en het niet publiekelijk blijven
bekritiseren? Anders is het landsbelang meer gediend met het opstappen
dan met het aanblijven. Kortom: geen opschorting van de uit-het
kabinetzetting van oppositievoerende ministers!
Daarmee kom ik op mijn laatste punt. Uitzonderlijke situaties vragen
om uitzonderlijke oplossingen. Daarom staan wij welwillend tegenover
de nu gekozen buitengewone, van het normale afwijkende, oplossing. En
spreken wij onze waardering uit voor de buitgewone inzet van de
minister president, en dan in de betekenis: boven het gewone
uitstekend!
Het is wel zaak nu zo snel mogelijk het buitengewone achter ons
laten. Dat is dat we zorgen voor regels die voldoende ruimte bieden
voor rechtvaardigheid en barmhartigheid, en die regels serieus nemen,
kiezen voor barmhartigheid, maar tegen weekhartigheid. Dat we
terughoudendheid in acht nemen in demissionaire periodes. Dat
ministers die moties van wantrouwen krijgen ook opstappen. Dat
ministers zich publiekelijk achter kabinetsbeleid opstellen. Kortom:
nu zo snel mogelijk weer terug naar de normaliteit.
Het is buitengewoon!