Beantwoording Tweede Kamervragen gesteld door het lid Jansen (SP) over de verkoop van
sociale huurwoningen in Maarn.
Kenmerk: 2060708820
Vraag 1
Heeft u kennis genomen van de verkoop van 101 sociale huurwoningen in de woonkern Maarn
(gemeente Utrechtse Heuvelrug) door woningcorporatie De Alliantie te Amersfoort aan de
woningcorporatie Amerongen?
Ja. Een toegelaten instelling kan echter zonder melding en zonder mijn toestemming overgaan
tot het verkopen van sociale huurwoningen aan een andere toegelaten instelling.
Vraag 2
Klopt het dat 87 van deze woningen in 1997 door gemeente Maarn verkocht zijn aan
woningcorporatie De Alliantie (destijds: SCW) voor 77.000 gulden per stuk en nu door
woningcorporatie De Alliantie zijn doorverkocht aan woningcorporatie Amerongen voor ca.
100.000 Euro per stuk (een stijging van 186% in 10 jaar tijd)? Zo ja, vindt u het acceptabel dat
niet-winstbeogende instellingen zeer hoge winst incasseren bij de verkoop van bezit aan een
collega-corporatie, waarvoor de rekening uiteindelijk terecht kan komen bij de huurders en
woningzoekenden van de woonkern de Maarn, in de vorm van een extra huurverhoging dan wel
de verkoop van een deel van het bezit? Zo nee, kunt u aangeven hoe hoog de winst dan wél
was?
In 1997 zijn 87 woningen overgedragen door het gemeentelijk woningbedrijf Maarn aan de
toegelaten instelling Stichting Centrale Woningzorg (SCW), de rechtsvoorganger van de Alliantie.
De 87 woningen maken deel uit van de 101 woningen die recentelijk door de Alliantie zijn
verkocht aan woningbouwvereniging Amerongen.
Ik heb geen inzicht in de prijzen van de verkoop van deze woningen in 1997 en 2007 omdat hier
sprake is van verkopen door een toegelaten instelling aan een andere toegelaten instelling. Voor
verkopen van toegelaten instelling aan toegelaten instelling wordt gebruik gemaakt van
taxatierapporten van de onderhandse verkoopwaarde in verhuurde staat. De gehanteerde
verkoopprijs van de betrokken sociale huurwoningen heeft geen gevolgen voor de huurprijs. Voor
2007 geldt een inflatievolgende huurontwikkeling van 1,1%. Dit geldt zowel voor de huurders van
de Alliantie als voor de huurders van de woningbouwvereniging Amerongen.
Vraag 3
Heeft de staatssecretaris van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer destijds
voorwaarden verbonden aan de hierboven genoemde verkoop van de woningen door de
gemeente Maarn? Zo ja, welke? Zo ja, is door de Inspectie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke
Ordening en Milieubeheer gecontroleerd of deze voorwaarden zijn nageleefd? Indien dat niet
gebeurd is, bent u dan bereid om deze controle alsnog uit te voeren?
De verkoop in 1997 van de 87 sociale huurwoningen is uitgevoerd door het gemeentelijk
woningbedrijf Maarn. Dit gemeentelijk woningbedrijf heeft toentertijd haar gehele bezit
overgedragen aan SCW. Dit was in lijn met het vigerende rijksbeleid om gemeentelijke
woningbedrijven te verzelfstandigen en het bezit over te dragen aan een toegelaten instelling.
In 1995 heeft de toenmalige staatssecretaris van VROM de medewerking van gemeenten
gevraagd in het verschaffen van informatie over de verkoop van gemeentelijk woningbedrijven.
In dit kader is er overleg gevoerd door de Inspectie Volkshuisvesting met de toenmalige
portefeuillehouder Volkshuisvesting van de gemeente Maarn.
De huurdersvereniging Maarn heeft de minister van Binnenlandse Zaken op 10 juli 1997 verzocht
om vernietiging van het raadsbesluit van de gemeente Maarn over de verkoop van de 87
woningen. Het bezwaar van de huurdersvereniging had betrekking op het feit dat de woningen
niet verkocht werden aan de lokale Maarnse corporatie, de woningbouwvereniging Maarn, maar
aan SCW uit Amersfoort. De huurdersvereniging was van mening dat de belangen van de
Maarnse huurders bij de woningbouwvereniging Maarn in betere handen waren.
Op 10 oktober 1997 heeft de staatssecretaris van VROM, mede namens de minister van
Binnenlandse Zaken, geantwoord dat hij geen aanleiding zag om over te gaan tot schorsing of
vernieting van het raadsbesluit van de gemeente Maarn. Van belang hierbij is dat schorsing of
vernietiging een zwaar middel is dat alleen met grote terughoudendheid toegepast wordt. De
vaste commissie voor Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer van de Tweede
Kamer der Staten-Generaal is hierover op 10 oktober 1997 geïnformeerd.
Ik zie geen aanleiding om de gehanteerde procedure en de genomen beslissingen te
heroverwegen.
Vraag 4
Klopt het dat woningcorporatie Amerongen in het kader van de transactie bij de gemeente
Utrechtse Heuvelrug bedongen heeft dat een deel van de aangekochte woningen verkocht mag
worden? Zo ja, acht u dit acceptabel voor een gemeente waarvan 16% van de totale
woningvoorraad sociale huur is, dat is minder dan de helft van het gemiddelde aandeel sociale
huur in de provincie Utrecht? Zo ja, bent u bereid om op grond van uw bevoegdheden als
toezichthouder in te grijpen om deze verkoop tegen te houden?
De gemeente Utrechtse Heuvelrug en de woningbouwverening Amerongen hebben in het kader
van het lokale woonbeleid afspraken gemaakt over de betrokken 101 woningen. Een klein
gedeelte van de woningen zal worden aangeboden aan de huurders of natuurlijke personen voor
eigen bewoning. Voor de corporatie geldt de verplichting om voor elke woning die verkocht wordt
aan een huurder een vervangende sociale huurwoning te bouwen. Dit betekent dat door verkoop
van een gedeelte van deze 101 sociale huurwoningen aan de huurders geen verandering
optreedt in de hoeveelheid sociale huurwoningen in de gemeente Utrechtse Heuvelrug.
Het maken van afspraken over de totale woningvoorraad sociale huur is een verantwoordelijkheid
van de gemeente en de woningcorporatie. Ik zie geen aanleiding en geen mogelijkheden om op
grond van mijn bevoegdheden als toezichthouder in te grijpen om de verkoop tegen te houden.
Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer