Jongeren in Gaza en Israël praten over de nieuwe golf van geweld
24 mei 2007, New York - Julie is 17 jaar en woont in Gaza. In haar
wereld is geweld gewoon en ook de laatste dagen wordt ze er direct mee
geconfronteerd. Hamas en Fatah maken elkaar en de bevolking in Gaza
het leven zuur en de Israëlische luchtmacht voert luchtaanvallen uit
ter vergelding van gewelddadige acties van Hamas.
Een Palestijnse jongen kijkt uit een kapot raam na een Israëlische
luchtaanval op het noorden van de Gazastrook. Foto: Reuters/Mohammed
Salem
Een Palestijnse jongen kijkt uit een kapot raam na een Israëlische
luchtaanval op het noorden van de Gazastrook. Foto: Reuters/Mohammed
Salem
De 16-jarige Oria woont in Sderot in Israël, dat niet zover van Gaza
ligt. Ook hier moet de bevolking met een constant gevoel van
onveiligheid leven. De afgelopen week is Sderot het doelwit geweest
van Qassam-raketten vanuit Gaza, afgevuurd door strijders van Hamas.
Julie uit Gaza is bang. Zij vindt het ergste van de hele situatie dat
ze constant in angst moet leven. Maar ook het feit dat haar school
tijdelijk is gesloten, maakt haar overstuur. "We kunnen nu geen examen
doen. Daar ben ik heel boos om, want we hebben het hele jaar er hard
voor gewerkt. We waren blij dat we het schooljaar konden afsluiten.
Maar ik kreeg een telefoontje van de school en hoorde dat ik thuis
moest blijven."
Zo bang
Ook Oria wordt door het geweld in haar bewegingsvrijheid beperkt. "Je
weet niet wat er gaat gebeuren, dus daarom neem je geen risico's.
Daarnaast: ik ben student, maar ik kan niet studeren voor mijn
examens. Elke keer als ik dat probeer, gaat het alarm af. Gisteren had
ik examen Engels, maar ik kon me niet concentreren omdat ik zo bang
was."
Israëlische kinderen worden op 16 mei met een bus uit Sderot
geëvacueerd. Foto: Reuters/Yonathan Weitzman
Israëlische kinderen worden op 16 mei met een bus uit Sderot
geëvacueerd. Foto: Reuters/Yonathan Weitzman
Oria vindt dat de situatie voor jonge mensen in Israël en de
Palestijnse gebieden ongeveer hetzelfde is. "Jongeren in Gaza leiden
hetzelfde leven als ik. Ze kunnen 's nachts niet slapen, ik ook niet.
De burgers in Gaza willen geen oorlog." Ze beseft dat de oorlog haar
haar jeugd heeft ontnomen. "Iedereen zegt dat onze generatie
gewelddadiger en agressiever is, maar we hebben geen keus. Niet dat ik
zelf gewelddadig ben, maar ik zie dat anderen dat wel zijn."
Julie vraagt zich af hoe jongeren in de rest van de wereld leven. "We
zijn niet als andere jongeren. We zien hier alleen maar oorlog om ons
heen." Ze heeft nog wel hoop en denkt dat kinderen en jongeren een
belangrijke rol kunnen spelen als het om de toekomst van Gaza gaat.
"We mogen de hoop niet verliezen. Als we dat wel doen, hebben we niets
meer om voor te leven."