Jongeren in Gaza en Israël praten over de nieuwe golf van geweld 24 mei 2007, New York - Julie is 17 jaar en woont in Gaza. In haar wereld is geweld gewoon en ook de laatste dagen wordt ze er direct mee geconfronteerd. Hamas en Fatah maken elkaar en de bevolking in Gaza het leven zuur en de Israëlische luchtmacht voert luchtaanvallen uit ter vergelding van gewelddadige acties van Hamas.

Een Palestijnse jongen kijkt uit een kapot raam na een Israëlische luchtaanval op het noorden van de Gazastrook. Foto: Reuters/Mohammed Salem
Een Palestijnse jongen kijkt uit een kapot raam na een Israëlische luchtaanval op het noorden van de Gazastrook. Foto: Reuters/Mohammed Salem

De 16-jarige Oria woont in Sderot in Israël, dat niet zover van Gaza ligt. Ook hier moet de bevolking met een constant gevoel van onveiligheid leven. De afgelopen week is Sderot het doelwit geweest van Qassam-raketten vanuit Gaza, afgevuurd door strijders van Hamas.

Julie uit Gaza is bang. Zij vindt het ergste van de hele situatie dat ze constant in angst moet leven. Maar ook het feit dat haar school tijdelijk is gesloten, maakt haar overstuur. "We kunnen nu geen examen doen. Daar ben ik heel boos om, want we hebben het hele jaar er hard voor gewerkt. We waren blij dat we het schooljaar konden afsluiten. Maar ik kreeg een telefoontje van de school en hoorde dat ik thuis moest blijven."

Zo bang
Ook Oria wordt door het geweld in haar bewegingsvrijheid beperkt. "Je weet niet wat er gaat gebeuren, dus daarom neem je geen risico's. Daarnaast: ik ben student, maar ik kan niet studeren voor mijn examens. Elke keer als ik dat probeer, gaat het alarm af. Gisteren had ik examen Engels, maar ik kon me niet concentreren omdat ik zo bang was."

Israëlische kinderen worden op 16 mei met een bus uit Sderot geëvacueerd. Foto: Reuters/Yonathan Weitzman Israëlische kinderen worden op 16 mei met een bus uit Sderot geëvacueerd. Foto: Reuters/Yonathan Weitzman

Oria vindt dat de situatie voor jonge mensen in Israël en de Palestijnse gebieden ongeveer hetzelfde is. "Jongeren in Gaza leiden hetzelfde leven als ik. Ze kunnen 's nachts niet slapen, ik ook niet. De burgers in Gaza willen geen oorlog." Ze beseft dat de oorlog haar haar jeugd heeft ontnomen. "Iedereen zegt dat onze generatie gewelddadiger en agressiever is, maar we hebben geen keus. Niet dat ik zelf gewelddadig ben, maar ik zie dat anderen dat wel zijn."

Julie vraagt zich af hoe jongeren in de rest van de wereld leven. "We zijn niet als andere jongeren. We zien hier alleen maar oorlog om ons heen." Ze heeft nog wel hoop en denkt dat kinderen en jongeren een belangrijke rol kunnen spelen als het om de toekomst van Gaza gaat. "We mogen de hoop niet verliezen. Als we dat wel doen, hebben we niets meer om voor te leven."