Socialistische Partij
Agnes Kant per rolstoel naar en door Arnhem
09-04-2007 * Om te ervaren wat voor obstakels je als rolstoelgebruiker tegen kunt komen, bracht Tweede-Kamerlid Agnes Kant op verzoek van het blad Support Magazine een dagje door in een rolstoel.
Agnes ging per trein naar Arnhem om daar te bekijken waar de knelpunten liggen. Voor iedereen met een rolstoel begint een reis met de planning. De NS wil ruim van te voren weten waar en wanneer je de trein gebruikt en waar je precies uit de trein uitstapt. Agnes: "Natuurlijk moeten deze afspraken gemaakt worden, maar toch voelde ik direct hoe je als rolstoeler beperkt bent in je mogelijkheden. Spontaniteit is onmogelijk." De rolstoeler is gebonden aan vaste tijden en kan niet impulsief besluiten eerder of later te vertrekken, afspraak is afspraak. En het eerste grote probleem diende zich al snel aan: lang niet alle NS-stations bieden ondersteuning. Agnes werd geadviseerd 'zelf een oplossing te bedenken' over hoe ze in de trein kon 'stappen' op haar vertrekstation Dieren.
Aangekomen met de trein in Arnhem beleefde ze een vervelend moment. De aangevraagde ondersteuning bleek aan het verkeerde uiteinde van de trein te staan. Het fluitje ging al snel, maar gelukkig wisten de dames van de ondersteuning de machinist net op tijd tegen te houden. Met veel gedoe kregen ze de rolstoel uit de trein. "Toegegeven, dit lag ook een beetje aan mij. In de trein zijn bepaalde balkons ingericht voor rolstoelen. Daar had ik nog nooit eerder op gelet. Maar aan de telefoon was mij nadrukkelijk te verstaan gegeven voor in de trein te gaan staan, en dat had ik braaf gedaan. Maar dat was weer niet doorgegeven aan de ondersteuning." Met vijf minuten vertraging kon de trein eindelijk vertrekken. Volgens de ondersteunde dames is dit soort slechte communicatie geen incident.
Arnhem bleek een behoorlijk rolstoelvriendelijke stad. Hoewel Agnes een omweg moest nemen naar de binnenstad - er was geen lift bij de trap - verliep het bezoek verder op rolletjes. De stoepen waren goed toegankelijk en een openbare voorziening als de bibliotheek bleek zeer goed te gebruiken.
Wat Agnes in verschillende winkels opviel, was dat het moeilijk was om te pinnen. "De knoppen zijn binnen handbereik, maar het schermpje is vanuit de stoel niet te lezen."
De wekelijkse markt was een echte uitdaging. De uitgestalde bloemen en planten maakten de straat tot een professioneel parcours. "Leuk voor een keertje, maar voor de vaste rolstoelgebruiker moet dat toch gaan vervelen. Ook blijkt hier het belang van de toegankelijkheid van de stoep. Één 'misplaatste' fiets kan de afrit blokkeren en leiden tot een flinke omweg."
Sommige winkels hebben hoge drempels, daar kom je niet in met een rolstoel, maar Agnes had bij de meeste zaken weinig moeite om naar binnen te komen en rond te rijden. Een uitzondering hierop bleek een bekende drogisterijketen. "Ik wurmde mij tussen dozen, rekken en prullaria door, maar stond als snel klem. Deze winkel was voor de rolstoeler een 'no go area'."
Het passen van nieuwe kleding bleek ook lastig. "De pashokjes zijn erg krap, de rolstoel zelf past er maar net in. Ruimte voor hulp bij het omkleden is er dus niet. Dat laatste ervoer ik toch als een groot minpunt. Ook de rolstoeler wil goed gekleed over straat, toch is het aanbod voor hen veel beperkter."
Dat een 'rolstsoelvriendelijk' restaurant niet hetzelfde is als toegankelijk, ontdekte Agnes toen ze even een kopje koffie wilde gaan drinken. "De mijnheer die ik vroeg waar het toilet, was zeker vriendelijk. Hij leidde me door de keuken naar de goederenlift om vervolgens door de kelder via een omweg bij het toilet uit te komen. Maar helaas geen invalidentoilet. Wel 'één met een beugel', zei de vriendelijke mijnheer. Maar daar heb je niet zo veel aan als je er met de rolstoel niet in kunt."
"Toch vind ik Arnhem heeft een redelijk rolstoeltoegankelijke stad. Het grootste probleem van deze dagtrip bleek weer de reis te zijn. Wederom is aangetoond dat goed vervoer voor rolstoelgebruikers essentieel is en dat daaraan nog veel verbeterd moet worden. Het heet toch zeker niet voor niks openbaar vervoer."
Op 13 april zal Agnes Kant meedoen aan een manifestatie op het Centraal Station van Utrecht voor beter vervoer. "De ervaring heeft me ook aangespoord om onze eerdere inventarisatie van knelpunten in het openbaar vervoer te herhalen, en om in de Tweede Kamer verbeteringen eisen."