Ingezonden persbericht
persbericht
Texel, 14 juni 2007
55 jaar zeehondenopvang op Texel in juli gevierd
In 2007 bestaat de zeehondenopvang van Ecomare op Texel 55 jaar. Dit wordt gevierd met een zeehondenmaand in juli met rondleidingen achter de schermen, educatieve programma's, een zeehondenknuffeldag en de totale vernieuwing van het boek Zeehond en Waddenzee.
zeehondenknuffeldag
Op 25 juli organiseert Ecomare de 'Zeehondenknuffeldag'. Kinderen die met een zeehondenknuffel naar Ecomare komen, hebben die dag gratis toegang. Het wordt een feestelijke dag, waarop onder meer extra rondleidingen achter de schermen van de opvang worden gegeven en poppenkast wordt gespeeld.
boek Zeehond en Waddenzee
In juli geeft Ecomare het boek 'Zeehond en Waddenzee' opnieuw uit. Voor ¤ 12,95 zal dit prachtig geïllustreerde boek te koop zijn. Het boek is door auteur Johan Bos bijna volledig herschreven. Ook is de vormgeving totaal vernieuwd.
geschiedenis
In 1952 ontfermde de toenmalige conservator van het Texels Museum Gerrit de Haan zich met zijn vrouw Annie voor het eerst over een huiler. Vele jonge en zieke zeehonden volgden. In de loop van de tijd werd de opvang steeds professioneler.
van experimenteren tot professionele opvang
De zeehondenopvang op Texel was de eerste in Europa. Voordien gingen gestrande zeehonden naar dierentuinen. De begintijd kenmerkte zich door experimenteren. Het was onbekend hoe een huiler, een jonge zeehond die nog afhankelijk is van moedermelk, moest worden grootgebracht. De dieren kregen slagroom toegediend in een poging de vette zeehondenmelk te vervangen. Maar op slagroom bleven de zeehonden niet in leven. Daarom werd iets anders geprobeerd: vispap. Hiervoor werden haringen in een blender tot moes gemalen. De vispap werd via een slang in de maag aan de huilers gevoerd. Op vispap bleven de zeehondjes wel leven. Tegenwoordig krijgen huilers multimelk, een kunstmatige vervanger van zeehondenmelk. Na tien dagen wordt langzaam overgestapt op vis.
houden of uitzetten
In de begintijd van de zeehondenopvang werden de dieren niet uitgezet. Tot in de jaren zestig werd er op zeehonden gejaagd en was het voor deze dieren dus niet veilig in de Waddenzee. Ook na het jachtverbod in 1962 bleef de zeehondenstand afnemen. De oorzaak was de ernstige vervuiling van de Waddenzee met pesticiden en zware metalen. Pas vanaf 1975 was het verantwoord om opgevangen zeehonden weer uit te zetten. In Ecomare verblijven nu nog zeehonden die vóór 1975 zijn opgevangen. Deze zijn inmiddels hoogbejaard. Tegenwoordig worden jaarlijks ongeveer veertig zeehonden opgevangen en na herstel weer uitgezet in de Waddenzee.
opvangfaciliteiten
Vingen Gerrit en Annie de Haan hun zeehonden nog in kuipen op, nu beschikt Ecomare over een quarantaine en kleine opvangbassins. Daarnaast zijn er grote bassins waarin de vaste groep zeehonden verblijft. Maar ook de huidige faciliteiten voldoen niet meer. Ecomare heeft grote verbouwingsplannen voor de zeehondenbassins en de opvang. De zeehonden krijgen meer rust- en speelmogelijkheden en de bassins gaan veel meer een geheel vormen met de omringende natuur. Voor bezoekers wordt het buitenterrein van Ecomare aantrekkelijker. Ook zal het verhaal van de zeehond worden belicht; zijn ecosysteem, de zee en alles wat er gebeurt in zee, vooral door het veranderende klimaat.
///////////////////
Foto: Archief Ecomare.
Nadere informatie: Ecomare, Henk Brugge, Ruijslaan 92, 1796 AZ De Koog, Texel
t 0222 31 77 41, f 0222 31 77 44, henkbrugge@ecomare.nl, www.ecomare.nl
Ecomare werkt aan natuurbescherming in wadden en Noordzee door voorlichting, educatie en opvang van vogels en zeehonden.