Het Nederlandse Rode Kruis


11 mei 2007
Twee jaar Sri Lanka: een persoonlijk verhaal

Morgen vlieg ik terug naar Nederland. Na twee jaar werkzaam te zijn geweest bij de Tsunami-Recovery operatie van het Nederlandse Rode Kruis in Sri Lanka. Samen met anderen, ben ik maar liefst betrokken geweest bij 21 verschillende projecten. We hebben meer dan 1,500 families kunnen helpen hun inkomen terug te krijgen en 500 huizen herbouwd die door de Tsunami verwoest waren.

Herinneringen
Na zon periode zijn er natuurlijk talloze herinneringen. Herinneringen aan overhandigingen van boten aan vissers waarbij zij zelf het feestje organiseerden met het branden van de traditionel lamp, de trommelaars en de culturele dansgroep.
Herinneringen aan het openen van huizen die we geholpen hebben te bouwen, waarbij de kokosmelk in de huiskamer op een houtvuurtje wordt gekookt. Als de melk overkookt in oostelijke richting is dat een teken van voorspoed.

Amarasiri
Herinneringen aan Amarasiri wiens winkel ik om 6 uur s-ochtend mocht openen. Op auspicious time; de tijd die volgens de astrologie welvaart zal brengen voor dit gezin. En niet alleen op het precieze tijdstip, maar ook kijkend naar de juiste richting en dan, precies op dat moment......... mocht ik de eerste koekjes kopen.

Farika
Herinneringen aan Farika, een Tsunami-weduwe die we geholpen hebben een kleine kippenboerderij op te zetten en die in een jaar tijd het dubbele van onze gift heeft weten terug te verdienen en nu haar buren ondersteunt.

Zout
Intieme, dankbare en bijzondere momenten. Met niet alleen herinneringen aan het werk en de mensen waar we het voor doen, de Tsunami-slachtoffers. Maar ook aan de staf die me soms pesten door koffie met zout te geven. Of waar we ons zorgen over maakten als ze met de brommer uitgleden op de modderige wegen in het regenseizoen. Aan de jonge vrijwilligers die we hebben kunnen helpen groeien en een stap zetten in hun verdere carriere binnen de wereld van het Rode Kruis.

Gewoontes
En natuurlijk aan Sri Lanka. Dit prachtige land, zo geteisterd door een alles verwoestende natuurramp en een jarenlang etnisch conflict. Dit land met zn bijzondere gewoontes. Het met je handen eten en van ieders bord een beetje aangeboden krijgen zodat het een echte gezamenlijke maaltijd wordt. De mierzoete thee en de hele hete curries. Het zingen van piriths (spreuken van Buddha) bij herdenkingen. De witte vlaggen over de weg bij begrafenissen. Het uitgenodigd worden met een glas water om aan tafel te gaan (maar wist ik veel dat het glas niet bedoeld was om leeg te drinken !!).

Al met al zijn het twee gedenkwaardige jaren geweest. Interessant en leerzaam. En bevredigend omdat we zon grote groep Tsunami-slachtoffers hebben kunnen helpen.

Tekst en foto's: Arjan Blanken